RENTERIGE LIMBURGERS

Lanklaar schuift huisverzekeraar Omob aan de kant en Hasselt bedreigt het Gemeentekrediet met een stadslening. Reageren de Limburgers (k)renterig ? Of is er meer aan de hand ?

Het jaar 1996 kondigt zich slecht aan voor Omob ( Onderlinge Maatschappij der Openbare Besturen) en het Gemeentekrediet, de bank van de gemeenten. Lanklaar is sinds 1 januari niet langer verzekerd bij Omob en de Hasseltse SP-burgemeester Steve Stevaert dreigt met een stadslening, een lokale versie van de suksesvolle Philippes. Gent wees onlangs een havenlening van zo’n 100 miljoen frank toe aan “een andere bank dan het Gemeentekrediet.”

Echt nieuw is het niet. Het niet eens officiële monopolie van het Gemeentekrediet als financier van de lokale besturen werd al goed tien jaar geleden opgeheven. En eerder al verzekerden de ook al Limburgse gemeenten Bree, Maasmechelen, Tongeren en Bilzen zich deels bij private verzekeraars. Lanklaar gaat nu een stap verder : het verlaat simpelweg Omob. De gemeente verdeelt haar risico arbeidsongevallen, de brandverzekering voor het gemeentelijk patrimonium en de verzekering voor het wagenpark over onder meer Royale Belge, Generali België en Noordstar Verzekeringen. Lokale makelaars bespelen er voortaan de eerste viool. Het Lanklaarse bestuur pretendeert dat naast de prijs in 1995 betaalde de gemeente 5,2 miljoen frank aan premies, dit jaar 3,7 miljoen frank ook de service een rol speelde in haar beslissing. De wijze van gunning is sprekend : Lanklaar koos voor een beperkte prijsofferte ; ze hoefde dus niet, zoals bij een openbare aanbesteding, ipso facto aan de goedkoopste te gunnen. Dat Omob haar aandeelhouders ristorno’s aanbiedt, beïnvloedde de beslissing van Lanklaar blijkbaar niet.

Dat gemeenten en steden vandaag rentegevoelig denken en handelen heeft het Gemeentekrediet intussen wel begrepen. In november jl. besliste de bestuursraad van de bank de winstdeelname voor haar aandeelhouders de gemeenten via een super-ristorno te verhogen tot 350 miljoen ; in december jl. werd de rente van de lange-termijninvesteringskredieten twee procent verlaagd. De bank tracht zo haar kwasi-monopolie als financier van de lokale besturen te behouden. Alleen : de markt der lokale besturen is veranderd. Pakweg tien jaar geleden waren gemeenten amper interessant voor de bancaire wereld. Saneringen, sluitende begrotingen, schuldkwijtscheldingen én federale steun aan grote steden via het zogeheten Nothomb-fonds overheersten de agenda van de financieschepenen. Vandaag groeit er ruimte voor investeringen én zitten de banken dankzij de spaarwoede én de autofinanciering van het bedrijfsleven met geld. De beslissing van Lanklaar en de dreiging van Hasselt zouden dan ook wel eens voor een nieuw sneeuwbaleffekt kunnen zorgen. Een lawine van onder naar boven.

OMOB Konkurrentie als financier van lokale besturen ?