KRONIEK VAN AANGEKONDIGDE IMPLOSIE

Vlaanderen en Wallonië zullen onafhankelijk worden door een implosie. Implosie, zo leert Van Dale, is: het in elkaar storten van een lichaam. De voorbije dagen brachten daarvoor nieuwe ammunitie aan.

De Open VLD heeft de kracht van blauwwast witste was. De bedenkers van de naam, de bol, de show, hebben er enkele dagen van gesmuld en het marketingoffensiefje is overmorgen verwasemd. Eerder dan open is de VLD bang, bleu, laf en het is die lafheid die zal leiden naar de ondergang van wat Guy Verhofstadt en zijn verparticratiseerde falanx (de Leider spreekt, de stormafdeling juicht) willen redden.

Het manifest van de Denkgroep ‘In De Warande’ getiteld: Voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa – en dus ook ‘voor een zelfstandig Wallonië in Europa’ – is een opsomming van redenen waarom België een chaos is en blijft, leeft bij de gratie van de willige Vlamingen en een revue is van democraten die deze adeltitel niet verdienen. Toch niet als democratie een synoniem zou zijn van doorzichtig, eerlijk, evenwichtig, duurzaam bestuur.

Het Manifest is anderzijds geen stappenplan om de onafhankelijkheid te bereiken. Dat is werk voor de partijen en de parlementairen. Hebben die een stappenplan? Neen, dat hebben ze niet, temeer omdat ze, met uitzondering van de Vlaams Belang’ers, de N-VA’ers, enkele CD&V’ers, VLD’ers en Spiritisten die kelk niet willen legen. Liever aanmodderen dan de kern aanraken, is voor de verkozenen des volks in deze en vele andere zaken de voorlopige redding.

Constitutionele crisis. Wat zal de Vlaamse en de Waalse onafhankelijkheid veroorzaken (over Brussel, een nevenkwestie, moet men zich slechts in afgeleide orde bekommeren)? De chaos in de Wetstraat, en die chaos is eerder dichtbij dan veraf. Eerst dit: chaos is chaos, noch min en noch meer. Ze staat gelijk aan wanorde, ordeloos, boel, wirwar, imbroglio, rotzooi. Nare dingen, vervelende dingen, maar geen bloederige, oorlogszuchtige, militaire dingen. Zoals België al een rommelhoop geworden is: bestuurlijk (bestendige en onoplosbare conflicten tussen de beleidsniveaus), electoraal-taalkundig (Brussel-Halle-Vilvoorde), infrastructureel (Zaventem, NMBS), militair (denk aan de paljas die de minister van Defensie is), internationaal (met een minister van Buitenlandse Zaken die zich bij de neus laat nemen door de minister van Buitenlandse Zaken voor Centraal-Afrika, Armand De Decker), zal door onoplosbare politieke kwesties een constitutionele crisis uitbreken, met het overlijden van de zwakke en seniele patiënt als gevolg. Voor een stappenplan is het te laat en abdiceert de zittende politieke klasse, dus zal de onafhankelijkheid er komen op zijn Belgisch: onfris en onduidelijk. De landmijnen wachten op misstappen van de regeerders. Guy Quaden, gouverneur van de Nationale Bank, klaagt dat de federale overheid ondergefinancierd is en onder meer door de vergrijzing met de kop tegen de muur zal lopen. Gelijk heeft hij. Het faillissement van de federale regering staat wiskundig vast. Hoe is de onderfinanciering ontstaan? Door jarenlange compromissen, waarbij de federalen Wallonië geld toestopten en Vlaanderen bevoegdheden kreeg toegeschoven. Het pleidooi van Quaden voor een herverkaveling van de centen tussen het federale en de gedecentraliseerde politieke entiteiten is logisch, maar zal op niets uitdraaien. Aan Vlaamse kant is het de VLD – laten we dat zeepachtige Open vallen – die vandaag misschien en morgen al minder misschien in die richting wil nadenken. De overige Vlaamse partijen zullen staan voor wat verworven is en de Walen zijn evenmin offergezind en verwerpen een teruggave van geld en bevoegdheden.

Voorbeeld: de NMBS. De cohesie van de Belgische bovenlaag en bevolking is zwak. Iedereen leeft in het voorportaal van een boedelscheiding. Dat is het raamwerk van de nabije chaos. Op bescheidener niveau, maar het gaat toch over grote bedragen en majeure knelpunten, is er bijvoorbeeld – één voorbeeld uit vele andere – de NMBS. De spoorwegmaatschappij was een infrastructureel, syndicaal, particratisch misbaksel. Even was er soelaas door de gedrevenheid van Isabelle Durant en het vakmanschap van Karel Vinck. De regering nam 7,5 miljard euro schuld over. De NMBS blijft vandaag opnieuw onbetamelijk veel schulden maken, raakt niet door zijn investeringsdossier en zal klappen krijgen door de vrijmaking van de vervoers- en reizigersmarkt. Gevolg: diepe putten, zware discussies en drama’s. Die schok destabiliseert de federale regering verder. Wie voor onafhankelijkheid is, hoeft slechts af te wachten. De alternatieven verzwinden.

De auteur is directeur van Trends.

Frans Crols