Oost-west-tegenstellingen

De art-nouveauhuizen van Sint-Gillis staan in schril contrast tot de stadskankers in de wijken tussen het Zuidstation en het Bethlehemplein.

Sint-Gillis heeft elegante en gezellige wijken met majestueuze particuliere huizen die getuigen van de verschillende architectuurstijlen die in de mode waren aan het begin van vorige eeuw, vooral dan de art nouveau. In grote lijnen bevinden die wijken zich in de oostelijke helft van de gemeente, van de Louizalaan tot aan de gevangenis van Sint-Gillis, via de Charleroisesteenweg en de Steenweg op Waterloo. In dat gebied halen de prijzen van bepaalde objecten bijna hetzelfde peil als rond het park van Vorst: rond de 300.000 euro (kosten niet inbegrepen) voor een fraaie villa met een bewoonbare oppervlakte van 250 m2 en een tuin.

Het westelijk deel van de gemeente daarentegen, van de Bareel van Sint-Gillis tot de Fosnylaan over het Bethlehemplein, de Jordenssquare en de Theodore Verhaegenstraat, is minder fraai. Het is niet altijd gemakkelijk om die twee zo tegengestelde werelden samen te laten bestaan in een gemeente van 44.000 inwoners die zich slechts uitstrekt over 2,5 km2.

Ten zuiden van het Van Meenenplein, waar het gemeentehuis staat, en rond de Charleroisesteenweg zijn de prijzen duidelijk hoger dan in het westen. Een verschil dat volgens sommigen tot 25 % kan bedragen voor vergelijkbare stukken vastgoed. De prijzen stijgen overigens nog verder naarmate men dichter bij de Louizalaan en het Stéphanieplein komt.

Algemeen gezien bedraagt de referentieprijs volgens Stadim voor een woonhuis op een terrein van 180 tot 360 m2 185.881 euro, vergeleken bij 162.680 euro tijdens het eerste semester van 2002, of een stijging met 14 % in één jaar. Wat de appartementen betreft, maakt de Kamer der Notarissen eveneens gewag van een sterke stijging. Zo is de gemiddelde prijs van een appartement met twee slaapkamers sinds het einde van 2002 gestegen van 95.761 naar 143.206 euro en die van een appartement met één slaapkamer van 58.468 naar 75.954 euro.

Conventionele huisvesting

“In het raam van het Europees programma Doelstelling 2 heeft het Brussels Gewest een aantal zones afgebakend die structurele problemen vertoonden. In Sint-Gillis ging het om het gebied van de Fonsnylaan over het Bethlehemplein tot aan de Verhaegenstraat,” legt Frédéric Raynaud, kabinetschef van burgemeester Charles Picqué, uit. Concreet komt het erop neer dat de gemeente daar stadskankers opkoopt om ze volledig te renoveren. Daarna worden ze tegen zogenaamd geconventioneerde huisvestingsprijzen verhuurd. “Die prijzen liggen ergens tussen de marktprijs en de prijs voor een sociale woning,” verduidelijkt Frédéric Raynaud. “Onze bevolking kent zware sociale problemen. Bovendien is het gemeentelijk budget niet eindeloos rekbaar. We willen dan ook vooral gezinnen met een gemiddeld inkomen aantrekken. De geconventioneerde huisvesting beantwoordt aan die prioriteit omdat de toelating en de huur alleen bepaald worden in functie van het inkomen.”

In het totaal vertegenwoordigen de gemeentelijke goederen (de sociale en de geconventioneerde huisvesting) 10 % van het vastgoedpatrimonium in Sint-Gillis.

De wijk tussen het Heldenplein en het Zuidstation bevat een aantal oude gebouwen in erbarmelijke toestand. Die huizen worden onteigend en geleidelijk afgebroken naarmate de heraanleg rond het HST-station vordert.

Philippe Tomberg

Het prijsverschil kan tot 25 % bedragen voor vergelijkbare stukken vastgoed.