KLONTJES UIT DE GROND

Tienen draait weer. “De campagne” heerst nog tot 20 december in de gemeente. Tegen dan moeten er voor 1,3 miljard frank suikerbieten geoogst zijn.

België is een land van zoetemuilen. Nergens anders in de Europese Unie wordt er, per inwoner, zo veel suikerbiet geproduceerd als in eigen land. Geen enkel ander land ook heeft een dergelijk hoog suikerbieten quotum als België. Bovendien hebben de Belgische suikerraffinaderijen, met Tiense Suikerraffinaderij als koploper, zich geëngageerd om alle in België geoogste suikerbieten te verwerken. Een belofte die niet altijd kan worden waargemaakt temeer daar er gemiddeld jaarlijks 100.000 hectare worden beplant met suikerbiet. Maar de raffinaderijen doen hun best : op 30 september jl. begon de campagne, tegen 20 december zou het weer wat rustiger moeten worden op de Bietenweg in Tienen.

Tienen draait op volle toeren ; zeven dagen op zeven, zonder oponthoud. Per dag ontvangt de Tiense Suikerraffinaderij zowat 17 miljoen frank aan suikerbieten ; tegen 20 december heeft de raffinaderij zo’n 1,36 miljard frank uitbetaald.

Dat bedrag gaat naar 2600 planters, die er gemiddeld bruto 523.000 frank aan overhouden. De 2600 planters zaaiden voor de Tiense fabriek 11.150 hectare vol met bieten en nog eens 3200 hectare voor de dochter in het Waalse Oerle.

Directeur Ignace Dewaele van de Landbouwkundige Dienst van de Tiense suikerfabriek is alvast optimistisch over de bietencampagne 1996 : “De fabriek krijgt haar verwerkingsquotum vol.” Schattingen wijzen op een bietenopbrengst van 59,5 ton per hectare en een suikergehalte van 15,5 %.

Zegt Dewaele : “Er zijn al betere jaren geweest, maar ook al slechtere.”

Dewaele verwacht ook dit jaar weer heel wat zogenaamde C-bieten ; bieten die door de boer worden geleverd boven zijn toegestane contingent. De suikerbietenproductie en -verwerking is immers al jaren streng gereglementeerd op Europees niveau. De duurste bieten hebben van de EU de benaming A-bieten meegekregen en daarvoor wordt de beste prijs betaald. B-bieten dienen als reserve en zijn al een stuk goedkoper ; C-bieten, bieten die buiten het toegelaten quotum worden verhandeld aan wereldprijs, brengen de boer amper een derde van de A-bieten op.

“Maar,” preciseert Dewaele, “ze wijzen wel op bekwame stielkennis.” Of de Belgische boer van die bekwame stielkennis de boter op zijn boterham kan verdienen, is een andere vraag. Zijn inkomsten zijn al jaren dalende. De prijs voor zijn bieten wordt immers uitgedrukt in groene ecu’s en met een sterke Belgische frank vertoont de prijs voor zijn zoete bieten alsmaar zuurdere trekjes.

SUIKERBIETEN De Tiense Bietenweg kreunt weer onder de campagne.