MESTAKTIEPLAN

OVERWINNING VAN DE BOERENBOND.

Op dit ogenblik leven de Vlaamse veeteelthouders in een vacuüm. Officieel is het nieuwe Mestaktieplan op 15 december ’95 meerderheid tegen minderheid door het parlement goedgekeurd in voege. In de praktijk is het dekreet, wij schrijven maandag 8 januari ’96, nog altijd niet verschenen in het Staatsblad. Hetzelfde geldt voor de uitvoeringsbesluiten.

De frustratie bij het Overlegcentrum voor Toeleverings- en Verwerkende Bedrijven in de Landbouw ( Ocato) is groot. Samen stellen zij 70.000 gezinnen tewerk met een jaarlijkse omzet van 375 miljard frank. Toch is de sektor amper of niet bij het maatschappelijk debat betrokken geweest. Voorzitter Herman Delcroix : “De Boerenbond monopolizeert het overleg. Op de Mina-raad heeft hij jarenlang elke diskussie geboycot door op ieder punt kommentaar te geven. Toen uiteindelijk alle partijen murw geslagen waren, schreef zijn vertegenwoordiger op het kabinet van Leefmilieu Rudy Gotzen ( nvdr halftijds betaald door de Boerenbond) zelf een tekst, die door de Vlaamse regering én raad overgenomen werd om toch maar vóór 1 januari ’96 een MAP te hebben.”

Delcroix : “De Boerenbond (BB), die 20 % van de sektor vertegenwoordigt, heeft zijn slag thuisgehaald. Aan het politiek akkoord, dat de gezinsbedrijven vrij spel geeft, is niet getornd. Zij mogen uitbreiden, terwijl de geïntegreerde kwekers hun veestapel met 25 % zien inkrimpen.”

Onder het mom van het milieu neemt de regering nu ekonomische maatregelen, aldus de Ocato-voorzitter : “Door de invoering van de term gezinsbedrijf draait de overheid de klok met een kwarteeuw terug. Zo wordt de weg vrijgemaakt voor een nieuwe subsidiepolitiek. Integraal ketenbeheer is de enige garantie voor de konsument, ook op ekologisch vlak. Op 1 september ’95 ondertekende Bemefa, de Federatie van mengvoederfabrikanten, met de overheid nog een convenant (vrijwillige overeenkomst) om het fosforgehalte in hun produkten te verminderen.”

Het nieuwe MAP heeft niets met het milieu te maken, besluit Delcroix : “Een boer met 200 zeugen en 1400 mestvarkens die samen 10.000 kg fosfor produceren wordt als gezinsbedrijf gekatalogeerd en hoeft niet in te leveren, terwijl een kweker met 1501 dieren die slechts 7505 kg fosfor veroorzaakt met 25 % moet verminderen. In die zin geeft Ocato de voorkeur aan het oude MAP, waarin de ekologische normen strenger waren, maar dat geen negatieve discriminatie voor geïntegreerde boeren bevatte.”