‘Je begrijpt elkaar Tussen de regels door’

Om de nicheverzekeraar Protect te leiden, vormen Ides Ramboer (64) en zijn dochter Rebecca (38) al twintig jaar een goed geoliede tandem. Voorlopig is vader Ramboer nog gedelegeerd bestuurder, maar begin volgend jaar geeft hij de titel door aan zijn dochter en schoonzoon.

Dat Protect nauwe banden heeft met de wereld van de architecten zie je meteen aan de kantoortuin in Sint-Jans-Molenbeek: kunstig gesneden buxushagen en een avontuurlijke loopbrug tot aan de deur. De familiale verzekeraar is specialist en Belgisch marktleider in het verzekeren van de beroepsaansprakelijkheid van ontwerpers uit de bouwsector, architecten en ingenieurs bijvoorbeeld.

Het is de familie Ramboer die bij Protect de touwtjes in handen heeft, met 54 procent van de aandelen. Eind jaren negentig verwierf ook Amma, de nicheverzekeraar voor (para)medici, 27 procent van het kapitaal. De overige aandelen zijn verdeeld onder de families Os-saer en Teerlynck-Desimpel – vrienden annex zakenrelaties.

In België is Protect uniek als familiale verzekeraar. En de hele verzekeringssector weet dat Ides Ramboer wil stoppen als hij 65 wordt, later dit jaar. Of Protect een gegeerde prooi was, de voorbije maanden? “Verzekeraars praten met elkaar hé. Het is een kleine wereld”, glimlacht Ides Ramboer. “Maar ons antwoord is altijd duidelijk geweest. De opvolging bij Protect is verzekerd, dus er is geen sprake van dat wij zoeken naar mensen om in het kapitaal te stappen. Alle aandelen blijven waar ze zijn.”

TRENDS. Hoe is het allemaal begonnen?

IDES RAMBOER (PROTECT). “In 1973 ben ik samen met mijn vrouw gestart met een makelaarskantoor in Lichtervelde in West-Vlaanderen, waar we wonen. Onze specialiteit was het verzekeren van de beroepsaansprakelijkheid van architecten. Van opleiding ben ik burgerlijk ingenieur bouwkunde.

“Ik ben opgegroeid in het makelaarskantoor van mijn vader. Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat ik hem zou opvolgen, maar op een bepaald ogenblik ontstond er een impasse. We waren met acht kinderen en niemand was geïnteresseerd in de zaak. Toen mijn vader het aan mij vroeg, zat ik al in mijn derde jaar in Leuven. Ik wou eerst mijn diploma behalen en daarna ben ik begonnen in mijn vaders makelaarskantoor. Maar de samenwerking tussen ons is niet gelukt. Het is zelfs tot een generatieconflict gekomen. Als er acht kinderen zijn en je bent de enige die actief is in de zaak, dan is het moeilijk. Zeker als je niet kunt participeren in het kapitaal. Op een bepaald moment heb ik gezegd: salut en de kost. Ik heb toen afscheid genomen thuis en ben zelf met een makelaarskantoor begonnen. Helemaal van nul.”

REBECCA RAMBOER (PROTECT). “Je wou toch eerst een fabriek overnemen die bomen velde?”

IDES RAMBOER. “Klopt. Ik wou beginnen met een houtzagerij in de Ardennen. Mijn schoonvader kocht daar bomen en liet ze zagen in Vlaanderen. Hij had alle knowhow in huis, maar de investering was te groot voor mij. Ik had daar toen geen geld voor. En dus heb ik van de nood een deugd gemaakt en ben begonnen met verzekeringen.”

Uw makelaarskantoor bestaat nog altijd, maar ondertussen houdt u er ook een verzekeringsmaatschappij op na. Hoe bent u erin geslaagd die op te bouwen?

IDES RAMBOER. “Eind jaren tachtig kreeg ik toevallig de balans in handen van onze concurrent AR-CO, een coöperatieve maatschappij die ook de beroepsaansprakelijkheid van architecten verzekert. De premie-incasso van AR-CO was ongeveer dezelfde als mijn incasso als verzekeringsmakelaar. Toen dacht ik: wat AR-CO kan, kan ik ook. Beter zelfs. En in 1990 ontstond het idee om met Protect te beginnen, mijn eigen verzekeringsmaatschappij.”

Ook uw vrouw is nog altijd bestuurder.

IDES RAMBOER. “Niet-uitvoerend bestuurder. Ze concentreerde zich vroeger vooral op ons makelaarskantoor, maar later heeft ze de zaak van haar vader overgenomen, toen die met pensioen ging, Maroli Interieurs. Onze zoon heeft daar nu de leiding in handen.”

REBECCA RAMBOER. “De zetels die je hier ziet, en in onze lobby, die zijn van mijn broer. Hij maakt mooie dingen hoor. Niet alleen voor kantoren, maar ook voor horecazaken.”

Verzekeringen zeggen hem niks?

IDES RAMBOER. “Nee. Mijn zoon is antiadministratie. Hij is een creatieveling, technisch-commercieel aangelegd.”

Maar u en uw dochter blijven enthousiast?

IDES RAMBOER. “Absoluut. Verzekeringen zijn boeiende materie, zeker als je een eigen verzekeringsmaatschappij hebt.”

REBECCA RAMBOER. “In verzekeringen vind je alles terug: de verzekeringstechniek, de contacten met je klanten, het financiële aspect, het schadebeheer, de commerciële kant van de zaak en in ons geval ook de bouwtechnische expertise.”

IDES RAMBOER. “Bovendien word je als verzekeringsmaatschappij gecontroleerd door de CBFA, de financiële toezichthouder. We beschikken nu eenmaal over enorm veel geld dat niet van ons is. Protect heeft een balanstotaal van meer dan 100 miljoen euro en een beleggingsportefeuille van 80 miljoen euro die we moeten beheren. Dat is niet niks. Je moet dat allemaal leren in het begin en dat maakt het ook zo boeiend.”

De oprichting en het uitbouwen van Protect moet toch een uitdaging van-jewelste geweest zijn?

IDES RAMBOER. “Natuurlijk, maar dat groeit langzaam. In onze wereld is er nooit revolutie, maar altijd evolutie. Als je het allemaal ineens wilt doen, is het onmogelijk. Maar stapje voor stapje kan het wel.”

REBECCA RAMBOER. “Nu zou het niet meer lukken om een familiale verzekeringsmaatschappij op te richten.”

IDES RAMBOER. “Er is een heel pak nieuwe regelgeving bijgekomen met een heleboel verplichtingen. Als je daar allemaal van nul mee moet beginnen, is dat onmogelijk – zeker met beperkte middelen. Neem nu Protect. In 1990 zijn we gestart met een kapitaal van 750.000 euro. Nu ligt de minimumgrens al op 3,5 miljoen euro. En dat geld rendeert ook niet onmiddellijk hé. Zeker niet als je een nicheverzekeraar bent.”

Sinds wanneer runt u Protect met z’n tweeën?

REBECCA RAMBOER. “Sinds 1993. Of eigenlijk al sinds 1990. Toen Protect net was opgericht, kwam ik al helpen als jobstudent, in de zomer. Het eerste jaar deed ik dat nog van bij ons thuis, in Lichtervelde, en het tweede jaar kwam ik naar Brussel. In 1993 ben ik officieel in dienst getreden. Deels op het makelaarskantoor en deels bij Protect. Aanvankelijk mocht ik architecten bezoeken en polissen maken. De voorbije vijftien jaar ben ik geleidelijk mee gegroeid met onze maatschappij. (tegen haar vader) Dat mag ik toch zeggen hé?”

IDES RAMBOER. “Tuurlijk. Je hebt de onderneming doen groeien. Zeker weten.”

REBECCA RAMBOER. “Gaandeweg ben ik opgeklommen op de ladder. Ik ben intussen ook verhuisd van West-Vlaanderen naar de omgeving van Brussel.”

IDES RAMBOER. “Ik vind dat iemand die de leiding van een onderneming heeft alles gedaan moet hebben. Ja, zelfs de postzegels plakken en de brieven in enveloppen steken. Dan weet je wat dat is en hoe dat precies gebeurt. Toen ik met mijn makelaarskantoor begon, heb ik ook zelf alle publiciteitsfolders geplooid en verstuurd.”

REBECCA RAMBOER. “Het enige wat ik bij Protect nooit gedaan heb, is schadebeheer. Maar daarvoor heb ik mijn man Christophe.” (lacht)

Heeft u elkaar leren kennen bij Protect?

REBECCA RAMBOER.(lacht nog harder) “Nee, dat was toen ik in Gent studeerde. Christophe is burgerlijk ingenieur van opleiding en na zijn studies is hij met een eigen expertisekantoor begonnen, gespecialiseerd in bouwkundige zaken. Hij werkte zowel voor Protect als voor andere verzekeringsmaatschappijen. In 2004 heeft Christophe de overstap naar de verzekeringsmaatschappij gedaan, want Protect had dat jaar concurrent A.I.A. overgenomen, Assurantie voor Ingenieurs en Architecten. Daardoor verdubbelde ons premie-incasso en dus had Protect een groter managementteam nodig. We hadden onder meer behoefte aan een directeur schade en Christophe had het ideale profiel.”

Heeft u hem een beetje moeten aanporren om zich in de verzekeringswereld te gooien?

REBECCA RAMBOER. “Helemaal niet. Christophe was geïnteresseerd, had de wil om het te doen, en dan komt de rest vanzelf. The will, the skill and the drill. Dat is de essentie van de zaak.”

Is het niet moeilijk om samen met uw man een bedrijf te runnen? U ziet elkaar bijna voortdurend.

REBECCA RAMBOER. “Ik heb daar nooit problemen mee gehad. Het feit dat we op gelijk welk moment samen over Protect kunnen praten, is volgens mij zelfs de sterkte van een familiebedrijf. Je begrijpt elkaar tussen de regels door, zonder voortdurend vergaderingen te moeten organiseren. Natuurlijk gebeurt het wel eens dat mijn man en ik heel bewust de knop omdraaien. Op vrijdagavond bijvoorbeeld. Dan koken we altijd samen en ook dan zijn we meestal bezig over de zaak. Maar als er een moeilijk punt aan bod komt, aperitieven we voort en praten de dag erna verder.”

IDES RAMBOER. “Als je gedreven bent, ben je voortdurend met je bedrijf bezig. Zelfs op vakantie. We gaan altijd samen met de kinderen naar het zuiden, want we hebben daar een huisje.”

REBECCA RAMBOER. “Jaja, maar het is toch al gebeurd dat ik toen zin had om over de zaak te babbelen en dat jij niet wilde hé? En de dag erop is het gewoonlijk omgekeerd.” (gelach)

Hoe verloopt de samenwerking tussen vader en dochter?

IDES RAMBOER. “We werken nu al ongeveer twintig jaar samen, dus het klikt blijkbaar. Uiteraard hebben we wel eens een discussie. (tegen Rebecca) Maar dat gebeurt weinig hé? Ik zeg rap: ‘doe maar’. Soms vraagt Rebecca wat ik ervan vind. Dan zeg ik: je doet dat goed, trek maar je plan. Het zou verkeerd zijn om voortdurend over haar schouder te willen meekijken.”

Was u niet ongerust toen uw dochter in de zaak kwam werken? U had immers zelf een generatieconflict gehad met uw eigen vader.

IDES RAMBOER. “Ik heb daarover nagedacht, ja. Ik ben toen tot de conclusie gekomen dat het belangrijk is om mensen voldoende mogelijkheden te geven. Je moet kunnen aanvaarden dat je kinderen zelf hun beslissingen nemen. En ik heb er ook maar twee. Bij mij thuis waren we met acht. Dat is een immens verschil. Bovendien heb ik kunnen vaststellen dat Rebecca en Christophe heel gedreven mensen zijn en dat maakt het aangenaam om samen te werken.”

Sinds wanneer is het duidelijk dat Rebecca en haar man u opvolgen als gedelegeerd bestuurders van Protect?

REBECCA RAMBOER. “Sinds een jaar of twee.”

IDES RAMBOER. “Die beslissing neem je natuurlijk niet van vandaag op morgen. Je bent ermee bezig, je denkt erover na. Rebecca en haar man staan klaar om de leiding over te nemen en ze zijn er bekwaam voor. Dan mag ik hen toch niet tegenhouden? Op mijn 65 stap ik eruit, heb ik altijd gezegd. Enfin, niet helemaal hé. Ik word begin volgend jaar voorzitter van de raad van bestuur van Protect.”

REBECCA RAMBOER. “En hij heeft beloofd dat we hem dan nog altijd mogen bellen. (kijkt olijk) Om te vragen: meneer de voorzitter van de raad van bestuur, wat denkt u hierover? Wat zou u hiermee doen?” (lacht)

IDES RAMBOER. “Ik ga me dan niet meer mengen in het dagelijkse beheer van Protect. In mijn makelaarskantoor is dat evenmin het geval. Ik heb daar al een directeur. Die krijgt daar de volmachten, hij moet rapporteren en elk trimester komen we samen. Dat is alles.”

Hoe kijken de externe bestuurders van Protect aan tegen de komst van de tweede generatie?

REBECCA RAMBOER. “Ze zien het zitten met ons. Samen met Christophe heb ik op een bepaald moment een uitgebreid gesprek gehad met onze bestuursvoorzitter en met onze vicevoorzitter. We zijn allemaal samen eens gaan eten en papa was daar toen niet bij. We hebben hun gevraagd hoe zij de opvolging bij Protect zagen en alles toch wel meer officieel gemaakt. De reacties waren positief. Enfin, daar ga ik toch van uit. In het andere geval had onze bestuursvoorzitter waarschijnlijk al lang tegen papa gezegd: manneke, zoek maar iemand anders om uw boetiek te runnen.” (lacht)

IDES RAMBOER. “Als familiale onderneming houden we ons aan de regels van corporate governance. Het moet correct gebeuren. Het is niet zo dat de familie Ramboer zegt: zo moet het zijn en niet anders. Maar als we een bepaald project hebben, zullen we het natuurlijk met hand en tand verdedigen in de raden van bestuur. We proberen om de andere bestuurders te overtuigen van ons gelijk. Dat lukt niet altijd, maar dan zoeken we naar een consensus.”

Hoe zal Protect er uitzien in de toekomst?

REBECCA RAMBOER. “In België zitten we aan ons plafond, dus denken we aan verdere uitbreiding in de Benelux. Vorig jaar zijn we gestart in Luxemburg. Mocht dat goed lopen en als er zich in de toekomst andere opportuniteiten voordoen in onze niche, dan bekijken we die zeker.”

IDES RAMBOER. “Ook als er een nieuwe wetgeving komt waardoor bepaalde beroepsgroepen verplicht worden om een aansprakelijkheidsverzekering te nemen, dan is dat een opportuniteit voor Protect.”

U heeft altijd gestreden voor een verplichte aansprakelijkheidsverzekering voor aannemers.

IDES RAMBOER.(zucht) “Dat is een echte lijdensweg. Het is toch niet logisch dat architecten wel verplicht zijn om een aansprakelijkheidsverzekering te nemen en aannemers niet? Er is zelfs een arrest van het Grondwettelijk Hof dat die situatie aanklaagt. Ik ga dus niet bij de pakken blijven zitten. Zodra er een belangrijk schadedossier op mijn tafel belandt, waarbij Protect moet opdraaien voor de fouten van een failliete aannemer die niet verzekerd was, dan ga ik de Belgische staat dagvaarden. Dan moet de staat maar met het geld op de proppen komen.”

Eigenlijk aast Protect op alle Belgische aannemers als nieuwe klanten?

IDES RAMBOER. “Dat zullen we moeten evalueren. Er dreigt een belangenconflict, aangezien Protect ook architecten verzekert. Maar we zijn zoals Jean-Luc Dehaene, we lossen het probleem op als het probleem zich stelt.” (lacht)

Door celine de coster, fotografie reporters

“Dat mijn man en ik op gelijk welk moment over Protect kunnen praten, is de sterkte van een familiebedrijf”

Rebecca Ramboer Het is toch niet logisch dat architecten wel verplicht zijn om een aansprakelijkheidsverzekering te nemen en aannemers niet?

Ides Ramboer”Ik vind dat iemand die de leiding van een onderneming heeft alles gedaan moet hebben. Zelfs de postzegels plakken” Ides Ramboer