powerlist – De invloedrijkste Gentenaren

De numero uno – Daniël Termont (SP.A, 54) Burgemeester

De burgervader van de tweede grootste stad van Vlaanderen is een charismatische figuur. Hij gaat net zo gemakkelijk een pint drinken met een volksmens als hij handjes schudt met buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders. Termont heeft een reputatie als dossiervreter: hij slorpt kennis op als een spons, en houdt die daarna ook vast. Bovendien is het een te duchten onderhandelaar. Dat mocht onder andere Suez al ervaren in het dossier rond Fluxys/Distrigas, waar Termont als voorzitter van Publigas – dat de gemeentelijke belangen overkoepelt – zijn tanden in heeft gezet.

Termont is vooral een doener, die drijft op enthousiasme. Een selfmade man, die met een A2-diploma Boekhouden bij de socialistische mutualiteit belandde. Eerst bij de ‘Maatschappelijke Jongeren Actie’ (MJA), later bij Bond Moyson. Anno 2007 is hij precies 30 jaar gemeenteraadslid.

De harde werker slaagde er telkens in een stapje hogerop te klimmen. In 1995 was hij schepen van de Haven en Economie. Zes jaar later kreeg hij er Feestelijkheden bij – door de Gentse Feesten een pak belangrijker dan in de doorsneegemeente – en sinds dit jaar omgordt hij de burgemeesterssjerp.

De vrouw achter de schermen – KARIN TEMMERMAN (SP.A, 49) Schepen van Stadsontwikkeling, Mobiliteit en Wonen

Een zware portefeuille? Je neemt de beslissingen die je moet nemen”, reageert Karin Temmerman wanneer we haar voorleggen dat ze bij de invloedrijkste mensen van Gent wordt gerekend. “Eigenlijk heeft Frank Beke me overtuigd om Stedenbouw en Mobiliteit als departement te aanvaarden. Ik was daar niet mee opgezet, want ik kwam uit de culturele sector. Maar na zes maanden wist ik dat hij gelijk had.”

De nicht van ex-burgemeester Gilbert Temmerman ging op haar achttiende een jaar in een kibboets leven. Eenmaal terug studeerde ze moraalwetenschappen, waarna ze in de stadsbibliotheek op het Zuid aan de slag kon. In 1994 werd ze kabinetsmedewerker van burgemeester Beke, om zes jaar later, na haar eerste verkiezingsdeelname, dadelijk schepen te worden.

Zelf vindt ze het plan voor de heraanleg van de site rond het Sint-Pietersstation het boeiendste dossier dat op haar bureau ligt: een uitdaging op vlak van openbaar vervoer, maar ook de geboorte van een nieuw stadsdeel. Ook de stadsvernieuwing van Ledeberg en het woonbeleid staan hoog op het lijstje. Zo wil het huidige stadsbestuur nog 1000 woningen in de oude dokken, met extra aandacht voor sociale en budgetwoningen.

De eeuwige kroonprins – SAS VAN ROEVEROIJ (Open VLD, 50) Schepen van Haven en Innovatie

In de volgende editie van deze powerlist figureert Sas Van Rou- veroij wellicht niet meer. Want na drie pogingen om als liberale lijsttrekker het burgemeestersambt binnen te halen, heeft hij er zich bij neergelegd dat dit een onvervulde droom zal blijven. Toch zou het van weinig respect getuigen ‘s mans carrière daarom mislukt te noemen. “Indien ik het kon overdoen, zou ik net hetzelfde doen.”

En hoewel hij het leiderschap van de Gentse Open VLD heeft doorgegeven aan Christophe Peeters, vormt hij tot nader order wel een tandem met Peeters. Bovendien is hij bestuurder bij elektriciteitsproducent SPE en medevoorzitter van de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten.

Van Rouveroij begon in de gemeentepolitiek in 1978. Tien jaar later vermindert hij als schepen van Financiën op zes jaar tijd de schuldenberg van 470 miljoen euro met 30 % en bouwt hij het jaarlijkse verlies van 25 miljoen euro om in een positief saldo van 75 miljoen euro, onder andere door 1000 arbeidsplaatsen te schrappen. Maar zijn grootste realisatie vindt hij zelf het Gentse mobiliteitsplan. “Daarmee hebben we de binnenstad teruggegeven aan de mensen en aan de monumenten.”

Vader en dochter – LUC EN FREYA VAN DEN BOSSCHE (SP.A, 60 en 32) Voorzitter NV Artevelde en van de Gentse Hogescholenassociatie aftredend federaal minister van Begroting en gemeenteraadslid

Dat Luc Van den Bossche in Gent meer invloed heeft dan zijn dochter Freya, nochtans federaal minister van Begroting, wordt door alle gesprekspartners gewoon geconstateerd. “Hij heeft zijn leeftijd, zijn netwerk, de ervaring en de maturiteit. Noem een naam en Luc heeft het gsm-nummer”, klonk het meermaals.

Toch is daarmee niet gezegd dat Freya, nu het einde van haar ministerschap in zicht lijkt, in de anonimiteit zal verdwijnen. Iedereen merkt dat haar invloed duidelijk is afgenomen, maar dat daartegenover staat dat ze opnieuw actief deelneemt aan de gemeenteraad en de commissies.

Vader Luc loopt minder in het oog – buitenstaanders zullen hem eerder linken aan de Zaventemse luchthavenuitbater Brussels Airport Company, waar hij gedelegeerd bestuurder is – maar zijn invloed in Gent is enorm. Wellicht zelfs nog groter dan toen hij nog minister was. Luc Van den Bossche is voorzitter van de NV Artevelde, die het nieuwe voetbalstadion van eersteklasser AA Gent gaat neerpoten, en van de associatie van de Universiteit en de Gentse hogescholen. Maar hij is ook een natuurlijke autoriteit, die wordt ingeschakeld als probleemoplosser; bijvoorbeeld om bij een conflict met intercommunale Ivago de plooien glad te strijken.

De facilitator – ANDRE DENYS (Open VLD, 59) Gouverneur van provincie Oost-Vlaanderen

Heeft een gouverneur invloed? “Ik beschouw mezelf vooral als een facilitator van het beleid. Indien nodig rijd ik de gaten toe”, antwoordt André Denys. De voormalige zakenman was van 1977 tot zijn benoeming als gouverneur, eind 2004, gemeenteraadslid in Zulte. Maar de Meetjeslander heeft nu zijn hart verloren aan Gent. Na zijn ambtsperiode in het provinciehuis willen zijn vrouw en hij in de stad blijven wonen. In zijn 23-jarige carrière als volksvertegenwoordiger op federaal of Vlaams niveau, werd hij regelmatig ministeriabel geacht, maar regeringslid is hij nooit geworden.

Als gouverneur krijgt hij automatisch een bijzonder groot netwerk in de schoot geworpen: tal van overheden komen op tijd en stond aankloppen bij de provincie met projecten, en daarnaast heeft hij ook een toezichtsfunctie. Dat netwerk wil Denys aanwenden voor wat hij zelf als zijn grootste uitdaging beschouwt: het creëren van een Oost-Vlaamse en Gentse reflex. “De haven verkocht zichzelf vroeger alleen in Gent. Het wordt tijd dat Gent zich leert gedragen als een hoofdstad, en dat betekent voor mij ook samenwerking zoeken en oog hebben voor de rest van Oost-Vlaanderen.”

De imperiumbouwer – PHILIPPE VAN DE VYVERE (54) Gedelegeerd bestuurder Sea-Invest

Sea-Invest, de havengroep die in handen is van Philippe Van de Vyvere, wil het komende 1,5 jaar zowat 500 miljoen euro investeren. De mediaschuwe haventycoon kocht in 1985 een kolenterminal: het werd de grondsteen voor de grootste bulk- en fruitbehandelingsgroep in West-Europa. Onder de vlag van topholding Financiële Vennootschap der Vlaanderen vallen intussen ook activiteiten als containerbehandeling, tankopslag, en het laden en lossen van auto’s. Daarnaast is de topindustrieel eigenaar van chocoladeproducent Bouchard-L’Escaut en stapte hij via de recente overname van de Franse rederij Fouquet Sacop opnieuw in het maritiem vervoer.

De kasteelheer van Vinderhoute heeft de reputatie niet bang te zijn om zijn macht te ontplooien, of zijn visie te laten horen over Gentse of nationale beleidskwesties. Net zo goed noemt hij de burgemeester bij zijn voornaam en staat hij steeds klaar om de stad een dienst te bewijzen. Zo stelde hij zonder problemen een loods ter beschikking voor het offerfeest. Bovenal is Van de Vyvere een netwerker pur sang: tot zijn persoonlijke vrienden rekent hij zwaargewichten als Albert Frère, Etienne Davignon en ING-topman Luc Vandewalle.

De ontwikkelaar – JEROEN PIQUEUR (53) Zaakvoerder Optima Financial Services

Toen hij achttien was, moest Jeroen Piqueur dadelijk beginnen werken. Met studeren – marketing, financiële economie, beleggingsleer – begon hij pas toen hij getrouwd was en zijn vrouw voor een inkomen kon zorgen. Na een carrière in de marketing startte hij begin jaren tachtig met een eigen managementconsultancybureau. Optima richtte hij een decennium later op.

Anno 2007 stelt hij 230 mensen tewerk. Hoewel vastgoedinvesteringen slechts voor 20 % van de omzet instaan – de rest is vooral persoonlijke financiële planning – bouwde Piqueur intussen toch meer dan 2000 appartementen. Daarvan liggen er 1000 in Gent. Bovendien is hij betrokken bij een aantal grote vastgoedprojecten, zoals het Arteveldestadion, de oude dokken en de voormalige Daskalidessite. Voorts loopt hij in de kijker als sponsor van de eersteklasseclubs AA Gent (voetbal) en Optima Gent (basket).

Piqueur wandelt te pas en te onpas binnen op het stadhuis, volgt dossiers op en informeert zich. Concurrenten verwijten het stadsbestuur dat het hem te goed en te zacht behandelt, maar zelf is hij van het tegendeel overtuigd: “Politici zijn juist extra voorzichtig, omdat ik al zoveel projecten heb gedaan.”

De kandidaat-minister – PETER LEYMAN (CD&V, 45) Lid Kamer van Volksvertegenwoordigers

Twee, drie jaar geleden had Peter Leyman wellicht meer invloed dan de burgemeester van Gent. Als gedelegeerd bestuurder van Volvo Cars, en dus werkgever van 5000 mensen, had hij aan een telefoontje genoeg om een afspraak te maken met premier Guy Verhofstadt (Open VLD) of Vlaams minister-president Yves Leterme (CD&V). Of zijn opvolger, de Schot Derek Jessiman, even zwaar zal wegen, mag worden betwijfeld: (nog) geen kennis van taal en machtsstructuren, en vooral, nog geen netwerk.

Want Leyman was ook voorzitter van de Kamer van Koophandel Oost-Vlaanderen, en voorzitter van de werkgeversfederatie van de technologische industrie Agoria in West- en Oost-Vlaanderen. Daardoor was hij de spreekbuis van een belangrijk deel van de lokale industrie en werd hij door iedereen voor alle belangrijke dossiers gecontacteerd.

Toch heeft de licentiaat Economische en Financiële Wetenschappen zich niet begraven in Brussel. Niet alleen blijft hij de Gentse dossiers zeer goed opvolgen, maar eerder dan ex-minister Tony Van Parys wordt hij getipt als mogelijk minister in een volgend oranje-blauw kabinet. In zijn vrije tijd is hij gitarist en frontman van de Rolling Amazon Band.

De wetenschapper – Paul Van Cauwenberge (58) Rector en vicerector Universiteit Gent

Wie in Gent over de invloed van de universiteit spreekt, krijgt steeds te horen dat er een duo aan het hoofd staat. Paul Van Cauwenberge en Luc Moens besturen de universiteit nog minstens tot eind september 2009, en overleggen bijna altijd met elkaar voor ze een beslissing nemen. Van Cauwenberge, gewoon hoogleraar keel-, neus- en oorheelkunde, begon in 1973 aan de UGent. Dat is twee jaar eerder dan Moens. Die is hoogleraar Analytische Chemie en geeft de hernieuwde economische dynamiek vanuit de universiteit mee vorm. Moens geldt als de man van de spin-offs en wetenschapsparken.

Maar de invloed vanuit academische milieus blijft niet beperkt tot de top dogs. Jo Bury, voorzitter van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie, heeft biotech in Vlaanderen op de kaart gezet. Wim Soetaert is een van de drijvende krachten achter het bio-energieproject. In de vakgroep Financiën schuilt er met Herman Verwilst een belangrijke adviseur voor verschillende Gentse dossiers. Rudi Vander Vennet heeft als kabinetsmedewerker van de minister van Begroting en als lid van de Hoge Raad van Financiën, vooral invloed buiten Gent.

Het geestelijk gezag – LUC VAN LOOY (66) Bisschop van Gent

De dertigste bisschop van Gent geldt in de eerste plaats als een bruggenbouwer, over de ideologische grenzen heen. Woordvoerder Geert De Kerpel bevestigt: “De bisschop belichaamt de katholieke geloofsgemeenschap in Oost-Vlaanderen. Dat wil zeggen dat hij het verhaal van Jezus uitdraagt, maar die woorden ook in daden omzet.”

Op pure stadsdossiers weegt hij doorgaans weinig, weten politici. Maar hij heeft een uitstekend zicht op de problemen van de stad, bijvoorbeeld rond sociale uitsluiting, armoede en allochtonen. “Doordat hij de tegenstelling tussen vrijzinnigen en gelovigen overstijgt, maakt hij van Gent een open stad”, klinkt het respectvol.

Onderwijzerszoon Van Looy spreekt acht talen, en beschouwt Mozart en Bach als vrienden voor het leven. Hij trad in 1961 toe tot de congregatie van de Salesianen van Don Bosco. Hij studeerde filosofie in Groot-Bijgaarden en later theologie aan de KU Leuven. Hij werkte tien jaar lang in Zuid-Korea en vanuit het generaal huis van de Salesianen in Rome. Namens de Belgische bisschoppen is hij ook bezig op onderwijsvlak, waardoor hij veel samenwerkt met Mieke Van Hecke om de eigen boodschap van de katholieke scholen in de praktijk om te zetten.

De grootste bedelaar van Gent – JAN BRIERS (54) Algemeen directeur Festival van Vlaanderen

Dat hij in deze powerlist opduikt, verrast Jan Briers niet echt. “Ik beschouw mezelf in de eerste plaats als een netwerker”, zegt hij. Als algemeen directeur van het Festival van Vlaanderen, dat overigens een halve eeuw geleden door zijn vader Jan sr. werd gesticht, is hij eerder coördinator dan een keiharde manager. “Noem me maar de grootste bedelaar uit de culturele sector: ik bedel bij collega’s voor de artistieke invulling, en bij de overheid en bedrijven om festivals op internationaal niveau te kunnen organiseren.”

Het Festival van Vlaanderen brengt cultuur met de grote C naar Gent. Ook slaagde Briers erin de Europese Festival Associatie van Genève over te brengen naar de Arteveldestad, net als de Federatie van Vlaamse Festivals. Cultuur reduceren tot Briers is in Gent onmogelijk. De invloed van Jan Hoet is tanende,terwijl Jacques Dubrulle met het Filmfestival Gent de stad in de kijker zet. C oming man is Stefaan De Ruyck. De directeur van het Kunstencentrum Vooruit was voorheen kabinetschef van Vlaams minister van Cultuur Bert Anciaux, en zakelijk leider van Blauwe Maandag Compagnie en Het Toneelhuis.

De overlever – Geert Versnick (Open VLD, 50) Schepen van Intercommunales en Participaties, voorzitter OCMW

Vriend en vijand typeren Geert Versnick als een politieke overlever in Gent. De jurist en gewezen advocaat aan de Gentse Balie raakte na de gemeenteraadsverkiezingen met de hakken over de sloot opnieuw in het college als schepen van Intercommunales en Financiële Participaties. Tijdens de vorige legislatuur was ‘Pientere Zebra’ – zijn totemnaam bij de zeescouts van Drongen – nog schepen van Openbare Werken. Versnick blijft een belangrijke machtsfactor in Gent, ook als kersvers voorzitter van het Gentse OCMW. Die nieuwe rol neemt hij, tot veler verbazing, goed op. Hij zetelt ook in het federale parlement, en is lid van de commissies Buitenlandse Betrekkingen en Vervolgingen. Via zijn connecties op de Brusselse kabinetten en zijn alom erkende lobbyvermogen krijgt hij veel zaken gedaan. Versnick maakte carrière binnen de Open VLD in de slipstream van Guy Verhofstadt. Hij is binnen de Gentse VLD en het schepencollege de antenne van Verhofstadt, die op de belangrijke politieke momenten – zoals bij de lijstvorming of coalitiebesprekingen – mee aan de touwtjes trekt. Versnick is ook voorzitter van Eandis, de uitbater van de distributienetwerken van de gemengde intercommunales, en hij is bestuurder bij Electrabel.

De troonopvolger – Christophe Peeters (Open VLD, 33) Schepen van Financiën

Sinds Sas Van Rouveroij aankondigde een stap terug te zetten in de Gentse politiek is schepen van Financiën Christophe Peeters de nieuwe primus van de Open VLD in Gent. Peeters is een burgerlijk ingenieur en een spring-in-‘t-veld. Vervoegde op zijn 18de al de VLD-rangen, en werd in 2000 schepen van Personeelsbeleid en Informatica. Sinds 2003 is hij schepen van Financiën. Christophe Peeters: “De financiële toestand van de stad Gent is gezond. We stevenen af op een begrotingsoverschot van 80 miljoen euro en de schuldgraad is laag. Het beheer van de stadsfinanciën vergelijk ik graag met een watertoren. In de goede jaren pompen we water bij, om in de mindere jaren de druk en de uitstroom op peil te kunnen houden.”

Een ander VLD-kuiken dat nu gelanceerd wordt, is Mathias De Clercq, kleinzoon van minister van Staat Willy De Clercq. Sinds 2006 is hij schepen van Economie. Leert snel en heeft potentieel. Hij denkt nog ideologisch in zijn tussenkomsten, terwijl de oudere garde pragmatischer is. De schrik voor een tweede Freyascenario, waarbij jong Gents politiek talent te snel verbrand wordt op federaal niveau, zit er wel in.

Het voetbaldier – Ivan De Witte (59) Voorzitter AA Gent

Ivan De Witte is een van de peetvaders van de dienstverlening op het vlak van personeelsbeleid in België. Hij dankt zijn invloed in Gent niet alleen aan zijn voorzitterschap van voetbalclub AA Gent. Als headhunter van topmanagers onderhandelt hij mee het loon van deze bedrijfscoryfeeën. Zij zijn daarom – zo wordt gefluisterd – schatplichtig aan De Witte. Die is echter verstandig genoeg om zijn invloed onder stoelen en banken verborgen te houden.

Hij bouwde als voorzitter van AA Gent de schuldenberg van de club – op een bepaald moment 22 miljoen euro – af zonder er zelf geld in te steken. Hij is er heer en meester, met manager Michel Louwagie als zijn rechterhand, en tracht de toekomst van de club te verzekeren via het Arteveldestadion waarvan de bouw binnenkort moet beginnen. De Witte is sinds dit jaar ook voorzitter van de profliga (de vereniging van Belgische professionele voetbalclubs), maar het emotionele voetbaldier heeft soms moeite om zijn voorzitterpetjes gescheiden te houden.

Deze psycholoog van opleiding werkte in de jaren zeventig bij Sidmar, waar hij met collega Maarten Morel het hr-adviesbureau De Witte & Morel oprichtte. In de jaren negentig ging het bedrijf op in Ernst & Young, en werd later verkocht aan de Amerikaanse TMP-groep.

De topambtenaar – Paul Teerlinck (56) Stadssecretaris

Paul Teerlinck is sinds 2001 als stadssecretaris de topambtenaar van de stad. Hij geniet achter de schermen heel wat invloed en staat garant voor de continuïteit van het beleid. Kreeg bijkomende bevoegdheden met het nieuwe gemeentedecreet. Teerlinck is hoofd van het personeel en de administratie van de stad, die met ongeveer 5000 werknemers een van de belangrijkste werkgevers in de regio is. Paul Teerlinck: “Ik zeg u met de hand op het hart dat politieke benoemingen hier verleden tijd zijn. De selectie gebeurt professioneel. We hebben een sterke administratie, en dat werpt zijn vruchten af. De administratie is een ruggengraat voor deze stad.”

Teerlinck is een jurist van vorming, met een lange staat van dienst bij de stad. Hij maakte sinds ’77 alle bestuurscoalities mee. Hij werkte eerst 9 jaar op de onvolprezen juridische dienst van de stad. Hij schreef toen mee aan de statuten van de Vooruit, en dat beviel hem, want vandaag is hij nog altijd bestuursvoorzitter van de Gentse cultuurtempel. Teerlinck lag ook aan de basis van de oprichting van het departement economie en werkgelegenheid, en later van het departement economie, milieu en volksgezondheid waar hij jaren directeur-generaal van was.

De sociale paus – Kris Coenegrachts (56) Voorzitter vzw Ateljee en CAW Artevelde

Kris Coenegrachts is de paus van de sociale sector in Gent. Hij stond in de jaren ’70 mee aan de wieg van het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk Artevelde. Hij is er nu nog steeds bestuursvoorzitter. De kernopdracht: het onthaal, preventie en de psychologische begeleiding van iedereen die hulp nodig heeft. Coenegrachts hield ook de vzw Ateljee boven de doopvont. Voor Ateljee werken er 300 mensen in kringloopwinkels, sociale restaurants en sociale werkplaatsen. Kris Coenegrachts: “Na de oliecrisis ontstonden in heel Vlaanderen sociale organisaties. Klein was mooi, toen. Maar in de jaren tachtig zijn we tot fusies overgegaan om de sector efficiënter te beheren. Ons succes danken we aan de toepassing van managementtechnieken. Pas als de structuur op punt staat, kan je doorgroeien.”

De vraag naar sociale dienstverlening neemt trouwens toe. Kris Coenegrachts: “Veel laaggeschoolden vallen nu uit de arbeidsmarkt. De oplossing voor heel wat sociale wantoestanden is nochtans de tewerkstelling van wie niet productief genoeg is om op de normale arbeidsmarkt mee te draaien. We trachten hen op te vangen. We werken in dit kader aan een nieuw project met Katoen Natie.”

Beroepshalve is Kris Coenegrachts de directeur van het crematorium Westlede in Lochristie.

De zorgbaas – Peter Degadt (53) Gedelegeerd bestuurder Verbond der Verzorgingsinstellingen

Peter Degadt leidt de vergaderingen als de prominenten van de Gentse christelijke zuil verzamelen op het hoofdkwartier van de VDK Spaarbank. Tot september was hij algemeen directeur van het Gentse Sint-Lucasziekenhuis, maar toen schoof hij door naar de stoel van gedelegeerd bestuurder van het Verbond der Verzorgingsinstellingen (VVI).

Degadt is een jurist, die zijn loopbaan in 1980 begon als juridisch attaché op het Nationaal Secretariaat voor het Katholiek Onderwijs. Een jaar later maakte hij de overstap naar de politiek en werd achtereenvolgens adviseur op de kabinetten van Gaston Geens, Daniël Coens, Wilfried Martens en Wivina Demeester, toen gemeenschapsminister van onder meer gezondheidsinstellingen. Daar lag voor Degadt de brug naar de gezondheidszorg. Hij werd vier jaar directeur personeelsbeleid van het UZ Leuven om uiteindelijk in 1996 de overstap te maken naar het AZ Sint-Lucas. Degadt is ook gastdocent humanresourcesmanagement in de ziekenhuisomgeving aan de KU Leuven, en hij bekleedt een handvol mandaten in de zorg- en onderwijssector.

De logebroeder – Pol Cools (Open VLD, 59) Gedelegeerd bestuurder Arch & Teco Group, lid van de Gentse loge

Volgens heel wat ingewijden vormt de loge geen parallel machtscircuit in Gent, en wordt de loge als machtsbastion te hoog ingeschat. “Ik ben de eerste gouverneur van Oost-Vlaanderen die niet tot de loge behoort”, zegt André Denys. En zegt burgemeester Termont: “De netwerken buiten de loge zijn sterker.”

Er zijn in elk geval samenwerkingsvormen mogelijk over de ideologische grenzen heen, getuige de succesvolle fusie tussen het christelijke ziekenhuis Sint-Lucas en de socialistische Volkskliniek.

Twee namen worden vaak geciteerd als leidende figuren van de Gentse loge: Pol Cools en Patrick Devers. Pol Cools is een inge- nieur-archictect met een groot studiebureau op de Coupure. Dat houdt in veel Gentse projecten het tekenpotlood vast. Cools heeft in de Gentse politiek invloed als voormalig arrondissementsvoorzitter van de Open VLD en nu als lid van de Gentse VLD.

Patrick Devers is in zowat alle belangrijke dossiers de advocaat van de stad. Hij is een specialist in administratief recht en was een van eerste Gentse juristen om zich te specialiseren in fiscaal recht. Zijn vader was accountant. Hij heeft een SP.A-etiket, maar heeft klanten over de partijgrenzen heen.

De internationale manager – Paul Matthys (55) Topmanager bij Arcelor Sidmar, voorzitter VDK

Paul Matthys leeft als internationaal topmanager van de staalreus ArcelorMittal met de reiskoffer in de hand. Maar de gewezen topman van de Gentse Sidmarvestiging – een van de grootste werkgevers in de regio – blijft verknocht aan Gent. Hij woont in de binnenstad langs de Coupure. In de stad oefent hij vooral invloed uit als een van de leidersfiguren van de Gentse christelijke zuil. Matthys begon zijn loopbaan op de studiedienst van het ACV en was nog adviseur van premier Wilfried Martens. Hij speelde toen een belangrijke rol bij de herstructurering van Sidmar en Cockerill-Sambre. In 1986 stapte hij over naar Sidmar en Arbed.

Paul Matthys is discreet en werkt graag in stilte, maar is altijd bereikbaar voor wie hem nodig heeft. Hij aanvaardde het voorzitterschap van de Gentse spaarbank VDK, de bank van de regionale christelijke arbeidersbeweging. Matthys is een zeer gelovig man. Vanuit zijn christelijke inspiratie heeft hij aandacht voor de noord-zuidproblematiek, het werk van ngo’s, maar ook voor lokale initiatieven zoals De Kromme Boom. Dat is een vzw in Oostakker die kansen creëert voor mensen die aan lager wal zijn geraakt.

De ex-burgemeester – Frank Beke (SP.A, 61) Voorzitter vzw De Waalse Krook

Frank Beke is 12 jaar burgemeester van Gent geweest (1994-2006), en werd vooral de laatste jaren als de ideale burgemeester opgevoerd. Onder zijn bewind ontpopte Gent zich tot een dynamische cultuurstad. Het is aan de geschiedschrijving om uit te maken in welke mate dat de verdienste is van Beke, die om gezondheidsredenen niet meedong naar een derde ambtstermijn.

Beke blijft vooral actief in de culturele sector, onder meer als voorzitter van de vzw de Waalse Krook. Die moet op een vervallen site in het centrum van de stad de ‘bibliotheek van de 21ste eeuw’ realiseren. Beke is nog altijd provinciaal voorzitter van de SP.A en dus een belangrijke speler bij de lijstvorming van de SP.A. Bovendien kan Beke steeds terugvallen op het netwerk dat hij als burgemeester opbouwde.

Beke werd in 1988 schepen van Ruimtelijke Ordening, Stedenbouw, Openbare Werken en Mobiliteit. Bij de volgende verkiezing werd hij burgemeester. De eerste termijn was moeilijk met heel wat gecontesteerde beslissingen, maar het klinkende electorale succes in 2000 deed de kritiek verstommen.