RUILHANDEL VOOR MIDDENSTAND ?

RES IN LEUVEN.

Deze lente startte Walther Smets in Leuven met een ruilhandelsysteem voor de middenstand.

Geïnspireerd door het procédé van Unit-Trade ( nvdr volgens dit Antwerps bedrijf schreef Smets hun oorspronkelijke statuten over, inclusief de tekortkomingen), richtte deze voormalige uitbater van discotheek Silo en meubelzaak Interni beide zijn in ’94 over kop gegaan op 27 november ’95 de nv RE-Management en de cv RES op. Mede-oprichters waren Joseph Corten ( nvdr de zaakvoerder van brasserie Lyrique is inmiddels uit de zaak gestapt) en Guido Verbeeck, gedelegeerd bestuurder van Guymatic (amusementsspelen)

RES telt nu zo’n honderdtal leden. Smets : ” Res betekent belang in het Latijn. Ons bedrijf komt op voor de middenstand door de handelaars aan te sporen bij elkaar aan te kopen. Wij hebben een concept uitgewerkt dat de omzet verhoogt, de transacties vergemakkelijkt en de kosten uitschakelt. Wie inschrijft, krijgt een bankrekening met bijhorend chequeboekje in ruileenheden (RE), gelijk aan één Belgische frank. Hiermee kun je aankopen doen bij de aangesloten leden (minimum 5 %, maximum 100 %).”

Het NCMV staat sceptisch tegenover RES. Advizeur Luc Hendrickx : “Hoe groter het succes, hoe risicovoller voor de deelnemer. Dat is het morbide aan het systeem, dat een gevaar voor overcreditering inhoudt. Als de klanten bijvoorbeeld voor één miljoen RE-eenheden kopen, moet de middenstander dit geld binnen datzelfde jaar ook spenderen. Rekening houdend met de 5 %-regel, kan deze verplichte uitgave in dat geval theoretisch tot 20 miljoen frank (1.000.000 x 100/5) oplopen, wat vaak tot liquiditeitsproblemen zal leiden.”

Volgens het NCMV misleidt RE-Management nv de mensen. Hendrickx : “Tijdens de prospectie wordt verzwegen dat de handelaars vennoot worden in een cvba, met alle juridische gevolgen vandien. Bovendien stelt Smets RES voor als een goedkoop middel om de omzet van de middenstander te verhogen. Het systeem is integendeel duur, vrij omslachtig en bindt de zelfstandige voor lange tijd. Hij kan beter rechtstreeks en met korting bij zijn collega iets kopen en er zijn visitekaartje achterlaten, zonder daar enige vergoeding voor te moeten betalen. RES vraagt voor deze bemiddeling 7000 frank lidgeld en een commissie van 1 % per transactie, te betalen in Belgische frank (minimum 500 frank per maand). Dit komt neer op een minimale bijdrage van 13.000 frank per jaar of een rentevoet van 13 % voor een kaskrediet van 100.000 frank. Bovendien moet je telkens je een RE-cheque ontvangt bellen of die wel gedekt is. Dat neemt opnieuw veel tijd in beslag en is commercieel gezien allesbehalve te verantwoorden als je collega/klant in je pand staat.”

Voorts beperkt RES de uitstapmogelijkheden voor de leden, aldus de advizeur van de organisatie voor zelfstandige ondernemers : “Als vennoot kun je niet zomaar opzeggen. Dat kan alleen de eerste zes maanden van het boekjaar, maar het lidmaatschap loopt van 1 januari tot 31 december. Bovendien moet je minimum de jaarlijkse kredietlijn van 100.000 frank opsouperen ( nvdr bij Unit-Trade is dergelijke kredietovereenkomst facultatief). Bij beëindiging van de overeenkomst eist RE-Management immers harde valuta bij negatief saldo. En bij niet-naleving van het huishoudelijk reglement worden geldboetes voorzien, wat nogal een repressieve maatregel is.”

Tenslotte stelt het NCMV zich vragen over de veiligheid van het systeem. Hendrickx : “Artikel 21 van het huishoudelijk reglement bepaalt dat RES verlies, misbruik, namaak of schriftvervalsing van RE-cheques niet dekt. Dit is ook niet het geval bij Unit-Trade of TEC, maar zij voorzien toch een opvangmogelijkheid door de creatie van een soort Waarborgfonds naar analogie met de banken, die hiervoor speciale verzekeringen afsluiten. Het hele systeem is gebaseerd op persoonlijke controle. Dat werkt bij vriendendiensten, zoals LETS, maar niet in een commercieel circuit.”

ERP

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content