Piaggio MP3

Een alternatieve mp3-speler…

Opvallend is hij zeker, de MP3 van Piaggio: de driewielerscooter met een inhoud van 125 cc en 250 cc die de Italiaanse scooterfabrikant dit jaar uitbracht (een 400 cc-exemplaar zit in de pijplijn). Het meest in het oog springende aan het concept zijn de dicht bij elkaar staande twee (!) voorwielen. De idee achter de constructie van die voorpartij is een betere stabiliteit. De wielen zijn apart opgehangen en elk van een eigen veerelement voorzien. Ze blijven in de bochten niet rechtop, maar hellen mee over, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een trike of quad. De stabiliteit is volgens Piaggio veel groter op nat wegdek of onder zware rijomstandigheden.

Is dat ook zo? Wij reden de 250 cc-versie van de MP3. Anders dan bij andere scooters hoeft de MP3 niet op een standaard te staan: de voorwielen in geblokkeerde stand zorgen ervoor dat de motorfiets niet kan omvallen. De MP3 moet echter wel op de handrem worden gezet, iets wat bij gewone scooters of motorfietsen niet hoeft. De Piaggiodriewieler heeft wel een middenbok, maar die is er alleen om het achterwiel vrij te maken als daaraan gewerkt moet worden. Bij stationair draaien zonder dat de bestuurder op de MP3 zit, kan de motor niet hoog in de toeren gaan: er zit een gewichtssensor op die het toerental beperkt. Pas als je erop zit, kan je het gas opendraaien.

Om weg te rijden, moet je de voorwielen uit de blokkeerstand zetten: dat kan met een knop aan het stuur, maar ook door gas te geven. Tijdens het rijden kunnen die wielen alleen bij snelheden onder de acht kilometer per uur weer in de blokkeerstand gezet worden. Geef je gas bij en kom je boven die snelheid, dan komen de wielen weer vrij en kan je ermee rijden zoals met een gewone scooter. Het wordt een sport om in stadsverkeer bij verkeerslichten de voeten níét meer aan de grond te zetten. Voor de medeweggebruikers is dat een vreemd zicht – heel het vehikel zorgt trouwens voor opgetrokken wenkbrauwen.

Speciaal

Het rijden zelf is heel speciaal en de stabiliteit is inderdaad groot. Door de onafhankelijke vering verloopt bijvoorbeeld het op- en afrijden van verhoogde trambanen heel vlot, en zonder dat de scooter onstabiel wordt. Een voordeel van de constructie is ook de betere gewichtsverdeling. Bij een traditionele scooter ligt het zwaartepunt op het achterwiel, omdat op die plaats ook het motorblok gemonteerd is. Bij de MP3 ligt de krachtbron weliswaar ook daar, maar door de zwaardere constructie van de voorpartij is het gewicht beter verdeeld over de drie wielen. In stadsverkeer is de MP3 heel eenvoudig (en steeds brutaler) te rijden. De zitpositie is ontspannen.

De Piaggio is ondanks de twee voorwielen smal gebleven en je kunt er net als met een gewone scooter makkelijk mee tussen de rijen auto’s laveren. Op de snelweg haalde onze MP3 vlot 120 kilometer, maar bij 130 was de puf er wel uit. De 125 cc-versie komt met moeite aan 100 à 110 kilometer per uur.

Een voordeel van de MP3 is de zeer grote bagageruimte onder het zadel. Grootste nadeel is de prijs: de 250 cc-versie kost 6799 euro. Het 125 cc-model staat voor 6239 euro in de garage.

Ad van Poppel