SOCIAAL STRATEEG

Weet u wie de auteur is van het sociale protocol van het verdrag van Maastricht ? Jacques Delors, dacht u ? Fout. Jean-Luc Dehaene in tandem met Miet Smet ? Ook fout. Het is Paul Windey, nationaal expert bij de Europese Commissie en vanaf vandaag 15 januari tijdelijk voorzitter van de Nationale Arbeidsraad. Hij volgt er Jo Walgraeve op, die naar Afrika vertrekt om er het sociaal overleg vorm te geven.

Windey was van 1988 tot 1991 kabinetsmedewerker bij Luc Van den Brande, toenmalig federaal minister van Tewerkstelling & Arbeid. En in die functie moest hij de tekst uitschrijven die ontstond onder impuls van de sociale partners en die later, via veel omwegen, tot het sociale protocol zou uitgroeien. “Ik was op het juiste moment op de juiste plaats,” relativeert Windey.

Aalstenaar Paul Windey (42 j.) studeerde politieke wetenschappen, filosofie en rechten aan de KU Leuven. Na enkele losse jobs, onder meer aan het Hoger Instituut voor de Arbeid (KU Leuven), werd Windey in 1980 juridisch adviseur bij het ACV, de christelijke vakbond. Vijf jaar lang behandelde hij individuele arbeidsgeschillen. In 1985 werd hij ambtenaar op het ministerie van Tewerkstelling en Arbeid, waar hij op de dienst Europees Sociaal Fonds allerlei subsidiedossiers voorbereidde. In 1988 werd hij kabinetsmedewerker bij Van den Brande voor een periode van drie jaar, waar hij zijn bijnaam van “intellectuele wilderik” verwierf : vanwege zijn (inmiddels verdwenen) lange haar en zijn (nog steeds aanwezige) creativiteit.

Na die kabinetsperiode nam Paul Windey weer een Europese taak op zich : eerst als sociaal attaché bij de permanente vertegenwoordiging van België bij de Europese Unie (tot 1995), dan als nationaal expert bij de Europese Commissie. In beide functies was hij zeer intensief bezig met de voorbereiding van de richtlijn op de Europese ondernemingsraden. “Daar heb ik echt mijn steentje kunnen bijdragen,” zegt Windey. “We hebben ondanks de aanvankelijke tegenstand van werkgevers en zelfs vakbonden, een concept kunnen ontwikkelen en iedereen er ook van kunnen overtuigen. Dat was een zeer mooie ervaring.”

Net voor Kerstmis vorig jaar kreeg Paul Windey een telefoontje : of hij voorzitter wilde worden van de Nationale Arbeidsraad. “Ik heb daar ooit van gedroomd,” zegt hij. “Mijn grootste angst ? Dat ik natuurlijk niet kan tippen aan de charmes van mijn voorgangster. Maar eigenlijk is dit een makkelijke job : we hebben een dienstverlenende taak, de sociale partners moeten we faciliteiten bieden en hen ontlasten van de technische dossiers.” Ook al zal Windey niet rechtstreeks betrokken zijn bij het belangrijke sociaal overleg dat dit jaar zal plaatshebben (interprofessioneel akkoord, sociaal pact), toch zal hij een belangrijke rol spelen achter de schermen.

En wanneer het allemaal niet zo vlot loopt, trekt Windey naar Frankrijk waar hij aan gemotoriseerd deltavliegen doet. “Je vliegt als een vogel, je bent onafhankelijk van de wind en je hebt het toestel volledig onder controle.” Dat laatste zal Windey alleszins niet kunnen zeggen van de sociale partners waar hij vanaf vandaag mee te maken krijgt.

PAUL WINDEY (NATIONALE ARBEIDSRAAD) Onbekend voor het publiek, maar sociaal strateeg achter de schermen.