Een nieuwe wet versoepelt de minnelijke schikking in strafzaken. Toch blijven er knelpunten.
Sinds verleden week regelt een nieuwe wet de minnelijke schikking in strafzaken. Ze maakt het mogelijk dat de pleger van een misdrijf zijn straf ‘afkoopt’ bij het parket, klassiek in financiële strafdossiers. Vóór de recente wetswijziging kon dat enkel als de zaak nog niet aanhangig was voor een strafrechter. Dat verandert nu. Voortaan kan er zelfs een schikking worden getroffen als de pleger in eerste aanleg al veroordeeld is en er beroep is aangetekend.
“Zelfs bij cassatieberoep is het mogelijk”, meent Bart Coopman van het advocatenkantoor De Broeck, Van Laere & Partners. “Meestal waren de rechters vroeger wel bereid een eerder met het parket getroffen schikking te volgen, maar zeker was je er niet van.”
Patrick Waeterinckx, docent aan de Antwerp Management School: “De pleger moet een geldsom betalen en de vermogensrechtelijke voordelen van het misdrijf teruggeven. Bij fiscale of sociale fraude moeten dus de belastingen of bijdragen betaald worden.”
De pleger van een misdrijf wordt dus getroffen waar het pijn doet: in zijn portemonnee. Hij heeft niet alleen het voordeel dat hij niet veroordeeld wordt. “Ook iemand die meent dat hij onschuldig is, ontsnapt soms liever aan een lange en pijnlijke procesprocedure en betaalt om reputatieschade te vermijden”, zegt de advocaat (Antaxius Advocaten).
Dat de minnelijke schikking een hot item is, bleek uit een recente (ook door parketmagistraten) druk bijgewoonde studiedag van M&D Seminars. Vooral het parket van Antwerpen deed de voorbije jaren meermaals een beroep op de bestaande procedure om een schikking te treffen over financiële misdrijven. Verval van strafvordering door betaling van een geldsom (VSBG), heet die.
Met de VSBG wil de wetgever onder meer de werklast van de parketten verlagen, zodat die zich op zware en betwiste zaken kunnen concentreren. In de nieuwe regeling moeten de verdachte en het slachtoffer hun akkoord geven over de regeling. “Moeilijk bij fiscale fraude, die dikwijls gepaard gaat met RSZ- en btw-fraude”, vreest Coopman. “Moet de overheid akkoord gaan, of de verschillende overheidsdiensten elk apart?”
De onderhandelingen over de minnelijke schikking stuiten op de verjaring. Geen enkele van de betrokken partijen mag informatie over het misdrijf die tijdens de onderhandelingen wordt vrijgegeven, later gebruiken in een rechtszaak. Waeterinckx: “Een geslepen verdachte zou de onderhandelingen kunnen starten nog voor er duidelijkheid is over de feiten en dan alle informatie vrijgeven. Als hij dan doelbewust een akkoord blokkeert, kan hij die gegevens later buiten de procedure houden.”
Coopman ziet nog een moeilijkheid. Wat als de ene pleger een schikking wil (omdat hij bijvoorbeeld over genoeg middelen beschikt) en de medeplichtige niet? “Neem het geval van fiscale fraude, waar de ene bestuurder snel wil schikken en alle informatie vrijgeeft, terwijl de andere vasthoudt dat er niets aan de hand is. Geraakt de bestuurder die bekent er dan vanaf als hij de helft van de fiscale schade betaalt? Het kan ook dat enkele bestuurders willen schikken en de boete en schadeloosstelling trachten door te schuiven naar de vennootschap. De nieuwe wet lost een en ander op, maar er zijn nog veel knelpunten.” Niet getreurd. Op 12 mei werd er al een ontwerp die deze nieuwe regeling moet aanpassen naar de Raad van State gestuurd.
HANS BROCKMANS
” Ook iemand die meent dat hij onschuldig is, ontsnapt soms liever aan een lange en pijnlijke procesprocedure en betaalt om reputatieschade te vermijden”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier