Je zaak verpatsen aan de grootste vakantiemaker in Europa – het Duitse Preussag – maar er wél voor zorgen dat je dochter en zoon de belangrijkste posten in handen houden. Die klus klaarde de inmiddels 70-jarige Gerard Brackx op woensdag 4 april, met de verkoop voor de volle 100% van TUI Belgium.
De overnameprijs werd niet bekendgemaakt, maar insiders spreken alvast van een uitstekende zaak voor de gehaaide zakenman uit Oostende. In 1996 werd al 35% van de aandelen van de familiale vakantiemaker van de hand gedaan, volgens hardnekkige geruchten voor de som van 400 miljoen. Geen slechte prijs dus voor een touroperator die weliswaar een omzet van 20 miljard frank haalt, maar geen nettomarge van één procent.
Maar Gerard Brackx kreeg het dus vooral voor elkaar om dochter Annemie en zoon Bart aan het roer van het nu volledig Duitse filiaal te plaatsen. Bart Brackx, de kersverse gedelegeerd bestuurder van de touroperator JetAir, verdiende zijn sporen in distributie en transport. Hij is onder meer de man die de posities confirmeerde met Sabena‘s charterdochter Sobelair, dat vandaag grotendeels op de klanten van de Oostendse touroperator teert. Hij blijkt een zeer gewiekst onderhandelaar, want Sobelair vliegt sinds 1998 in het rood. De Belgische chartermaatschappij wijt dat vooral aan de hoge dollar en de dure kerosine: 2001 zou weer met winst aanknopen.
Ook zijn zus Annemie is een steengoede onderhandelaar. Heel wat leveranciers vinden haar stijl behoorlijk agressief. De spaarzaamheid van de familie Brackx is overigens legendarisch: “Licht ja, verspilling neen,” schreeuwen de stickers boven de lichtschakelaars in het Oostendse hoofdkwartier.
Het doet weinig af aan de kwaliteiten van de nieuwe topvrouw van TUI Belgium, die in 1999 door het reisblad Travel Magazine tot Vrouw van het Jaar werd uitgeroepen. Ze is gepokt en gemazeld op de werkvloer van de reismarkt. Eigenlijk wou Annemie rechten studeren, maar vader Gerard kon haar “overtuigen” om hotelbeheer te studeren aan het Anderlechtse Coovi. Toen ze daar in 1978 afzwaaide, vertrok ze naar het buitenland. Annemie leerde de stiel in diverse oorden rond de Middellandse Zee: eerst Tenerife, dan de Costa Blanca, later Griekenland en Turkije. Pas in 1993 zou ze van haar odyssee terugkeren.
Sinds 1982 (ze was toen 26) was Annemie Brackx volledig verantwoordelijk voor de contracting- en productafdeling. Dat is een van de absolute sleutelposities binnen een vakantiemaker: ze stelt niet alleen het product op punt, ze bepaalt ook de prijs van een reis. Vriend en vijand bewonderen haar absolute talent, de feeling op het vlak van contracting. Zij koopt bedden en brochures, broer Bart de vliegtuigzitjes. En weer is daar dat familiale trekje: onderhandelen op het scherp van de snee. “Ja, ik ben een harde onderhandelaar,” bevestigt Annemie Brackx. “Ik draai niet rond de pot, ik ben heel direct. Dat heb ik geleerd door zo lang aan de Middellandse Zee te verblijven.”
Nog meer elementen maken van haar een harde. Annemie Brackx is autoritair, en zou moeilijk met mensen kunnen omgaan. Van haar wordt het verhaal verteld dat ze een contracting manager, die net uit Cuba terugkwam, meteen weer het vliegtuig opjoeg. De man had volgens haar te weinig competitieve prijzen onderhandeld, en mocht meteen herbeginnen met zijn onderhandelingskarwei.
Het leidde de voorbije jaren tot het vertrek van getalenteerd personeel uit Oostende. TUI België steunt ook vandaag nog te veel op de three-men-show van Annemie, Bart en Gerard. Is het management daarmee te eng behuisd? Bij de koele Noord-Duitsers van Preussag is er weinig ruimte voor sentiment. Zij willen een betere rapportering richting Duitsland, en gaven al als duidelijk signaal dat het rendement absoluut omhoog moet. Een rendement van nog geen één procent op een omzet van 20 miljard, is voor het conglomeraat uit Hannover uit den boze. Gedaan dus met de ongebreidelde jacht op marktaandelen van de voorbije jaren; de winstmarges opkrikken luidt het nieuwe credo.
Leidt dat tot spanningen met de eigenzinnige koers van de familie Brackx? “Er zal nooit veel verdiend worden in onze sector,” zegt Annemie. “De klant kan uit honderden bestemmingen kiezen. De concurrentie zal dus altijd op het scherp van de snee worden gevoerd.”
Want als het écht moet, kan Annemie Brackx nog steeds haar joker bovenhalen: een ijzersterke kennis van de Belgische reissector. Dat is bij uitstek een people’s business, waar iedereen iedereen kent. Want de opvolging bij de familie Brackx zal beter op zijn poten komen dan bij die andere Oostendse reisfamilie: Vanmoerkerke. Rudolf leerde zijn volk weliswaar reizen, maar zijn navolgers waren minder mercantiel beslagen. De gedwongen verkoop van Sunair aan het Britse Airtours leidde in november 2000 tot het roemloze faillissement van de eens machtigste reisgroep in België. TUI Belgium wacht zo’n scenario niet. “Het Duitse Preussag laat zijn filialen in heel Europa door lokale mensen besturen,” zegt Danny Verheyden, hoofdredacteur van het reisblad Infotravel. “Het gaat niet dezelfde fout maken als Sunair, dat vanuit Manchester werd geleid.”
“Duitse groepen weten dat de Belgische markt door Belgen benaderd moet worden,” vult Monique Lebersorg aan, commercieel directeur van Sobelair. Is Annemie Brackx een garantie voor die Belgische verankering? Zij vliegt nu weg van onder papa’s vleugels. Maar in de plaats komen er – nog veel machtiger – Pruisische adelaarsvleugels.
FOTO
Wolfgang Riepl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier