Jan Van Lierde

De lift maakt meteen duidelijk dat dit een uitzonderlijk pand is: geen spiegel, wel sfeerverlichting én op de achtergrond de betere jazz van Herbie Hancock. Hij stopt op de zevende verdieping van het moderne gebouw dat Jan Van Lierde, architect en general manager van Kreon, samen met Victor Simoni ontwierp.

Bijna anderhalf jaar ‘wonen’ ze er nu. “De plaats van een bureau in een gebouw is veelzeggend”, zegt Jan Van Lierde. “Neem nu mijn kantoor. Het bureau van de directie. Dat ligt niet op de hoogste verdieping; want dit gebouw is negen etages hoog. Ik bevind me niet on top of. Bewust niet. Boven en onder mij lopen en werken mijn personeelsleden. En dat wil ik zo. Want hoe zit het meestal in een hotel? Daar bevinden de mooiste en duurste kamers zich op de hoogste verdieping. Wie torenhoog logeert, distantieert zich van de overige gasten, is verheven; letterlijk en figuurlijk. In dit gebouw is de mooiste ruimte aan het personeel voorbehouden. De negende verdieping is hun ontspanningruimte. Met refter en zithoek; een rookruimte; ook een keuken met koelkast, diepvriezer, en noem maar op. Zowel de voor- als achterzijde van de negende verdieping hebben een gevelbreed dakterras. Puur luxe dus.”

Met het delen of uitbesteden van mooie en comfortabele ruimtes blijkt de man trouwens helemaal geen moeite te hebben: zijn gloednieuwe bedrijfsgebouw in het hartje van Antwerpen huisvest namelijk ook drie luxueuze gastenkamers. “Buitenlandse zakenrelaties moeten zich hier goed voelen.”

De hele zevende verdieping is zijn werkterrein; en dat ziet er, ondanks het ‘beperkter’ uitzicht en bij gebrek aan terras, niet bepaald minder comfortabel uit. Naast de wachtkamer, het kantoor van zijn secretaresse en de vergaderzaal, herbergt deze verdieping Jan Van Lierdes eigen werkbureau – een sobere kamer aan de voorkant van het gebouw -, zijn privé-archief, en een – wat hij noemt – ontvangstbureau dat zowat drievierde van de achterzijde van het gebouw in beslag neemt.

De verschillende ruimten zijn van elkaar gescheiden door grote, witte, vierkanten vlakken die als deur fungeren, maar in wezen beweegbare wanden zijn. De verdieping is erg ruim, maar kan moeiteloos en stijlvol ingekrompen worden. De voor- en achterzijde van het bedrijfsgebouw bestaan uit ramen, op de vloer ligt zwarte linoleum, de muren zijn wit en grijs geschilderd, het geheel is strak en zonder enige frivoliteit. Die strakheid zit ook in zijn bedrijfscultuur. Aan een bureau wordt niet gegeten; een kopje koffie kan nog net.

“Niet de architectuur moet kleur brengen. Het verhaal van de mens, dat brengt leven. Ja, daglicht is natuurlijk erg belangrijk. Neem mijn ontvangstbureau: dat is niet functioneel maar sfeervol verlicht. Enkele leeslampjes, en de staande lamp die ik voor Artimide ontwierp; dat is alles. De architectuur ruimte geven; dat is ons vak. Wat wij doen – verlichting, scheidingswanden en plafondsystemen – vult de architectuur aan. Die harmonie moet je bij ons kunnen vinden.”

Hij – gekleed in grijs en zwart – vermoedt dat hij meer tijd in het ontvangstbureau doorbrengt dan in zijn eigen werkbureau. “In mijn werkbureau – de M2 Collectie van Bulo en een zwarte, stoffen directiestoel van Vitra – staan bijvoorbeeld geen stoelen voor bezoekers. Ik ontvang er nooit iemand. Ik ben erg op mijn privacy gesteld. Er liggen meestal vertrouwelijke documenten. Wil iemand mij spreken – de deur staat trouwens altijd open – dan gaan we naar het ontvangstbureau. En daar kies ik de tafel of de zithoek, al naargelang van de intimiteit van het gesprek.”

In de zithoek, met zicht op vijf bouwkranen en de rug naar het grote verlichte collagewerk dat de Italiaanse kunstenaar Flavio Piras voor Van Lierde maakte, staan drie strakke, zwart lederen zitbanken. Onderaan één van de banken komt het label Durlet tevoorschijn: de banken die Jan Van Lierde voor deze West-Vlaamse meubelfabrikant ontwierp. Een stoel Domino vervolledigt de set.

“Ik ben een creatieve geest. En creatieve mensen hebben meestal al voldoende chaos in hun hoofd. Daarom dat ik aan strakheid en orde veel belang hecht. Omdat ik anders het risico loop mijn tijd te verdoen met het eindeloos zoeken naar verloren gelegde papieren of plannen. Organiseren, daar komt het op aan. En toegegeven, dat klopt. Wij hebben de luxe van de ruimte. Ook in oppervlakte.”

MARGOT VANDERSTRAETEN