Het gevecht over de toekomst van de fintech is begonnen. Het woord is aan de toezichthouders.
De financiële sector wordt steeds minder gedomineerd door bankiers in strakke pakken en directeurs van kredietkaartbedrijven. In plaats daarvan kwam een bont gezelschap dat probeert al de gevestigde waarden buitenspel te zetten.
In deze digitale revolutie zijn er drie grote trends. De eerste is de poging om een steeds breder pakket financiële producten op één platform aan te bieden. Banken, betaalproviders en grotere fintechbedrijven zullen start-ups blijven opslokken om hun klanten een brede waaier aan diensten aan te bieden op één platform.
Ten tweede is er de opkomende trend om financiële diensten te decentraliseren. Ontwikkelaars van zogenoemde DeFi-apps gebruiken de blockchaintechnologie om de veiligheid en het vertrouwen van tranasacties te verzekeren zonder dat er tussenpersonen – in casu banken – nodig zijn. Dan gaat het bijvoorbeeld om gedecentraliseerde financiële diensten zoals NFT’s ( non-fungible tokens) en andere cryptotokens. De derde trend is dat de centrale banken zich ook op nieuw terrein wagen. Nu er steeds meer economische activiteit online gaat en contant geld uit de gunst raakt, denken veel centrale banken aan eigen digitale munten.
Dreigingen aanpakken
Er staat heel wat te gebeuren in 2022. De centrale bank van de Volksrepubliek China zal haar e-yuan lanceren, gevolgd door proefprojecten over de hele wereld. Grote rijke landen zullen een stap dichter komen bij het testen van hun eigen digitale munt. Ook in de privésector zal de innovatie doorgaan. Nieuwe ideeën worden goed gefinancierd: durfkapitalisten hebben in de eerste helft van 2021 bijna 60 miljard dollar (53 miljard euro) in fintechstart-ups gestoken.
De nieuwe financiële dienstverlening heeft veel pluspunten. De klanten krijgen een systeem dat beter en goedkoper aan hun behoeften voldoet. Financiële inclusie is zelfs in de rijke landen een probleem: in 2018 maakte één op de vijf Amerikanen geen of te weinig gebruik van banken. Het kost kleine bedrijven vaak moeite om toegang tot financiering te krijgen.
De concurrentie zal waarschijnlijk ook de vette winstmarges van de gevestigde bedrijven uithollen (Visa en Mastercard hanteren marges van 65 tot 80%). Het overmaken van geld naar het buitenland is nog altijd te duur. En nu mensen meer tijd online doorbrengen, is het logisch voor de financiële sector om niet alleen digitaler te worden, maar om ook beter ingebed te raken in andere digitale activiteiten zoals entertainment en winkelen.
Maar om deze belofte waar te maken moet er iets gedaan worden aan de dreigingen die deze snelle verandering ook met zich brengt. Bijvoorbeeld de risico’s voor beleggers. Een paar nieuwe fintechideeën zullen misschien aanslaan, andere zullen uitdoven en beleggers met verliezen opzadelen. De horde cryptospeculanten kan een soortgelijk lot beschoren zijn. Voor klanten bestaat het risico dat de financiële platforms met hun massa’s data misbruik maken van hun sterke marktpositie. Nieuwe financiële producten kunnen kwetsbaarder zijn voor fraude.
De toezichthouders moeten dus het potentieel behouden en tegelijk bedacht zijn voor de risico’s. Nu de grens tussen financiële en technologische bedrijven verder vervaagt en de waarde van het verzamelen van consumentendata toeneemt, wordt het waken over de privacy en de veiligheid van het grootste belang. Maar dat moet gedaan worden zonder de controles op witwassen aan te tasten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier