Psychoten

Psychiatrische patiënten en door de maatschappij als geschift gebrandmerkte personen trekken de aandacht in “Angel Baby” en “Assassin(s)”.

De debuutfilm ” Angel Baby” van de Australische scenarioschrijver Michael Rymer vertelt de meeslepende liefdesgeschiedenis van Harry en Kate. Deze twee psychiatrische patiënten ontmoeten elkaar tijdens hun groepstherapie en beslissen na een tijdje te gaan samenwonen. Eenmaal Kate zwanger is, besluit Harry hun medicatie te stoppen, met alle persoonlijke en maatschappelijke gevolgen vandien.

Rymer concentreert zich op de tedere, maar tragische liefdesrelatie tussen Harry en Kate. Hij gaat daarentegen niet in op de vraag of geesteszieken opnieuw in de maatschappij gedropt kunnen worden zonder begeleiding. “Angel Baby” charmeert door Rymers ongecomplexeerde, fijnzinnige en totaal a-sensationele benadering. Mathieu Kassovitz verzorgde scenario, montage en regie van ” Assassins(s) en speelt naast Michel Serrault ook de hoofdrol in deze film. De ‘psychoten’ in “Assassin(s)” zijn slachtoffers van de samenleving en de lawaaierige media in het bijzonder. Monsieur Wagner (Serrault) oefent al veertig jaar het beroep van huurmoordenaar uit. Hij beschouwt zijn job als een respectabel ambacht, waarin de ethiek belangrijker is dan het geld. De job is hem van vader op zoon bijgebracht. Zelf is hij kinderloos. Bijgevolg ziet hij de vijfentwintigjarige werkloze Max (Kassovitz) als een geschikte opvolger. Die laatste neemt op zijn beurt een assistent : de veertienjarige Mehdi. Terwijl Max problemen heeft om zijn eerste moord te plegen, lijkt dit voor Mehdi een aangeboren gave. Kassovitz plaatst zijn harde film in de achterbuurten van een anonieme grootstad. Zijn moraal is op zijn minst dubieus te noemen. De onderliggende vader-zoon-relatie dient als geraamte om zijn bedenkingen over de invloed van televisiegeweld op het individu te voeden. Maar de manier waarop Kassovitz een brutale moord op een bejaarde man filmt, is al even bloederig en voyeuristisch als zijn aanklacht tegen de sensatiegeile mediabelangstelling voor oorlogsgeweld en criminaliteit. Dat verarmde wijken, stompzinnige spelprogramma’s en schreeuwerig agressieve tv-reclames van de kijker psychopatische en niets ontziende moordenaars maakt, is in zijn context simplistisch en ongenuanceerd uitgewerkt. Kassovitz wil provoceren. De verontwaardigde reacties van de Franse pers na de vertoning van “Assassin(s)” op het recente festival van Cannes onderstreepten zijn controversiële stelling. Kassovitz bewees al met ” Métisse” en ” La Haine” een begenadigd en creatief cineast te zijn. Ondanks zijn dubieuze inhoud kan niet worden ontkend dat “Assassin(s)” tot de interessantste en meest verrassende Franse producties van het afgelopen jaar mag worden gerekend.

Piet Goethals

Angel Baby Meeslepende liefdesgeschiedenis tussen twee psychiatrische patiënten.