La Cravache

Grensoverschrijdende kookkunst in Rekkem.

R isquons-Tout is de naam van het verderop gelegen grensplaatsje dat vroeger door smokkelaars werd gebruikt. Vandaag zijn de smokkelaars verdwenen. In de plaats kwamen auto’s en vrachtwagens. La Cravache ligt aan de vroegere smokkelweg en is makkelijk bereikbaar vanuit Moeskroen, Menen en Kortrijk. Het restaurant is ondergebracht in een tussen het groen gelegen, wit geschilderde villa. La Cravache geniet bij fijnproevers uit de streek een goede reputatie. Omdat de honger knaagde en wij toch in de buurt waren, parkeerden we de auto op de parking achter het restaurant. Voordat wij bij de huisdeur waren, zwaaide die open en werden wij verwelkomd door het voltallige zaalpersoneel. Dat was nog eens een onthaal!

Binnen hadden wij keus uit een tafel in de met fresco’s beschilderde eetzaal in Franse renaissancestijl, of een tafel in de veranda met uitzicht op het royale terras met vijver en hellende tuin. De veranda van La Cravache heeft een gepolijste, natuurstenen vloer waarop stijve Engelse stoelen staan. Tussen de tafels is er voldoende ruimte, iets waar zakenlui prijs op stellen. Narcisgeel is de kleur van muren en tafellinnen.

Achter de schermen kokkerelt Koen Devos. Hij kreeg een gedegen opleiding ( Ter Groene Poorte in Brugge, Gambrinus in Zwevegem, IJzerberghoeve en Hof van Cleve in Kruishoutem, Marquette in Marke). De kok neemt zijn vak serieus en is ridder in de Truffelorde van Périgord en lid van de 33 Maîtres Queux. Koen Devos en zijn vrouw Anja Verheye hadden zeven jaar lang een klein eethuis in het centrum van Menen. Uit plaatsgebrek verhuisden potten en pannen naar de witte villa in Rekkem. Koen Devos gebruikt zijn klassieke basis en fantasie bij de bereiding van gepersonifieerde, hedendaagse feestgerechten. Tijdens het seizoen maakt hij gebruik van typische producten, zoals hopscheuten, asperges, truffel en wild.

Wij kozen het marktmenu (vier gangen, 46 euro; voor de geserveerde wijnen werd 11,50 euro gerekend). Er kwamen gevarieerde hapjes en de glazen werden gevuld met een Château le Chabrier 1999, een correcte, honger scherpende wijn uit Bergerac. De eerste bereiding, carpaccio van hertenfilet met krullen rauwe ganzenlever, slaatje met walnoten en dressing met truffelolie, oogstte verrukking. De tweede wijn, een Coteau de Layon, Château Chanteloup uit de Loirestreek, was gelukkig niet te zoet en werd opgediend bij een bereiding van gebakken blokjes ganzenlever met compote van abrikoos, munt en zuurzoete Iraanse zuurbes en een saus van passievruchten. De derde wijn was een Domaine Chamfort, Sablet, Côtes du Rhône Villages 1999, een aangenaam warme en kruidige rode wijn die zich goed voelde bij geserveerde reeboknootjes, peer gevuld met veenbessen, aardappelkoek, cantharellen en savooienkool met spek. De feestelijke, klassiek getinte en smakelijke maaltijd werd besloten met een constructie van mousse van witte en donkere chocolade, koek van gepofte rijst en genache. Het zoete bouwwerk was op het bord versierd met coulis van rode vruchten.

Wij ervaarden La Cravache als een serieus eethuis en kwamen voldaan buiten.

Pieter van Doveren [{ssquf}]