JOS EN LEO DELCROIX

ZUURSTOF.

Op 29 mei 1990 klopten Jo Lernout en Pol Hauspie aan bij (toenmalig) CVP-partijsecretaris Leo Delcroix. Ze riepen zijn hulp in bij de toekenning van een overheidssubsidie van 50 miljoen frank. LHSP zat toen aan de grond. Het technologiebedrijf had alle krediet in de Vlaamse financiële wereld verloren. Door interne conflicten waren de relaties met de risicofinanciers Gimv, Benevent en VIV – die op dat moment 72% van de aandelen bezaten – op een dieptepunt beland. Geen bank was nog bereid de geldkraan open te houden.

Precies acht dagen na de ontmoeting met Leo Delcroix kreeg het bedrijf de renteloze lening van de Vlaamse regering toegekend. Interessant bij die ontmoeting was ook dat ze plaats vond één dag nadat Jo Lernout en Pol Hauspie het mandaat van hun raad van bestuur hadden gekregen om naar alternatieve investeerders uit te kijken. Die zoektocht leverde twee kandidaten op: Lux Venture Finance ( LVF) en Speech Products Holding. Achter de Luxemburgse vennootschap LVF ging de Antwerpse ondernemer Jozef Delcroix schuil, de broer van Leo. Hij investeerde op 30 juni 1990 een bedrag van 45 miljoen frank in LHSP en kreeg zo 23,3% van de aandelen in handen.

Op 28 februari 1990 hadden Jo Lernout en Pol Hauspie ook onderhandelingen aangeknoopt met ene Marc de Geyter, een illustere zakenman uit het Antwerpse die tijdens de Koude Oorlog actief was geweest als trader van computeronderdelen vanuit de VS over Afrika naar de Sovjet-Unie. De man beweerde over goede contacten te beschikken met een aantal Arabische investeerders en deed het ondernemersduo een ongewoon voorstel. Hij kon LHSP in maximaal zes maanden een beursnotering in de VS bezorgen. Bovendien zou vanuit Zwitserse hoek via een vreemd circuit zo’n 350 miljoen frank ter beschikking worden gesteld om de Gimv, Benevent en VIV uit te kopen en het werkkapitaal van het bedrijf te verhogen.

Jo Lernout en Pol Hauspie waren op hun hoede. Maar ze waren bereid elke vorm van financiering te onderzoeken, hoe bizar ook, om het voortbestaan van hun bedrijf te verzekeren. Pol Hauspie stelde wel als voorwaarde: het moest “een contract van beton” zijn. Op 4 maart 1990 werd een princiepsakkoord getekend met Marc de Geyter. Verder dan dat kwam het echter niet. De bereidheid van Lux Venture Finance om in te tekenen op 45 miljoen frank, bood hen de welgekomen zuurstof.