Punch creatief met werkuren

Het technologiebedrijf Punch International voerde voor zijn kaderleden en bedienden een systeem in van vier vijfde werken op vrijwillige basis. Het systeem is alleen van toepassing op wie meer dan 3125 bruto euro per maand verdient. En ‘vrijwillig’ is relatief. Meer dan 70 procent van de medewerkers was voor en dus moest de rest volgen.

“Ik heb in oktober iedereen samengeroepen om te wijzen op de ernst van de situatie”, legt topman Guido Dumarey uit. ‘Guido is een pessimist’, fluisteren ze dan. ‘We zijn toch een gezond bedrijf’. Ze begrepen op dat moment niet dat ik zo negatief was.”

“Ik heb dan het voorstel gedaan om terug te keren naar het loonniveau van 2003. Deze crisis zal ons vijf jaar welvaartsgroei kosten, dus vond ik dat redelijk. Mijn voorstel kwam neer op een looninlevering van 15 procent. Maar de medewerkers wilden niet voor niets of voor minder aan de slag en deden een tegenvoorstel. Zij zijn toen afgekomen met het idee om vier vijfde te gaan werken. Dat hebben we verfijnd en uiteindelijk ingevoerd voor de hogere lonen.”

Dat het systeem beperkt blijft tot de hoge lonen heeft volgens Dumarey zijn betekenis. “De grote fout van de voorbije jaren was de indexering van de hoge lonen. Dat men de koopkracht van de bevolking op peil wil houden en daarom de lage lonen indexeert, volledig akkoord. Maar als ook de hoge lonen het indexmechanisme volgen, krijg je een ontsporing. Dat kost de bedrijven te veel en die mensen vragen daar ook helemaal niet om. Hogere lonen moeten prestatiegericht beloond worden, niet automatisch.” Dumarey zelf levert ook in. Hij wordt ook vier vijfde betaald, maar blijft vijf vijfde werken. “En ik ben niet de enige in het bedrijf. Er zijn nog mensen die voltijds blijven werken, mensen die gewoon voortdoen. Zowel kaderleden als bedienden. Waarom niet? Er is een bepaald volume werk dat gedaan moet worden, en soms is het comfortabeler om dat in vijf dagen dan in vier te doen.”

Punch koos voor een alternatieve kostenbesparing in plaats van een herstructurering omdat een tijdelijke maatregel geen geld kost. “Een herstructurering kost je één keer geld, maar is een structurele ingreep. Het kan bij een herstructurering wel anderhalf jaar duren voor het allemaal achter de rug is. Mensen die hier al vijftien jaar werken, moeten nog vijftien maanden blijven presteren.”

Op de stelling dat bedrijfsleiders almaar minder voor herstructureringen kiezen omdat ze almaar duurder worden, geeft Dumarey volgende commentaar: “Ik zou het anders stellen: veel kmo’s hebben gewoon de middelen niet meer om bediendecontracten te verbreken en alles ineens te betalen. Nogmaals, het probleem is dat we te royaal geweest zijn in de goede tijden. Om mensen aan te trekken, kreeg een pas afgestudeerde zonder ervaring meteen een bedrijfswagen en een gsm. Op de duur is dat standaard, maar je kunt zoiets niet volhouden. Iedereen gaat daarvoor de prijs betalen.”

P.C.