Sterk product

Cijfers zeggen niet alles, maar soms toch heel veel. Zoals over het belang van een model voor een automerk. Sinds de eerste Clio in 1990 werd gelanceerd, heeft Renault er al twaalf miljoen van verkocht. Een op de vijf verkochte Renaults is een Clio.

Intussen zijn we toe aan de vierde generatie van de kleine middenklasser, die we reden met de bekende turbodiesel van 1,5 liter. Het eerste wat opvalt, vooral als je de eerste Clio van twintig jaar geleden voor ogen houdt: hoe groot deze ‘kleine’wel is geworden. Het is niet ongewoon dat een nieuw model groter is dan het uitdovende, maar hier resulteert het in een gevoel van zeer behoorlijke binnenruimte. Ook met de koffer-inhoud van driehonderd liter zet Renault een van de beste waarden in het segment neer. Bovendien is de Clio met een tegelijk opvallend en toch net voldoende ingetogen gebruik van de koetswerkkleur in het interieur best een hippe auto, die de jeugd kan aanspreken. Ook omdat het allemaal een beetje kan worden gepersonaliseerd, en omdat veel aandacht besteed is aan het digitale, zoals makkelijke aansluitmogelijkheden voor de iPhone, zelfs in de standaardversie.

Maar het meest werden we gecharmeerd door de kwaliteit van afwerking. Zelfs op kasseien liet de Clio zich niet op parasietgeluiden betrappen, wat voor een Franse auto toch nog altijd wat atypisch is. Zelfs de harde plastic — om te besparen maar ook om gewicht weg te snijden — in en om de boordplank valt niet uit de toon, in tegenstelling tot bij veel andere modellen in de middenklasse.

Ook rijden is een meevaller. Het stuur is zonder meerprijs regelbaar in hoogte en diepte, zodat je snel een uitstekende rijhouding vindt. Voorts voelt het allemaal heel comfortabel aan, ook over langere afstanden. Hoewel we onze rechtervoet helemaal niet buitensporig in toom hielden, toerden we met een gemiddeld verbruik van 4,5 liter. Met een officieel normverbruik van 3,4 liter en bijhorende uitstoot van 90 gram CO2 is de nieuwe Clio trouwens een interessant product als bedrijfswagen, temeer omdat hij met een vergelijkbare uitrusting niet duurder en in sommige gevallen zelfs goedkoper is dan de vorige generatie.

Het minpunt vonden we in een soms rauw gebrom van de turbodiesel. We dachten eerst dat het te maken had met de afstelling van de motor. Het zou niet de eerste motor zijn die een stuk van zijn gratie verliest omdat de ingenieurs kunstgrepen uithalen om de uitstoot zo ver mogelijk terug te dringen. Maar bij Renault beloofde men ons dat het fenomeen alleen de eerste preproductiemodellen tergt. Met andere woorden: als u er straks eentje koopt, zou het euvel uitgevlakt moeten zijn.

JO BOSSUYT