Overheid heeft uitzendkrachten nodig

Dat de overheidssector nog altijd niet is opengesteld voor uitzendkrachten, is een aberratie waar zo snel mogelijk een einde aan moet komen. Waarom kan bij een vermeerdering van werk bij de overheid geen beroep worden gedaan op een uitzendkracht? Speelt de flexibiliteitsbehoefte hier geen rol?

Uitzendkrachten in de administraties zijn meer dan welkom. Ze kunnen bijvoorbeeld worden ingezet wanneer er zich een bottleneck vormt in de fiscale administratie. Het zou op zich al een symbool zijn, want het zou aantonen dat de overheid eindelijk als een modern bedrijf wil functioneren. De oranje-blauwe onderhandelaars hebben vorige week dus een kans gemist om een duidelijk signaal te geven, onder meer omdat de ervaring leert dat de sociale partners er amper uit geraken wanneer ze zich over zo’n dossier buigen. Maar ook binnen een aantal partijen ligt het moeilijk. Vooral CDH stond op de rem. Blijkbaar is men in bepaalde kringen in Franstalig België nog niet eens begonnen aan sociaaleconomische debatten die in Vlaanderen al tien jaar een maturiteit hebben bereikt. De economische relevantie van uitzendwerk is in Vlaanderen een evidentie. Als er dan nog een debat gevoerd moet worden, gaat het over de modaliteiten. In welke gevallen kan men bijvoorbeeld een beroep doen op een uitzendkracht?

In bepaalde Franstalige kringen wordt interimwerk nog altijd als een uitzonderingssituatie gezien. Nochtans is het overduidelijk dat uitzendarbeid de doorstroming naar de arbeidsmarkt vergemakkelijkt. Tussen 50 en 60 % van de mensen vindt een vaste job via uitzendarbeid. Meer nog, het zijn vooral de kansengroepen die dankzij tijdelijk werk in het arbeidscircuit terechtkomen. Dat CDH hiertegen is, is onbegrijpelijk, zelfs al kijkt de PS over de schouder mee.

Sommigen hebben blijkbaar nog altijd de indruk dat uitzendbedrijven werknemers als een soort van koopwaar behandelen. Dat is natuurlijk klinkklare onzin. Om te beginnen is de sector in België streng gereglementeerd en kan niet iedereen zomaar een bedrijfje opstarten. Uitzendbedrijven houden zich ook aan de stringente regels wanneer een nieuwe sector worden opengesteld voor uitzendkrachten. Het beste voorbeeld is de bouwsector, waar terecht enige ongerustheid over bestond. De branche staat bekend voor zwartwerk en relatief veel arbeidsongevallen. Toen de sector in 2002 werd opengesteld voor uitzendwerk, hielden de bedrijven rekening met al die parameters.

Als de overheidssector wordt opengesteld zullen de Randstads en Adecco’s zich eveneens aan de regels houden. Ze hebben er alle belang bij, want het gaat hier om een groeisector bij uitstek. Het aantal contractuelen bij de overheid neemt toe en het is ook in dat segment dat de groeimarkt zich situeert. Overigens is de administratie uiterst geschikt om de simpele reden dat er de facto al uitzendkrachten rondlopen in de overheidssector. Zeker bij de lokale besturen worden contractuelen vervangen door uitzendkrachten. Probleem is dat dit alles niet echt volgens de wet gebeurt. Soms gebeurt dit via een openbare aanbesteding, maar meestal via sluikse wegen. Het openstellen van de overheidssector voor uitzendkrachten zou de transparantie in elk geval ten goede komen.

Door Alain Mouton