Leaving Las Vegas

In “Leaving Las Vegas” vindt de Britse auteur en muzikant Mike Figgis het ritme en de sfeer van zijn eerste producties terug.

Het verhaal van Leaving Las Vegas is lineair en biedt op zich weinig verrassingen. Ben ( Nicolas Cage) is een aan lager wal geraakte scenarioschrijver. Hij verkoopt al zijn bezittingen en keert Hollywood voorgoed de rug toe om zich kapot te drinken in Las Vegas. Daar ontmoet hij Sera ( Elisabeth Sue), een zelfverzekerde prostituee. Ze neemt Ben in bescherming en probeert met hem een relatie aan te knopen. Maar die is van bij de aanvang gedoemd tot mislukken.

Leaving Las Vegas evoceert geen hoopgevende en optimistische levensstijl. Regisseur, scenarioschrijver en componist Mike Figgis benadert in zijn meeslepende vertelling de thema’s van alcoholisme en prostitutie genuanceerd en zonder sensatie. Na het rampzalige Mr. Jones en de overbodige remake van The Browning Version leek de regisseur van Stormy Monday, Liebestraum en Internal Affairs zijn creatieve kracht verloren te hebben. Leaving Las Vegas sluit opnieuw aan bij deze producties. Als groot bewonderaar van Miles Davis gebruikt hij diens etherische en ijle trompetspel als leidraad. Figgis plaatst sfeer, verrassende locaties en dito camerastandpunten boven een dramatische opbouw.

Voor zijn uitgesproken plastische beeldentaal maakt deze muzikant-cineast dankbaar gebruik van de bijna hyperrealistische wereld die Las Vegas voorstelt. Vermits zijn twee protagonisten hoofdzakelijk ‘s nachts leven, benadrukt het veelvuldige gebruik van de blitse neonverlichting de artificiële wereld waarin Ben en Sera zich ophouden. Hoe kunstmatig hun leefwereld ook lijkt, het is er zeker niet aangenaam vertoeven. Leaving Las Vegas is een afdaling in de menselijke hel. Figgis’ marginalen vragen echter geen medelijden. Leaving Las Vegas is zeker geen moraalvertelling over de gevolgen van overdadig drankmisbruik en prostitutie. De afgezaagde stem van Sting op de klankband en het gebruik van kleurenfilters in een paar scènes neigen op een bepaald ogenblik naar het sentimentele. Figgis’ nuchtere kijk op het uitzichtloze en tragische liefdesverhaal mondt echter nooit uit in pathetiek. In Leaving Las Vegas lijkt de meest onmogelijke liefde de meest pure te zijn.

Voor zijn uitgesproken fysieke vertolking van de getormenteerde Ben, mocht Nicolas Cage al een Golden Globe in ontvangst nemen. Leaving Las Vegas laat zich smaken zoals de penseelstreken en toetsen van een abstract schilderij, die langzaam het brein binnensijpelen en er zich voor een tijdje vastnestelen.

PIET GOETHALS

Nicolas Cage en Elisabeth Sue in Leaving Las Vegas Meeslepende vertelling over alcoholisme en prostitutie.