Geoloog Luc Rombouts is een tevreden man. Verleden week kondigde de (in Toronto genoteerde) Rex Diamond Mining Corporation aan dat het twee diamanten had gevonden in haar Mauretaanse exploratiegebied. De eerste diamantvondst in de West-Afrikaanse islamrepubliek.
Begin 1997 startte Rombouts in opdracht van Rex onderhandelingen met de Mauretaanse regering. Nadat Rex een exploratielicentie verkreeg, begonnen lokale geologenteams in juli 1997 op Rombouts’ instructies te prospecteren vanuit de basissen Nouakchot en Zoueratmet. Ze zeefden de voorbije maanden systematisch in een gebied van 500 op 100 kilometer. Gezocht werd naar afzettingen van “kimberliet” – vulkanisch gesteente dat diamant kan bevatten – aan de oppervlakte van de Sahara-woestijn. Deze kimberlietkorrels geven een indicatie dat in de buurt naar het gesteente kan worden geboord.
Tot voor kort was Mauretanië terra incognita voor diamantmijnbedrijven. Rombouts was er echter van overtuigd dat de Reguibat Craton, een geologisch platform van 2,5 miljard jaar oud met vertakkingen naar (diamantproducent) Sierra Leone, verborgen schatten aan diamant bevatte. Eén man was bereid geld – voorlopig al 50 miljoen frank – in het project te stoppen: Serge Muller, CEO van het Antwerpse Rex.
Luc Rombouts: “Sommigen maakten me ronduit belachelijk. Zo was het even slikken toen een analist me in Trends een komediant noemde (zie Trends van 12 maart 1998). Maar vandaag keren de kritikasters met hangende pootjes op hun stappen terug.”
De analyse van de gereputeerde Universiteit van Stellenbosch wijst immers ontegensprekelijk op de aanwezigheid van diamanten in twee stalen. Toch komt Rombouts’ euforie voor een buitenstaander onwezenlijk over. Ten slotte gaat het maar om twee “stenen” van 0,3 en 0,5 millimeter. “De diamantjes werden gevonden in twee stalen van een halve kilogram,” legt de geoloog uit. “Eén zo’n vondst kan statistisch gezien toeval zijn: een korreltje dat honderden kilometer heeft afgelegd en terechtkwam op de Mauretaanse bodem. Maar twee steentjes in twee verschillende stalen, omringd door andere kimberlietindicatoren, zijn wetenschappelijk een sterke aanwijzing voor een rijke ondergrond. Je wint geen twee weken na elkaar het groot lot in de loterij.”
Rombouts behoort tot de top van de honderd geologen, die wereldwijd actief zijn in de diamantindustrie. Elk van hen heeft zijn specialiteit. Ben Holemans, financieel directeur van Rex: “Door Lucs goede contacten met de Antwerpse diamanthandel kent hij de commerciële waarde van de variëteiten van ongepolijste stenen. Met deze kennis, gekoppeld aan zijn geologische achtergrond, is hij dé internationale expert voor de waardebepaling van reserves in diamantmijnen.”
Antwerpenaar Guy Pas, die met zijn investeringsvehikel Mano River Resources eveneens in de West-Afrikaanse mijnbouw actief is, bevestigt: “Uiteraard is mining een riskante business. Maar met professionals kan je het risico indammen. En Luc Rombouts is zo’n onbetwiste professional.”
De avontuurlijke carrière van de 45-jarige Rombouts wijkt af van zijn burgerlijke achtergrond. Lucs vader was orthopedisch chirurg in het Antwerpse Sint-Camillusziekenhuis, waar hij veel topvoetballers en wielrenners verzorgde. Geld was dus geen probleem.
Lucs broers en zussen werden onder meer geneesheer, advocaat of apotheker, maar hij opteerde resoluut voor de studierichting geologie aan de Universiteit van Gent. “Het was een positieve manier om me af te zetten tegen het kleinburgerlijke milieu,” geeft hij toe. In 1976 werd hij in Gent onderzoeksassistent. Na zijn burgerdienst in Lesotho – diamantexploratie voor de Uno – keerde hij in 1979-1980 terug naar de universiteit, waar hij zijn doctoraatsthesis afwerkte. Een academische carrière zat er niet in. “Je moest een partijkaart hebben om hogerop te geraken,” verantwoordt hij. “Ik word liever beoordeeld op mijn prestaties. Bovendien was een negen-tot-vijfjob met de jaarlijkse kick van een vakantie in Zuid-Frankrijk niet aan mij besteed. Ik wil de wereld zien.”
In 1980 trok Rombouts voor twee jaar met een Uno-opdracht naar Burundi, waar hij een Tutsi-vluchtelinge uit Rwanda leerde kennen. Het (inmiddels mislukte) huwelijk bracht een zoon, Erik, voort. Hij woont bij zijn vader in Mortsel.
Van 1983 tot 1984 werkte Rombouts voor het Kempense Smet-DB in Nigeria, Senegal en Kenia, waar het bedrijf (tevergeefs) naar diamanten en goud zocht. Hierna werd de Antwerpenaar vijf jaar hoofdgeoloog van de Australische mijnexploitant Aredor in Guinea.
De kennis die hij in die periode in West-Afrika verwierf, werd in 1989 verzilverd met de oprichting van zijn consultancy-vennootschap Terraconsult. Vanaf dan bouwt Rombouts zijn referentielijst van meer dan twintig landen, van Australië tot Zuid-Afrika, uit. Dikwijls – zoals voor enkele weken in Congo – kan hij zijn opdrachten slechts uitvoeren onder bewaking van militairen, of met de hulp van een privé-legertje zoals Executive Outcome. Zijn cliënten zijn gevestigde mijnexploitanten (zoals Anglo American), zogenaamde juniors (Rex), overheden (het Russische staatsbedrijf Yakutalmaz) en banken ( ABN Amro).
Rombouts ontwikkelde onder meer het jaarlijks bijgewerkte softwaresysteem Terrac (wereldwijd verspreid) en een techniek om op basis van uiterst kleine stalen – zo’n honderd kilogram, in plaats van de tonnen die soms moeten worden geboord – microdiamanten op te sporen op grote diepte. Deze methode leidde onder meer tot de ontdekking van een kimberlietkrater in het Russische Verkhotina-project door de Archangel Diamond Corporation of Canada (waarin de Oppenheimer-familie inmiddels een sterke positie nam).
“De exploratiemaatschappij had nog amper 200.000 dollar in kas toen ze een allerlaatste poging deed,” getuigt Rombouts. “Op mijn aanwijzen werd op een bepaalde plaats geboord. We hadden ‘prijs’.”
Net als in Mauretanië? “Tussen vandaag en een jaar hebben we een antwoord op de vraag of we er inderdaad naar diamanten kunnen boren,” weet Rombouts. “Men volgt ons op de voet. Zo biedt De Beers gratis zijn diensten aan bij de analyse van sommige stalen. De geologen van de gigant dropten verleden week nog langs in Mortsel to compare notes. En Anthony Oppenheimer heeft Rex al gepolst voor een verregaande samenwerking.”
Dat belooft, gezien de Rex-aandelenopties die Rombouts bezit. “Geld interesseert me niet,” relativeert hij. “Mijn geluk bestaat erin om ‘s nachts in de woestijn – weg van het kamp – naar de sterrenhemel te staren.”
HANS BROCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier