KAPITAALMARKT

GEZOND MACRO-ECONOMISCH BELEID.

Cees de Koning, country manager van ABN Amro Bank in Jakarta, ziet in de ontwikkeling van de kapitaalmarkt het belangrijkste economische feit van de voorbije 10 jaar : “Van een paar 1000 dollar per dag in 1980 naar 250 miljoen dollar per dag in december ’96. In minder dan één decennium totaliseert de beurs van Jakarta nu een marktwaarde van 100 miljard dollar. Dit is nog maar de helft van het BBP, in Maleisië is dat al driemaal het BBP. De potentie is dus enorm. Binnen de vijf jaar zie ik de beurs van Jakarta evolueren tot 300 miljard dollar en zo de grootste worden van Azië.”

ABN Amro Bank pakte als eerste uit met fondsen voor kleine beleggers. In zes maanden tijd, na de toelating van de regering in juli ’96, waren er in Indonesië 22 dergelijke fondsen, met een totaal belegd vermogen van 1 miljard dollar. De Koning verwacht tegen eind ’97 een honderdtal van deze beleggingsfondsen.

De bankier somt op waarom hij het economisch en monetair beleid van Indonesië goede punten geeft :

Sinds 1967 is er volledige convertibiliteit van de munt, de rupiah. Dat is uniek voor een ontwikkelingsland.

Het overheidsbudget is altijd in evenwicht geweest.

Er is geen uitstaande staatsschuld in lokale valuta (geen staatsobligatiemarkt), maar wel een grote buitenlandse schuld op lange termijn (110 miljard dollar). De schuldfinanciering loopt terug (33 % twee jaar geleden, 31 % in ’96), mede door vervroegde terugbetalingen dankzij privatiseringen en uitgifte door de Bank of Indonesia van internationale obligaties in de VS.

De reserves in vreemde valuta bedragen 20 miljard dollar en dekken bijna vijf maanden importen.

Het tekort van 8,8 miljard dollar op de lopende rekening (4 % van het BBP) veroorzaakt geen financieringsprobleem omwille van de buitenlandse geldstroom zowel naar de beurs als naar investeringsprojecten.

Indonesië ontvangt jaarlijks 5 tot 5,5 miljard dollar buitenlandse steun en financiert daarmee ten dele de sociale uitgaven (onderwijs, gezondheidszorg).

Ondanks een relatief hoge spaarquote van 35 %, zijn de reële rentes met 10 à 11 % de hoogste van Azië. Het grote aanbod van buitenlands geld verhindert de door de regering nagestreefde depreciatie van de rupiah met 5 % per jaar.

De inflatie bedroeg 6,5 % in ’96, tegen 8,6 % in ’95.

De handelsbalans vertoont een overschot van 6 miljard dollar voor export van goederen, maar een tekort van 13 miljard dollar voor diensten.

De consumptie in de privé-sector overtreft de staatssector (70 tegenover 30 %) ; de privé-sector staat in voor 77 % van het BNP.

Verwijzend naar het goede beleid van de Bank of Indonesia en de economische dynamiek in het land, geloven weinig bankiers en financiële analysten in een Mexicaans scenario of een plotse uitstroom, om politieke redenen, van buitenlandse kapitalen uit Indonesië.