Kwentin’ and Djewôom (part II)

Quentin d’Ursel en Jérôme Theunis, twee van ‘s lands beste amateurspelers, hebben een nieuwe thuisbasis: de Southern Methodist University in Dallas. Deze week: een portret van Quentin d’Ursel.

Voor Quentin d’Ursel (23 j.) heeft het Amerikaanse schoolsysteem al lang geen geheimen meer. D’Ursel, speler bij Ravenstein en Belgisch titelhouder matchplay, had er al twee jaar aan een kleine Texaanse universiteit op zitten vooraleer hij de overstap naar de Southern Methodist University ( SMU) in Dallas zette.

“Dit is andere koek,” geeft hij toe. “Aangezien het seizoen nog maar net begonnen is, is mijn golfspel nog niet ideaal. Maar ik maak me geen zorgen. De twee beste amateurs van de Verenigde Staten maken deel uit van het SMU-team, waardoor de hele ploeg vanaf volgend jaar constant een hoog niveau zal moeten halen. Momenteel proberen we ons zo goed mogelijk voor te bereiden. De coaches analyseren ons spel van A tot Z via computer: snelheid van het clubhoofd, analyse van de spin, bepaling van het beste aanraakpunt van de bal… We veranderen zowat elke week van club zodat we alle nieuwigheden leren kennen. Dit is een hemelsbreed verschil met de sfeer in het Lonmorris College, waar twee andere Belgen mij intussen hebben vervangen: Thomas Blondin en Pierre-Emmanuel Goethals.”

D’Ursel herinnert zich nog levendig hoe hij drie jaar geleden als beursstudent naar de VS vertrok. Hij had toen nooit durven dromen dat er nog een ‘ upgrade‘ naar een grotere universiteit zou volgen. Of toch? In ieder geval bereidt ” Kwentin” (zo spreken ze in de VS zijn naam uit) zijn toekomst goed voor: “Ik ben momenteel associate bachelor in sciences, een soort kandidaat in de wetenschappen. Maar hier, aan de SMU, studeer ik communicatie en public relations. Daar wil ik later iets mee doen. Misschien kan ik bij IMG wel terecht met mijn ervaring als golfer en mijn kwalificaties. Ik weet maar al te goed dat ik nog geen pro-ambities moet koesteren, daarvoor is het nog iets te vroeg. In België zegt men veel te snel aan een junior die drie keer 73 speelt dat hij potentieel heeft om pro te worden. Amerikanen van dezelfde leeftijd spelen al 65; niet omdat ze beter zijn, maar omdat ze beter gecoacht worden, zowel technisch als mentaal.”

“Kwentin” vindt trouwens dat er, behalve drie uur per dag op de putting green door te brengen, nog andere dingen in het leven bestaan: “Golf is mijn passie en ik wil die niet verliezen door per se pro te willen worden. Als ik de eindstreep niet haal, wil ik golf blijven spelen met evenveel genot. Als ik misluk, ben ik bereid om te werken… maar niet als teaching-pro.”

John Baete