Shohei Imamura

Redactie Trends

01-10-1998, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:35

Voor de Japanse filmmaker Shohei Imamura is Japan in zijn meest pure vorm een land van beesten. Van deze veteraan van de Japanse cinema wordt op twee plaatsen in ons land een retrospectieve gehouden.

Info: Filmmuseum Tel. (02)507.83.70.

Naast Robert Wise en Alain Resnais is Shohei Imamura eregast op de vijfentwintigste editie van het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen-Gent, dat plaats heeft van zes tot en met zeventien oktober. Aan alle drie de cineasten wijdt zowel het festival als het Brusselse Filmmuseum een retrospectieve. Deze van Imamura is de meest volledige en de meest opmerkelijke omdat verschillende films van deze regisseur nog nooit, of slechts in beperkte mate, in België werden vertoond. Het publiek kent Imamura van zijn in Cannes 1983 met de Gouden Palm gelauwerde “De Ballade van Narayama” en het vorig jaar met de Gouden Palm bekroonde “Unagi”. Tussen 1958 en 1997 heeft Imamura slechts twintig films gemaakt. De man is nu 71 jaar en beweert na ” Kanzo Sensei” (alias “Dr. Akagi”) geen films meer te zullen maken. “Kanzo Sensei” kent zijn avant-première op het Genste filmfestival en wordt in aanwezigheid van de cineast op 13 oktober voorgesteld in het Filmmuseum. Met filmklassiekers als “Pigs and Battleships”, “The Insectwoman”, “The Pornographers”, “The Profound Desire of the Gods” en “Vengeance is mine”, behoort de scenarist en regisseur Shohei Imamura tot één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de naoorlogse Japanse filmstroming. Imamura heeft zich steeds met marginaliteit ingelaten en de onderste laag van de bevolking in het spotlicht geplaatst. Tijdens zijn studententijd, vlak na WO II, dreef Imamura een zwarte handel. “De enige periode in mijn leven dat ik er financieel goed voorstond,” zegt hij in interviews. Hij leefde toen tussen de prostituees en het kleine geboefte. Hij maakte er vrienden en leerde die mensen observeren. Ze komen overigens in heel zijn oeuvre terug. Net zoals de dieren. Met een chirurgische precisie en de ingesteldheid van een documentair filmmaker onderwerpt Imamura de dieren aan een onderzoek om de mens te begrijpen. Imamura spiegelt zijn personages aan de dierenwereld en daalt af naar de lagere orde van het (dieren)leven om de innerlijke drijfveren van de mens in de samenleving te duiden. Voor Imamura is het officiële Japan bezoedeld met corruptie, verraad, hebzucht en valse heroïek. In de films van Imamura zuipen, moorden en vrijen zijn personages erop los. Hun gedragingen zijn niet verhevener dan deze van een insect, de Japanse maatschappij ruikt naar een zwijnenstal. Imamura is evenwel geen moralist. Hij legt steeds met veel liefde en humor de kracht en de levensenergie van deze “beestachtige” mens bloot in al zijn banale en groteske facetten.