Michaël Schumacher

Respect boven angst

Gestart in pole position, en lange tijd aan de leiding, heeft Michaël Schumacher eens te meer moeten opgeven in de Grote Prijs van Hongarije. Style ontmoette de dubbele wereldkampioen Formule I enkele weken voordien. Een verslag.

TEKST EN FOTO’S : SERGE VANMAERCKE

Een week voor de Grote Prijs (GP) van Hockenheim heeft het grote mediacircus zijn tenten opgeslagen in Kerpen, in de buurt van Keulen. Meer dan 400 journalisten uit de hele wereld zijn erop afgekomen voor de met veel toeters en bellen gepaard gaande voorstelling van de merken die de naam van tweevoudig wereldkampioen Michaël Schumacher in hun vaandel voeren. Ieder jaar organiseert Schummi inderdaad een internationale persconferentie voor radio, televisie, gespecialiseerde en niet-gespecialiseerde pers. De hele wereld dus… Een buitenkansje voor de alomtegenwoordige sponsors en voor de pers een uitstekende gelegenheid om de piloot even aan de tand te voelen over zijn persoonlijkheid buiten de circuits.

Style is er zelfs in geslaagd een exclusief interview voor België te versieren met Schumacher en zijn familie. Geen wereldschokkend nieuws, hoor ik u denken, wél een presentje voor de onvoorwaardelijke fans van deze Duitse wonderboy.

Horlogemaker Omega… weet hoe laat het is en heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om zijn nieuwe Speedmaster voor te stellen : het model Racing dat Schumacher met zichtbaar plezier wil promoten. Een mooi hebbeding dat een plaatsje verdient in zijn nu reeds rijk gevulde verzameling… De piloot, voor wie tijd en snelheid essentieel zijn, is namelijk een verwoed horlogeverzamelaar : “Ik hou wellicht het meest van mijn Speedmaster Limited Edition.” Dat is leuk meegenomen voor de Zwitserse fabrikant. Schumacher verklaart zijn passie voor horloges door zijn belangstelling voor mechaniek in het algemeen. In afwachting dat een model op de markt komt dat zijn naam draagt volgend jaar wellicht, of over twee jaar doet de nu al legendarische piloot ijverig zijn best om de nieuwe sportmodellen van Omega aan te prijzen : automatisch gangwerk, grote secondewijzer, chronometer met totalisering op schaal 30 minuten en 12 uur, verkrijgbaar in rood en geel, toevallig (?) de kleuren van Schumachers renstal.

De ontmoeting

heeft plaats op het met groen omgeven kartingcircuit van Kerpen-Manheim. Niet toevallig, want als lid van deze club reed de kleine Michaël zijn eerste rondjes en kreeg hij als jonge snaak de smaak van snelheid te pakken. “Ik ben met karting begonnen toen ik amper vier was, in de club die nu hier gevestigd is. Als ukje van vier was ik al geboeid door snelheid. Ik wist toen niet waarom eigenlijk. Ik koos dus voor snelheid als beroep en, eerlijk gezegd, ik weet nog altijd niet waarom het mij zo aantrekt.”

Aan een select gezelschap van journalisten met wie hij aan tafel zat vóór de grote persconferentie, weet Schumacher te vertellen dat de geruchten over sabotage ten gevolge van de talrijke moeilijkheden waarmee Ferrari te kampen heeft in het Wereldkampioenschap Formule 1 totaal ongegrond zijn. “Ik zal niet ontkennen dat we het op dit ogenblik lastig hebben, maar we vinden de knelpunten wel en doen er ook wat aan. Jammer genoeg kregen we verscheidene keren na elkaar problemen en elke keer van een andere aard, maar dat is nu eenmaal inherent aan deze sport.”

Ondanks de vredige indruk die hij nalaat, bekent Schumacher dat hij wel degelijk vatbaar is voor ontgoocheling en frustratie. Ook al heeft hij in het begin van het seizoen duidelijk gesteld dat men niet té veel moest verwachten van de resultaten. “Ik geef toe dat ik buiten mezelf was van woede door al die problemen. Dat komt bij mij echt niet vaak voor. Maar uiteindelijk probeer ik te analyseren om een oplossing te vinden. In de autoracerij komt het er niet alleen op aan de koers te winnen, maar vooral bestand te zijn tegen pech en pannes. Ferrari vernieuwt en moderniseert. Niemand zou gebaat zijn met het vertrek van sportief directeur Jean Todt. Integendeel, dat zou een catastrofe betekenen. We moeten loyaal blijven samenwerken, tot het uiterste.”

Heeft de ex-piloot van Ford-Benetton voldoende vertrouwen in Ferrari om nog lang voor het merk te blijven rijden ? “In principe zou ik minstens tot in 1998 bij Ferrari willen blijven. Daarover zijn besprekingen aan de gang. De huidige problemen waren eigenlijk voorspelbaar, zodat er geen reden is om te vertrekken. Het komt er nu op aan te scoren om het vertrouwen te versterken. Volgend jaar mikken we op de overwinning (in het wereldkampioenschap) en in 1998 is Ferrari aan grote expansie toe.”

Michaël Schumacher is 27 (geboren op 3 januari ’69) en dus nog relatief jong. In zijn beroep reikt de stress soms veel verder dan de wedstrijd zelf. Eén voorbeeld slechts : de massa’s fans en journalisten die voortdurend om een handtekening smeken en telkens opnieuw dezelfde vragen stellen. Uiteraard wordt hij vorstelijk betaald. Maar dat neemt niet weg dat zijn privé-leven eronder lijdt : “Ik zal aan de Formule 1 blijven deelnemen zolang ik het leuk vind en zolang mijn zelfvertrouwen gaaf blijft. Vier, vijf, zes jaar nog misschien. Ik weet het echt niet.”

Van zelfvertrouwen gesproken.

Is Schumacher nooit bang, vóór of tijdens de koers ? Zijn jeugdige leeftijd belet hem niet om hardnekkig, maar berekend dit gevaarlijke leventje in goede banen te leiden. “Ik weet wat ‘schrik hebben’ betekent, maar niet in de wagen. Het gevoel is nu trouwens helemaal anders dan in het begin van mijn carrière. Vandaag kan ik veel beter de risico’s inschatten. Een piloot mag eigenlijk geen schrik hebben. Het gevoel dat ik tijdens een wedstrijd ervaar, is een soort van respect. Respect voor de wagen, voor de concurrenten, voor het circuit, voor het hele gebeuren. Wie aanvoelt dat iets niet helemaal rond draait, kan beter meteen de pits binnenrijden in plaats van een ongeval te riskeren. Ongevallen die anderen overkomen, maken zeer sterke gevoelens in mij wakker. Zo ben ik in 1994 heel anders gaan denken over veiligheid. Daarom ben ik zo intens betrokken bij alles wat de veiligheid in Formule 1 betreft.”

De ouders van Schumacher blijven bescheiden op de achtergrond, maar zijn toch aanwezig op het mediagebeuren. Het is niet moeilijk de vader van de piloot te herkennen. Michaël lijkt sprekend op hem.

Rolf Schumacher : “Ik ben zeer tevreden dat mijn zoon een uitstekende beroepspiloot geworden is in de Formule 1. Ik weet niet of het schrik is, maar voor elke koers voel ik toch een soort van kriebels in mijn buik. Zodra de start achter de rug is en hij op volle toeren draait, voel ik me beduidend lichter. Elke sport heeft zijn gevaren, skiën bijvoorbeeld ook. Het komt erop aan zich nooit te wagen aan dingen die men zelf gevaarlijk vindt. Ik heb Michaël zelf die richting ingeduwd door hem als kleuter in te schrijven voor de karting. Maar wie had ooit gedacht aan Formule 1 ? Voor ons was dat financieel ondenkbaar. Nu vermoed ik dat mijn jongste zoon hetzelfde pad opgaat als Michaël.

Mijn vrouw Elisabeth en ikzelf zijn heel trots op onze zoon. Mijn vrouw is niet echt nerveus tijdens de race, maar ze is toch altijd opgelucht als Michaël over de streep bolt. Logisch, nietwaar. Het spreekt vanzelf dat het beroep van onze zonen ons leven grondig veranderd heeft. Positief, welteverstaan. Ons leven is er aangenamer op geworden.”

Ralf Schumacher, Michaëls jongere broer, rijdt op dit ogenblik in Formule Ford 3000 in Japan. Hij heeft enorm veel respect voor zijn broer. “Zijn hele leven is hij de snelste geweest. Buiten de omloop is hij kalm en bekijkt hij de dingen rustig. Wij praten heel zelden over de invloed van de sport op ons privé-leven. Voor elke piloot kan een fractie van een seconde van levensbelang zijn. Daar hebben wij ook leren mee leven.”

Het moet niet makkelijk zijn vriendelijk en beleefd te blijven als men voortdurend op de hielen gezeten wordt. Maar de kampioen doet zijn best en een lijfwacht volgt hem op de voet. Op dit ogenblik woont Michaël Schumacher nog in Monte Carlo, maar hij verhuist binnenkort naar Zwitserland. Om zijn privé-leven beter te kunnen beschermen : “In Zwitserland is de belangstelling voor autosport nooit erg groot geweest, en zeker niet voor Formule 1. Bovendien voelt men zich in dat land veel veiliger. Ik hou ook heel veel van de natuur en daar kan ik in Zwitserland overvloedig van genieten.”

Eerder klein

en tenger van gestalte, is Schumacher alles behalve de macho die men met de autosport associeert. Hij vraagt zich ook af waarom er geen vrouwen in Formule 1 zitten. “Slechts heel weinig meisjes wagen het in de racewagen te kruipen. Het zou volstaan dat er hier en daar eentje mee begint om op brede schaal navolging te krijgen. Ik zie niet in waarom er voor vrouwen geen plaats zou zijn in deze sport. Sommige vrouwen zijn fysiek sterker dan ikzelf. Mannen en vrouwen hebben trouwens dezelfde capaciteiten. Dat is in andere sporten al gebleken. Je moet weten dat over de hele wereld miljoenen mensen en dus ook vrouwen belangstelling hebben voor gemotoriseerde sporten. Je moet dus een selectie kunnen uitvoeren op een relatief grote groep zodat de beste vrouwen ook in Formule 1 kunnen doordringen.”

Hoe leeft die kleine man en groot kampioen buiten de circuits ? “Ik beschouw mezelf als een normaal en evenwichtig mens. Die graag thuis is en televisie kijkt. Ik ga graag uit wandelen met mijn honden, ga nog af en toe eens karten of speel een partijtje badminton. Ik hou ook veel van motorrijden, genre Harley Davidson. Op de gewone wegen rij ik met een Mercedes, maar ik heb natuurlijk ook een Ferrari en soms rij ik met de jeep van mijn vrouw.”

Schumacher is geheelonthouder. Met een glas appelsap in de hand verklaart hij dat zijn fysieke conditie een strikt regime vereist “dat wel eens in het gedrang komt, omdat ik zo graag chocolade eet”. Tja, in Zwitserland gaan wonen is misschien niet echt een goede keuze… Hopelijk is het ook niet omwille van de Belgische chocolade dat Schumacher zo graag rijdt op het circuit van Spa-Francorchamps, liever dan in Monaco, maar het liefst natuurlijk ‘thuis’ in Hockenheim. “Ik hou van lekker eten, en vooral van het potje dat mijn vrouw kookt. Restaurants met ronkende namen zijn niet aan mij besteed. Gewoon en goed heb ik nog het liefst.”

Gewoon en goed, dat lijkt perfect te passen bij de familie Schumacher. De levensstijl van Michaël, zijn ouders en zijn broer staat mijlenver van de jetset die de Formule 1 omringt.

Links : de Ferrari die de dubbele wereldkampioen Formule I dit seizoen nogal wat kopzorgen opleverde.

Vader Rolf, die Michaël op vierjarige leeftijd voor de karting inschreef ; moeder Elisabeth, steeds tevreden als de race voorbij is ; en jongere broer Ralf, gevraagd door Mercedes, samen met Michaël ?

Herinnering aan een debuut : karting blijft een hobby van Michaël Schumacher.

Michaël Schumacher tijdens de voorstelling van de nieuwe Speedmaster Racing van Omega.