SUPER CLUB

De Mechelse handelsrechtbank verplichtte Philips afgelopen vrijdag om een groep minderheidsaandeelhouders van Super Club te vergoeden. Philips moet 2280 frank per aandeel betalen. Volgens de rechter heeft de Nederlandse elektronicagroep de controle over Super Club op niet-correcte wijze verkregen. De rechter volgt daarbij – terecht – de redenering van de minderheidsaandeelhouders dat Super Club werd overgenomen van Maurits De Prins door Philips (tegen 2500 frank) en dat zonder hun medeweten. Er had dus een algemeen overnamebod moeten plaatsvinden. De minderheidsaandeelhouders kregen later bij de vereffening van het inmiddels naar Zwitserland verhuisde Super Club slechts 220 frank.

Dat Philips tegen het vonnis van rechter Paul Buyle in beroep gaat, is niet merkwaardig. Het vonnis is op sommige punten bizar te noemen:

Volgens het vonnis was er in de overeenkomst tussen Philips en De Prins van 18 december 1990 sprake van een aandelentransactie en de inbreng door De Prins van 4 miljard frank. Dit neergelegd akkoord spreekt echter niet over een aandelentransactie en De Prins moest maar 2 miljard frank inbrengen.

Philips zou per 6 februari 1991 effectief de vennootschap hebben bestuurd. Dit akkoord werd echter maar van kracht op 1 april 1991.

Het vonnis stelt ook het volgende: “De latere kapitaalverhoging in maart 1991… was louter en alleen bedoeld om de vereffening in Zwitserland en conform aan de Zwitserse wetgeving te laten verlopen.” De kapitaalverhoging kwam er echter om Super Club te behoeden voor het faillissement. Het plan voor de vereffening kwam pas later, toen Philips schrik kreeg dat de minderheidsaandeelhouders – die uit Super Club weg wilden – in Zwitserland het faillissement zouden aanvragen. Er is geen bewijs dat Philips reeds bij de overname de vereffening plande.

Twijfels zijn er ook over de schadevergoeding van 2280 frank die moet worden betaald. Dit is het verschil tussen de 2500 frank die De Prins voor sommige effecten ontving en de 220 frank die de aandeelhouders kregen. De overname gebeurde via de akkoorden van 6, 7 en 8 februari en 21 maart 1991. Het ging om 5,2 miljoen aandelen van De Prins waarbij hij voor één pakket van 100.000 2500 frank per stuk kreeg. Dit was een onderdeel van een allesomvattend akkoord. Eigenlijk kreeg De Prins maar 250 miljoen frank voor de 5,2 miljoen aandelen of 48 frank per stuk, een pak minder dan de 220 frank bij de vereffening.