Rosas XX

Hoe maak je een boeiende expositie over een choreografe, zonder in een clichématige (en doorgaans saai gepresenteerde) aaneenschakeling van videofragmenten en/of foto’s te vervallen? Met deze vraag moet ook curator Michel Uytterhoeven geworsteld hebben tijdens de voorbereidingen van een tentoonstelling over twintig jaar Rosas. Het eindresultaat – nog te zien tot en met 5 januari 2003 in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel – is zondermeer geslaagd. Rosas XX is een fascinerende en verrassende rondgang in de carrière en leefwereld van de internationaal gevierde choreografe Anne Teresa De Keersmaeker.

Uytterhoeven maakt natuurlijk gebruik van video’s en foto’s om de evolutie van Rosas te schetsen, maar hij confronteert die met het werk van enkele hedendaagse kunstenaars of presenteert het beeldmateriaal als een installatie op zich. Bij het opgaan van de trappen in het PSK wordt u geconfronteerd met een muurgrote foto van Herman Sorgeloos (sinds 1984 de huisfotograaf van Rosas) en een cirkelvormige installatie van Bob Verschueren. Vervolgens treedt u een duistere zaal met wit zand binnen. De ruimte wordt gevuld met de dwingende repetitieve klanken van Steve Reichs ‘Violin Phase’. Het zand fungeert als projectievlak voor een fragment uit Thierry De Meys film ‘Fase’. ‘Fase, four movements to the music of Steve Reich’ (1982) is de eerste choreografie van Anne Teresa De Keersmaeker. Thierry De Mey filmde De Keersmaekers solo in het bos van Tervuren van op een twintig meter hoge kraai. Al dansend in het witte zand, maakt Anne Teresa De Keersmaeker de patronen van een roos – een rosas – zichtbaar. Een treffende opening van een expositie, waar sfeerschepping even belangrijk is als de tentoongestelde werken.

De beeldjes van de vorig jaar overleden Spaanse kunstenaar Juan Munoz krijgen door hun in de ruimte toegemeten plaats iets theatraals. Zijn ‘Sarah at the Billiard Table’ staat dan ook passend opgesteld aan het begin- en eindpunt van het parcours. Een video-installatie van Douglas Gordon, sculpturen van Rebecca Horn, Thierry De Cordier en Alberto Giacometti en twee schilderijen van Luc Tuymans gaan in dialoog met de ontwerptekeningen, foto’s, muziekfragmenten en decorelementen.

Het prentenkabinet toont aan de hand van De Keersmaekers notities, grafische schetsen, muziekanalyses en citaten hoe de choreografe omgaat met structuren en hoe een abstract lijnenspel tot een voorstelling evolueert. Zwartwitfoto’s van Herman Sorgeloos hangen aan de vier wanden van een kamer, die het scharnier vormt tussen twee schitterende video-installaties.

In de ene ruimte worden portretten van veertig Rosas dansers voorgesteld. Gemonteerd in een driedelige split-screen, swingen de gezichten en lichamen in een hels tempo over de muur. De andere ruimte wordt monumentaal gemaakt door de opstelling van 28 monitors tegenover de muurgrote projectie van een videofilm van Aliocha Van der Avoort. De monitors zijn een catalogus van Rosas. De verschillende choreografieën kunnen er integraal op worden bekeken.

In de film van Van der Avoort danst Cynthia Loemij de evolutie van het bewegingsvocabularium van twintig jaar Rosas. U wordt uitgeleide gedaan via een meterslang tapijt waarop alle 1728 voorstellingen chronologisch staan gerangschikt. Ondertussen wandelt u door verschillende decorelementen, tekeningen, video’s en auditieve fragmenten, die een blik op het creatieve proces van een choreografie werpen.

Tijdens het volledige tentoonstellingsparcours wordt u geconfronteerd met elegantie, schoonheid en subtiliteit. De danstaal van Rosas is buiten de theaterzaal al even vitaal als op het podium.

Piet Goethals [{ssquf}]

‘Rosas XX’, nog tot en met zondag 5 januari 2003 in het Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, Brussel.

Info: 02-507 84 44,

www.rosas.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content