Rivera en Kahlo

De Fondation Giannada in het Zwitserse Martigny toont de werken van Mexico’s beroemdste kunstenaarspaar, Diego Rivera en Frida Kahlo. Schilderijen, tekeningen en foto’s schetsen twee aparte levens, verenigd door communistisch engagement en artistieke beroering.

Diego Rivera en Frida Kahlo zijn legendarische figuren in de geschiedenis van Mexico. Beiden zetten ze zich op artistieke en revolutionaire wijze in, aan de zijde van diegenen die de Amerikaanse invloed wilden terugdringen en poogden de latino-indiaanse identiteit van het land in ere te herstellen.

In de jaren ’20 had Mexico net de boerenopstanden onder leiding van Pancho Villa en Zapata achter de rug. In 1919 werd de communistische partij officieel opgericht, temidden een opeenvolging van staatsgrepen en opstanden die de grootgrondbezitters, de militairen en de boeren tegenover elkaar plaatsten. Mexico sloeg geleidelijk de weg in naar landbouw- en sociale hervormingen en later naar de nationalisering van de petroleummaatschappijen. Het is in die guerrillacontext dat de kunst van Diego Rivera (1886-1957) tot ontwikkeling komt. Hij is 43 wanneer hij in 1923 huwt met Frida Kahlo (1907-1954), een mooie en nog erg jonge vrouw, getekend door polio en de gevolgen van een autobusongeval, die haar de rest van haar leven zouden achtervolgen. Rivera kende Madrid, Montparnasse en Londen, maar ook Brugge en België, waar hij ooit met zijn eerste levensgezellin verbleef. Hij onderging de invloed van allerlei stromingen in de schilderkunst, van de stijl van Cézanne tot het kubisme. Terug in Mexico ontdekte hij evenwel zijn indiaanse roots. Het begin van de tentoonstelling biedt een waarheidsgetrouw beeld van dat aarzelend debuut, dat later wel wat vaart krijgt in de Verenigde Staten, een land dat Rivera vooral boeit door zijn modernisme en zijn industriële uitbouw. De Mexicaanse carrière van Rivera kende haar hoogtepunt met de “muralistische” beweging, gekenmerkt door gigantische fresco’s waarmee de kunstenaar uitdrukking gaf aan de idealen van rechtvaardigheid en vrede die het communisme zou kunnen verwezenlijken. Hij vangt aanvankelijk de verbannen Trotsky op, maar knoopt uiteindelijk toch op min of meer bestendige wijze aan met het communistisch apparaat.

Frida Kahlo bracht een eigenaardiger oeuvre tot stand. Vaak stelt ze zichzelf daarin voor als een gebrekkige en gepijnigde vrouw, in een stijl die het midden houdt tussen naïeve schilderkunst en Spaans realisme. De dromerige en tegelijk bloederige geest van haar werk liet André Breton niet onberoerd. Hij introduceerde de symbolische uitstraling van haar werk in het surrealisme. Wat we van Kahlo vooral onthouden zijn de wonderlijke schetsblokken met potloodtekeningen, die vaak meer indruk maken dan een groot doek.

“Diego Rivera en Frida Kahlo”, Fondation Pierre Gianadda, Martigny (Zwitserland). Tot 1 juni, alle dagen open van 10 tot 18 u. Fraaie catalogus. Tel.: 0041-27.722.39.78.

ALAIN DELAUNOIS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content