Marc Buelens

‘Nooit meer cruisen’

Marc Buelens Professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

De cruisesector lijkt geen noodzakelijke industrie. De wapenwinkels in de Verenigde Staten wel, dat is duidelijk. Dat zegt Marc Buelens, professor-emeritus aan de Vlerick Business School.

Vorige week kreeg ik van de cruiseaanbieder Dreamlines een enthousiaste folder in mijn mailbox:

U wilt graag op vakantie, maar u weet door de huidige situatie (sic!) nog niet wanneer en waarnaartoe? Wij helpen u een handje! We hebben namelijk voor u een cruisekalender gecreëerd. Hierin kunt u precies zien welke bestemmingen u het beste kunt bezoeken in de bijbehorende maanden van het jaar. Vind gegarandeerd de perfecte cruisevakantie in onze Dreamlines Cruisekalender 2020-2021.

Het was bittere commerciële ernst, tekst geworden paniek.

Wilt u dit najaar aan de gure herfst ontsnappen en de zomer opzoeken op de stranden van het Caribisch gebied? Het warme klimaat op de eilanden in november is op zichzelf al een goede reden voor een cruisevakantie. Maar ook de Caribische cultuur is zeker het ontdekken waard!

Optimism is a moral duty. Dat hebben we allen, via Guy Verhofstadt, van Karl Popper geleerd. Al wekenlang snak ik naar die Caribische cultuur. Eindelijk eens kunnen relaxen, een boek lezen, gewoon niets doen.

Ik zal het maar bekennen. Ik ben een fan. Ik heb altijd heel graag gecruised, het liefst met de familie. Op die grote, anonieme en liefst Amerikaanse cruiseboten. Amerikanen – behalve New Yorkers, ik onthoud mij van misplaatste opmerkingen – waren op dat soort schepen (die met een Europese kok, waar je geen surf and turf kon krijgen) bijzonder aangenaam gezelschap: charmant, vriendelijk, niet luidruchtig (echt waar, maar spaar ons van die arrogante Nederlanders. Dat mag je tegenwoordig wel schrijven, Ilja Leonard Pfeijffer en Rutger Bregman doen het) en altijd enthousiast en positief. Ik heb tijdens een trans-Atlantische cruise met honderden Amerikanen naar een Amerikaanse bariton geluisterd die lesgaf over opera en prachtige aria’s zong. Ik luisterde er in 1996 naar een Wall Street-expert die adviseerde (echt waar): koop aandelen van bedrijven die toiletpapier produceren. De echte reden was: de ontwikkelingslanden zullen steeds meer toiletten en dus meer toiletpapier gebruiken. Ik heb lezingen bijgewoond van experts over creativiteit, de Etruskische beschaving, Antarctica, en zelfs in een zaal met driehonderd aanwezigen, vijf dagen op rij geluisterd naar briljante state-of-the-artlezingen van een wereldexpert over de Titanic.

Nooit meer cruisen.

Maar nu lees ik in The Economist dat de cruise-industrie (vorig jaar goed voor 50 miljard dollar) het niet zal halen. De cruiseschepen zijn getorpedeerd door het coronavirus, de beurskoersen zijn onder de waterlijn gezakt. Enkele recente verhalen hebben het imago voor lange tijd besmet. De Rotterdam en de Zaandam (tegenwoordig zijn Nederlandse namen geen goed teken, premier Rutte) mochten niet eens aanmeren in Florida. De grote Trump-fan, gouverneur Ron DeSantis, riep uit: “Ze moeten niet denken dat ze hun passagiers hier op onze stranden kunnen dumpen.” Wat bij The Economist de zwartgallige reactie uitlokte: kapitaalkrachtige passagiers worden niet graag vergeleken met afval. Ondertussen gingen de feestjes op het strand wel door. Houd de volgende weken maar de coronacijfers van Florida in het oog.

En ja, de gemiddelde leeftijd van de passagiers ligt op de betere cruiselijnen vrij hoog. Het is zelfs mogelijk dat ik de gemiddelde leeftijd zou verlagen (niet op de Disney-cruises). Op het gebied van milieu en klimaat scoren cruiseschepen niet zo goed (met als gevolg een zekere cruiseschaamte bij mij) en het lijkt geen noodzakelijke industrie. De wapenwinkels in de Verenigde Staten wel, dat is duidelijk. Die moeten open blijven. En uiteraard krijgen de cruisemaatschappijen, onder druk van de Democraten, geen geld van de Amerikaanse overheid. Die heeft te lang moeten aanzien hoe die schepen bijna alleen buitenlanders tewerkstelden (heel vriendelijke Indonesiërs en Filipijnen) en hun winsten versluisden naar fiscale paradijzen. Daar heb ik wel sympathie voor: betaal je geen belastingen, reken dan ook niet op overheidssteun.

Partner Content