ONLANGS NOEMDE Bruno Le Maire het coronavirus “een gamechanger in de globalisering”. Sommige industrieën zullen opnieuw dichter bij huis moeten komen, aldus de Franse minister van Economie. Dat we bijvoorbeeld 80 procent van de actieve bestanddelen voor onze geneesmiddelen uit China halen, noemde hij “onverantwoord en onredelijk”. Even later schoot uitgerekend China de Italianen en de Belgen te hulp met mondmaskers. De Europese landen dichter bij huis hielden hun voorraden angstvallig achter slot en grendel. In de Gentse haven lopen intussen alweer de treinen binnen met auto’s uit de Chinese Volvo-fabrieken, bestemd voor de Europese markt. Het coronavirus heeft de Volvo-trein uit China amper enkele weken stilgelegd. Over een gamechanger in de globalisering gesproken.
Niet de globalisering heeft deze epidemie ontketend, maar falend beleid.
De corona-orkaan zal de globalisering schokbestendiger maken en de risico’s beter doen inschatten. Maar de aloude krachten achter de internationale handel – specialisatie en uitwisseling – zullen blijven doorwerken. De Chinezen zullen hun talent voor complexe productienetwerken niet verliezen. Duitsers zullen goede ingenieurs blijven, de Britten goede bankiers en de Belgen goede bierbrouwers. Die specialisaties opgeven om zelfredzaam te worden, zal ons welvaart kosten.
Niet de globalisering heeft deze epidemie ontketend, maar falend beleid. China verloor kostbare tijd door zijn medische klokkenluider de mond te snoeren. Door communicatiestoornissen duurde het veel te lang eer de ernst van dit ‘griepje’ bij ons bekend raakte. Na de uitbraak van twee andere coronavirussen – SARS in 2003 en MERS in 2012 – verzuimden overheden te investeren in virusremmers, verklaren virologen. Gouverner, c’est prévoir.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier