KERN-SPELER

Begrotingen kunnen een explosieve materie zijn. Voor het overige zien we echter weinig raakpunten met nucleaire controle. Toch is Pierre Reynders (46 j.), kabinetschef begroting bij federaal vice-premier Herman Van Rompuy ( CVP), sinds 1 december 1998 benoemd tot voorzitter van de raad van bestuur van het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle ( FANC). Nieuw is de materie niet voor Reynders, die al sinds 1991 regeringscommissaris is bij het Nationaal Instituut voor Radio-Elementen ( IRE) in Fleurus en bestuurder bij de Nationale Instelling voor Radioactief Afval en Verrijkte Splijtstoffen ( Niras).

“De idee om het federaal agentschap op te richten, kwam er in de nasleep van de ramp in Tsjernobyl en het Transnuclear-dossier. De wet daartoe werd in 1994 gestemd, de raad van bestuur werd in maart 1997 geïnstalleerd. Nu zijn er ook een directeur-generaal ( Jean-Paul Samain) en een voorzitter van de raad van bestuur,” schetst Reynders. “Binnenkort worden de afdelingshoofden aangesteld en wordt het personeelskader ingevuld. De taak van het agentschap is dubbel. Ten eerste: het uitreiken van vergunningen voor instellingen die met nucleair materiaal werken, zoals kerncentrales maar ook ziekenhuizen en instituten als het SCK in Mol en het IRE in Fleurus. Ten tweede: de controle op alle nucleaire activiteiten.”

Vroeger waren de controlebevoegdheden verspreid over de federale ministeries van vooral Volksgezondheid en Tewerkstelling en Arbeid. Het agentschap neemt ook de zowat 50 personeelsleden over die dit werk op de ministeries opknapten. Op termijn zal het FANC ongeveer 100 medewerkers tellen, onder wie tal van burgerlijk ingenieurs kernwetenschappen. Het agentschap kan gekwalificeerde contractuelen (lees: duurdere experts) aanwerven die niet volgens de overheidsbarema’s betaald moeten worden.

Econoom Pierre Reynders, in 1975 afgestudeerd aan Ufsia, begon zijn carrière bij bouwmaterialengroep Eternit, waar hij vijf jaar in de marketing werkte. In 1981 werd hij inspecteur van Financiën. In die hoedanigheid was hij bij een aantal ministeries belast met de controle van de uitgaven. Zo klom Reynders geleidelijk op tot inspecteur-generaal (sinds 1994), al was hij sinds 1987 actief op ministeriële kabinetten van CVP-excellenties. Eerst als adviseur bij Wilfried Martens, later als kabinetschef bij Wivina Demeester, adjunct-kabinetschef bij Jean-Luc Dehaene en sinds 1992 kabinetschef bij Mieke Offeciers en later Herman Van Rompuy – met begroting, overheidsopdrachten en investeringsdossiers als rode draad in zijn bevoegdheden.

Met nog slechts één begrotingscontrole voor de boeg in de huidige legislatuur krijgt Reynders het op dat vlak wat rustiger. “Maar met FANC erbij zullen het nog langere dagen worden,” beseft hij, die nu al om 7 u.30 uur vanuit Kontich naar Brussel trekt om pas rond 20 u. weer thuis te komen bij zijn echtgenote en drie kinderen, vaak met nog een stapel werk onder de arm.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content