Milieu

1. De bodemsanering is prioritair bij de uitstippeling van het Vlaamse milieubeleid. Waterbeleid en het hergebruiken van afval staan daarbij centraal.

2. De Europese milieunormen (uitstootgassen, bijvoorbeeld) moeten sneller en strikter worden uitgevoerd. Het groene beleid van de paarse regering heeft zijn vruchten afgeworpen. Zo breidde de overheid tijdens de afgelopen regeerperiode de natuurgebieden uit van 16.573 hectare naar 25.645 hectare. Toch ligt deze realisatie lager dan de verdubbeling die ze beloofd had.

De uitstoot van verzurende stoffen daalde met 45 % naar 9,7 miljard eenheden. Voor de eerste keer in de geschiedenis zakte zelfs de huishoudelijke afvalberg naar 3331 kiloton, waarvan meer dan twee derde selectief ingezameld wordt. Het Vlaamse oppervlaktewater verbeterde lichtjes, maar blijft zorgen baren. Het aantal meetplaatsen met goede tot zeer goede biologische kwaliteit steeg naar 30 %, maar de zeer slechte kwaliteit schommelt nog altijd rond de 10 %.

In afval stonden preventie en hergebruik voorop, zoals aangekondigd. De overheid sloot zes stortplaatsen en begroef definitief de grootschalige verbrandingsinstallatie in Drogenbos. Vandaag haalt Vlaanderen al de Europese dioxinenorm voor 2010. Ook gaf de paarse regering groen licht aan scheidings- en vergistingstechnieken in Vilvoorde en Geel. Alleen in Limburg raakte het alternatieve project nog niet van de grond. Wel startten Indaver ( Vlaamse Milieuholding) en Sita ( Suez) met de bouw van een wervelbedoven met een capaciteit van 150.000 ton voor de eindverwerking van slib en gemengd huisvuil. Maar de belangrijkste verdienste van paars was het doorbreken van het overheidsmonopolie van Indaver in de sector. Zo werd het voorkeurrecht voor dit milieubedrijf om initiatieven op te starten definitief uit het afvalstoffendecreet geschrapt. Ook gaf de regering het startschot voor de geleidelijke privatisering van de Vlaamse Milieuholding.

Veel aandacht ging tijdens de afgelopen regeerperiode naar bodemsanering. Zo reserveerde de overheid 55 miljoen euro voor de herontwikkeling van vervuilde sites tot nieuwe bedrijfsterreinen. Hoewel het geld beschikbaar is, verloopt de sanering van zogenaamde black points echter moeizaam als gevolg van administratieve en juridische moeilijkheden. Verder blijft de toename van de broeikasgassen met 12,7 % rampzalig, ondanks het engagement om de uitstoot te stabiliseren op het niveau van 1990. Boosdoener is het stijgende energieverbruik: +36 % tussen 1990 en 2002. Bovendien bestaat er nog altijd geen Vlaams plan om de doelstellingen van het Kyoto-protocol te realiseren. Ten slotte is evenmin vooruitgang geboekt op het vlak van de omschakeling van een financierend naar een sturend heffingenbeleid.

Eric Pompen