Wordt vrijdag 27 augustus 2004 meer dan een voetnoot in het overzicht van de economische geschiedenis van België in de 21ste eeuw? Want morgen wordt de fusie van Interbrew en Ambev tot de grootste brouwer van de wereld formeel bekrachtigd. Goed voor een wereldwijde bierplas van 190 miljoen hectoliter en 9,5 miljard euro inkomsten in 2003.
Niet alleen de grootte maakt de transactie naar Belgische maatstaven historisch. Met InterbrewAmbev verdwijnt het misschien wel meest tot de verbeelding sprekende Belgische kroonjuweel in internationale handen. Want de historische aandeelhouders achter Stella en Jupiler, de adellijke families De Mévius, De Spoelberch en Van Damme, kunnen op termijn hun belang in InterbrewAmbev inkrimpen tot een derde van de aandelen.
Ligt het aan de zomerstilte? Of zijn we na een decennium van vergalopperende globalisering immuun onverschillig? De verwatering van het belang weekt nauwelijks discussies los in het koninkrijk van de Lage Landen. Een hemelsbreed verschil met de heftige polemiek die losbarstte rond de “uitverkoop” van iconen als de Generale Maatschappij en Tractebel. Het woord verankering lag toen op veel lippen. Maar Brazilianen zijn geen Fransen en hebben dus geen imago van barbaarse bezetters. De altijd goedlachse Brazilianen zijn hooguit leuk en opzwepend, met carnaval, samba en voetbal. Vliegt de top van Interbrew voortaan met zakenjets van Embraer?
Het plaatje is bovendien genuanceerder. De beslissingsstructuur blijft stevig verankerd in het controlevehikel, de Stichting Interbrew. Belgen en Brazilianen zijn er paritair vertegenwoordigd. Een wat vreemde combine van drie Braziliaanse investeringsbankiers en 272 Belgische telgen met eeuwenoud blauw bloed tekende een op papier duurzaam verbond dat geldt voor minimaal twintig jaar.
En de wereldwijde pole position is de bekroning van een visie, die meer dan een decennium geleden totstandkwam. De Belgische families achter Stella en Jupiler trokken resoluut op veroveringstocht. Met als ultieme doel het leiderschap of de nummer-tweepositie in diverse markten. Niet meteen omdat de grootste zijn toch zo’n lekker gevoel geeft. Het is inherent aan de logica van een consoliderende biermarkt. Want wie de grootste is op een volumemarkt heeft in enige mate grip op de prijsevolutie.
De dwingende logica van die strategische visie impliceerde tevens het afstaan van een meerderheidsbelang. Interbrew wordt daarmee een van die uitzonderlijke parels in dit land die op eigen kracht uitgroeien tot een multinational en als eerste Belg wereldwijd marktleider worden in een segment van de massaconsumptiegoederen. Waarmee de adellijke telgen aantonen dat ze net dat tikkeltje extra bezitten dat van een sant in eigen land een wereldspeler maakt. De zaakvoerders staarden zich niet blind op het eigen individualistisch ingestelde wereldje onder de kerktoren. Ze klampten zich evenmin halsstarrig vast aan hun postje. Ze leerden hoe je de macht kunt delen met anderen. Want je wordt alleen de grootste als je een stap achteruitzet. Voorwaar een zeer democratisch streven van deze adellijke telgen.
Noblesse oblige? Of dan toch l’union fait la force?
Wolfgang Riepl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier