Jean-Paul Votron: trek persoonlijke lessen uit de crisis!

De jaarcijfers van de vier grootste Belgische banken zijn bekend, de schade van de kredietcrisis is (voorlopig) opgemeten. Fortis, Dexia, ING en KBC schreven samen voor 2,83 miljard euro af op hun winst-en-verliesrekening. Dit zijn geen peanuts. Maar gelukkig veel minder dan wat tal van Angelsaksische branchegenoten moesten afboeken.

Tweede positieve nieuwsfeit. De goede, oude retail- of relatiebankier is terug, die niet voor zijn liquiditeit moet bedelen op een wispelturige geldmarkt, maar rijkelijk kan putten uit de eigen spaardeposito’s. Twee heilige principes zijn in ere hersteld. Eén: alles waar een bank niet onderuit kan, moet op de balans komen. Twee: niet de rating of een onderpand bepalen de waarde van een krediet, wel de kwaliteit van de kredietnemer zelf.

Fortis beet in één hap door de zure appel en nam zo maar eventjes twee derden van de 2,83 miljard afschrijvingen voor eigen rekening. De vraag is of zijn CEO ook bereid zal zijn zo ver te gaan. In 2006 kreeg Jean-Paul Votron van de raad van bestuur een jaarbonus van 2 miljoen euro toegekend. Hoe groot zal die bonus zijn in 2007? En heeft hij er sowieso recht op?

Misschien wel, want het basissalaris van Votron, 750.000 euro, is relatief gezien laag. En dus is een hoger variabel loon normaal. Toch is de vraag naar de bonus van 2007 legitiem, omdat het ‘schaduwbankieren’ er niet alleen is gekomen op vraag van de klant zelf. De bankiers dragen een even grote verantwoordelijkheid omdat hun drang naar steeds hogere winsten en bonussen het systeem hebben geperverteerd.

Bankfilialen werden goed geoliede verkoopmachines. ‘Safe funds’, beveks of beleggingen met kapitaalbescherming schoven als simpele wasproducten over de toonbank. Niets op tegen dat een bank veel omzet draait, maar een Fortis of KBC zijn geen Unilever of Colruyt. Dergelijke grootbanken genieten een impliciete overheidsgarantie omdat ze te groot zijn om failliet te gaan. De belastingbetaler is hun ultieme redder. Dit legt hen een zeer grote maatschappelijke verantwoordelijkheid op.

Als bankiers zoals Votron de geloofwaardigheid die zij opnieuw moeten verdienen ernstig nemen, dan trekken zij ook persoonlijke lessen uit de financiële crisis. Votrons huidige contract loopt uiterlijk nog tot 31 mei. De bank zou bij de heronderhandeling met de CEO diens extra’s nog meer kunnen spreiden over de toekomst. Een langer uitgesteld loon is een gezond principe, omdat dit de wezenlijke bijdrage van een CEO op de langere termijn beoordeelt, zelfs nadat hij het schip al heeft verlaten.

Nu krijgt Votron aan het einde van zijn contract minimaal 1 miljoen euro uitgekeerd in de vorm van een recht op aandelen (stock appreciation rights). Die uitkering is ‘afhankelijk van de performance van het Fortisaandeel’, aldus het jaarrapport. Maar bij zijn aantreden noteerde Fortis net boven de 16 euro. Nu bungelt de koers rond de 14 à 15 euro. De extra opbrengst zou dus 0 euro moeten zijn.

Ook hier dreigt reputatierisico voor de bank. Om zonder blijvende schade uit de kredietcrisis te komen, is het niet alleen noodzaak de verkoopafdeling terug onder controle te krijgen, maar ook de financiële honger aan de top. (T)

Do-it

Banken moeten vertrouwen opnieuw verdienen, blz. 96.

Door Piet Depuydt

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content