Ontwerpen, dat het een lieve Lust is

34 jaar is hij, en toch al wereldwijd

een van Belgiës meest gerenommeerde ontwerpers: Xavier Lust.

Belgische designers worden stilaan erkend in het buitenland. Ze krijgen opdrachten van grote internationale meubelfabrikanten en de aandacht van de gespecialiseerde pers. Maarten van Seeveren, Axel Enthoven, Dirk Wynants, Danny Venlet en Xavier Lust: het zijn maar enkele namen van designers die bij velen een belletje doen rinkelen. Vooral die laatste heeft intussen de internationale top bereikt, iets wat hij vooral te danken heeft aan de legen-darische Italiaanse fabrikant Driade.

Grote Italiaanse uitgevers van het kaliber van Driade, DePadova of MDF vergissen zich niet zo gauw. Ook niet met de ontwerpen van Xavier Lust. Wie immers een beetje moeite doet, merkt hoe deze 34-jarige een nieuwe wind doet waaien door de designwereld. Hij steigert dan ook als iemand opwerpt dat alles al eens is gemaakt. “Welnee! Dan kon ik m’n winkel meteen sluiten. Het zegt me niets om de zoveelste versie van dezelfde tafel of dezelfde stoel te showen.”

De springplank

De creaties van de Brusselse designer bieden vaak een subtiele meerwaarde. Functioneel of ergonomisch, formeel of emotioneel – vindingrijkheid en innovatie staan altijd voorop. “Het authentieke van een creatie schuilt in het nieuwe,” vindt Lust. “Ik probeer altijd te innoveren in vormen en systemen, in koppelingen en verbindingen tussen elementen.”

De gewone sterveling ziet het meestal niet eens. Zo zaait het fijne plastic filmlaagje dat de lak van ‘le Banc’ vormt, verwarring: sommigen gaan ervan uit dat de hele bank uit kunststof bestaat, hoewel die materie niet de nodige weerstand zou bieden.

Van al zijn innovaties is vooral het procédé om een vlak metalen oppervlak te (ver)vormen dé springplank geweest voor Lusts carrière. Niet dat het om een nieuwe technologie gaat: met de buigmachines van honderd jaar geleden zouden de meubelen van Xavier Lust ook geproduceerd kunnen zijn. Alleen was blijkbaar nog niemand op de idee gekomen. De voorwerpen die de Brusselaar volgens dit procédé ontwerpt, worden in een Luiks atelier gefabriceerd voor Extremis, MDF en DePadova.

De gemene deler van al zijn creaties (waarvan er de voorbije twaalf jaar zo’n dertigtal werden gerealiseerd) is ‘mobiliteit’. Dat kan bijvoorbeeld via een scharnier (dat het mogelijk maakt het voorwerp een beweging of rotatie op te leggen – denk maar aan het kamerscherm ‘Paradoxe’of de spiegel ‘Vice Versa’), maar ook via de dynamiek van de vorm (voorbeelden hiervan zijn ‘le Banc’ of de kast ‘Crédence’). Toch blijft het Lust verbazen dat sommigen het hebben over zijn typische stijl. “Je kunt inderdaad vaststellen dat er in mijn projecten bijna altijd een plooi of een kromme terug te vinden is. Ik teken nu eenmaal nooit abrupte of spitse uiteinden. Maar dat kromme, dat is de natuur. En de grootste van alle designers is de natuur.”

Solide sensualiteit

Xavier Lust gaf zijn creaties oorspronkelijk zelf uit. “Niemand wou het risico nemen te investeren om mijn projecten in serie te produceren. Dus realiseerde ik die dingen die voor mezelf haalbaar waren: metalen meubelen.” Net door dat ambachtelijke werk met metaal ontdekte hij de opper-vlak(ver)vormingstechniek die zijn voorwerpen een zo sensuele allure geeft. Nooit eerder kwam sensualiteit overigens zo solide voor de dag.

“Ik pas die techniek sinds 2000 toe. Het is de voortzetting van acht jaar onderzoek in het atelier. Ik ben wég van techniek, ik heb trouwens altijd graag geknutseld. Niets van wat ik in metaal fabriceerde, werd met een matrijs gerealiseerd, in tegenstelling tot de polypropyleenprojecten waartoe ik vandaag toegang heb dankzij grote uitgevers. Wat ik vroeger deed, was afhankelijk van de middelen waarover ik beschikte. Op dat punt ben ik altijd erg pragmatisch geweest. Metaal was indertijd een logische keuze gezien zijn hanteerbaarheid, zijn enorme mogelijkheden en zijn financiële haalbaarheid.”

Nadat MDF ‘le Banc’ en ‘la Grande Table’ had uitgegeven, kwam Xavier Lust in contact met Dirk Wynants, de motor achter het Belgische label Extremis. Wynants liep met ideeën voor een picknicktafel rond. De tafel die Lust uiteindelijke tekende, leverde hem twee internationale prijzen op voor de ingenieuze eenvoud van zijn werk. Xavier Lust vindt zichzelf nochtans geen minimalist. “Ik heb het liever over het essentiële dan over het minimale,” verduidelijkt hij. “Minimalisme is erg schraal. Het mist emotie en sensualiteit.”

In ieder geval zijn zowel kenners als liefhebbers het er-over eens dat zijn werk mooi, zuiver en tijdloos is. Wie weet, bereikt hij met zijn realisaties op zekere dag het echt grote publiek? Hij is immers al ruim twee jaar bezig met het ontwerpen van een straatmeubilairproject. Nu nog de overheden overtuigen…

Serge Vanmaercke

“Ik heb het liever over het essentiële dan over het minimale. Minimalisme is erg schraal. Het mist emotie en sensualiteit.”