Straffe Vlaamse verhalen

Best handig als de vlag en de lading samenvallen. Honderd keer Vlaanderen bevat, zoals de ondertitel het zegt, ‘straffe verhalen over het volk tussen Noordzee en Maas’. Waarom honderd? Omdat men zo’n werk ergens moet afbakenen, klinkt het bij de auteurs. Het hadden er dus beduidend meer kunnen zijn.

De politieke achtergrond (N-VA) van de auteurs maakt een belangstelling voor Vlaanderen duidelijk, toch was hun insteek niet Vlaams-nationalistisch van aard. Het boek relativeert en is niet zonder ironie. Hebt u enig idee waar de Vlaamse leeuw als symbool vandaan komt? En wist u dat snoep eigenlijk een Vlaamse uitvinding is? Het zijn slechts enkele van de thema’s die worden aangesneden.

Niet enkel de mijlpalen uit de politieke vaderlandse geschiedenis komen aan bod. Ook de rol die Vlaanderen in de mode speelt, krijgt aandacht. En de vele muziekfestivals die op deze lap grond worden georganiseerd. Ook bij de wielergekte staan ze stil. Eddy Merckx is nog altijd de grootste renner aller tijden.

Er werd nagedacht over de vorm van het boek. Gelukkig werd snel beslist er geen doorlopende tekst van te maken. Deze format maakt het boek toegankelijker. Door elk verhaal tot twee pagina’s te beperken, moesten de teksten ook bondig zijn, een moeilijke oefening.

De ambitie van de drie auteurs reikt verder dan het louter straffe verhalen brengen. Ze zien het haast als iets pedagogisch. “We hopen dat de lezer in dit boek een uitnodiging vindt om na te denken over wie we zijn, wat de Vlamingen verbindt en hoe Vlaanderen er morgen zal uitzien”, schrijven ze. “Want de Vlamingen hebben niet alleen een grotendeels gedeeld verleden, ze leven vandaag ook samen en hun kinderen hebben een gemeenschappelijke toekomst. Een verhaal kan echter geen nieuw hoofdstuk krijgen als de vorige hoofdstukken niet gekend zijn. En dus komt, hopen wij, dit boek goed van pas.”

Dit is geen boek over de Vlaamse identiteit. Hoe zou men die trouwens kunnen definiëren? “We weten dat die identiteit honderd, vijftig of zelfs tien jaar geleden anders was dan vandaag en vanaf morgen weer anders zal zijn. Dat neemt niet weg dat er wel degelijk een Vlaamse identiteit bestaat.” Een boek dat het vertalen waard is.