Rooms with a view

Een uit zijn voegen gebarsten privé-project, zo kun je de op film vastgelegde reeks hotelkamers van fotojournalist Gerrit Op de Beeck noemen. Want wat zeven jaar geleden begon als ‘het enige vrije werk’ van deze driftige reiziger, prijkt tot 15 februari op de muren van het Museum voor Fotografie in Antwerpen. Door het oog van de melancholie.

TEKST : MARGOT VANDERSTRAETEN FOTO’S : GERRIT OP DE BEECK

Hij is een beroepsreiziger. Als freelance fotograaf voor Travel Magazine en de krant De Morgen reist Gerrit Op de Beeck zowat heel de wereld af. Naar verre en nabije oorden, van oost naar west, van noord naar zuid. Per jaar brengt de man gemiddeld meer dan duizend uur in het vliegtuig door, dat is meer dan de gemiddelde Belg (dat hopen we toch !) in zijn wagen. Want rekent u maar uit, die duizend uur in de lucht komt neer op pakweg twee uur per dag boven de wolken.

Reizen, dat betekent ook elders slapen. In hotels meestal. Zo vergaat het ook Gerrit Op de Beeck. En u zal het geweten hebben. In 1990 kwam deze persfotograaf op de idee om tijdens zijn talrijke reportages naar de meest uiteenlopende oorden regelmatig een foto te maken van zijn hotelkamer. Of beter gezegd, van wat hij vanuit zijn hotelkamer ziet.

Twee jaar

later vertelt hij een vriend erover, en die spoort hem aan om voortaan systematisch en gestructureerd tewerk te gaan. “Een schitterend idee, vriend, maar het wordt pas echt goed als je je aan bepaalde regels houdt.” Met andere woorden, vanaf 1992 maakt Gerrit Op de Beeck één horizontale zwart-wit foto van elke hotelkamer-met-uitzicht die hij beslapen heeft. Het zijn eenvoudige foto’s, zonder trucjes. Altijd met dezelfde lens, en telkens met die ene gemeenschappelijkheid voor ogen : het raam. De ene keer doet het raam dienst als fotokader, de andere keer weerspiegelt het een deel van de kamer, of vang je vanuit het raam een glimp van de buitenwereld op. Op de Beeck maakt zijn foto’s dag en nacht, bij ochtendgloren of avondschemering, bij aankomst of het slapengaan. Een selectie van al deze rooms with a view vijfenveertig om precies te zijn is te zien in het Museum voor Fotografie in Antwerpen.

Anekdotes horen er niet bij, het beeld moet voldoende zijn, vindt Op de Beeck. Wat niet wegneemt dat het leuk is om te vernemen hij voor het ene uitzicht bijvoorbeeld op een stoel is moeten klimmen, het andere vanuit het bad genomen heeft. Op de Beeck is niet kwistig met woorden, met beelden des te meer. Los Angeles, The Beverly Hilton, kamer 641, 11.00 uur : de stad ontwaart zich door de gordijnen. Of Nizjny Novgorod, (Rusland), Hotel Volzjski Otkos, kamer 210, 06.00 uur. Een raam op een kier, eentonige huizen op de achtergrond. Elk uitzicht is anders omdat ook elke hotelkamer en elk land verschillend is. Italië herken je in een oogopslag (luiken die het zwoele daglicht buiten houden), Wenen is herkenbaar aan de klassieke, statige gevels en in Hong Kong, Park Hotel, room 1324 om 02.35 uur schitteren de kerstlichtjes.

Wie

de tentoonstelling bezoekt, gaat willens nillens aan het gissen. “Zeg ‘ns, is dat niet in Venetië ? Hebben we daar ook niet gelogeerd ? (het was Castiglioncello, Toscane, hotel Leopoldo) En die afgebladderde verf ? Dat moet ergens in het Oostblok zijn ? En dit ? Dat is Sydney, met zicht op the Opera House. Die man heeft ook werkelijk alles gezien. Wat een leven !”

“Dat klopt”, zegt Gerrit Op de Beeck, “deze foto’s creëren een interactie met het publiek. Mensen gaan raden, vergelijken, terugdenken aan hun reizen. En het valt me op hoe vaak ze het bij het rechte eind hebben. Elke room with a view geeft uit op een landschap. De ene keer is dat een kille huizenrij zoals in Rusland, de andere keer zie je de torenhoge wolkenkrabbers van de States. Of een andere muur. Of het eeuwige zwembad op de zoveelste toeristische trekpleister.”

“Prachtig”, zegt een struise man met een grote snor en schudt Gerrit Op de Beeck de hand. “Heel knap. En zo eenzaam. Je ziet echt de verveling en de saaiheid van de hotelkamers.” Gerrit Op de Beeck ontkent de verveling, maar geeft moeiteloos toe dat elke hotelkamer per slot van rekening hetzelfde is. “Alle hotels hebben iets melancholisch. Zelfs de allerbeste kamer is uiteindelijk een eenzame plek waarin je de nacht moet doorbrengen. Met burengeruchten, de geluiden op de gang, het geruis van het badwater van de bovenverdieping.”

Met room with a view geeft Gerrit Op de Beeck een portret van een van zijn werelden. Vijfenveertig fraaie foto’s, met een al dan niet fraai uitzicht.

De tentoonstelling loopt tot en met 15 februari 1998 in het Museum voor Fotografie – Waalse Kaai 47 – Antwerpen. Tel : (03) 242.93.00. Elke dag open van 10 tot 17 uur.

Seattle – The Westin – Room 2137 – 14.10 uur.

New York – The Waldorf – Room 1515 – 09.00 uur.

Whitebridge (Scotland) – Knockie Lodge – Room 5 – 17.15 uur.

Castiglioncelli (Toscane) – Hotel Leopoldo – Room 26 – 18.45 uur.