Inzetten op goud

In deze bewogen tijden is het gele edelmetaal bijzonder in trek… En toch zijn er maar weinig particuliere beleggers die in goudbedrijven geïnteresseerd zijn. De grote meerderheid belegt immers in fysiek goud en ETF’s, aldus Dominique Casaï, de beheerder van Share Gold, die kan bogen op 26 jaar ervaring in de sector. Dat betekent dat dit een ideaal moment is om koopjes te doen!

CASH. Hoe hoog zal de goudprijs gaan?

DOMINIQUE CASAÏ. De sector heeft in 2009 enorme veranderingen ondergaan: de centrale banken zijn opnieuw nettoverkopers van het gele metaal geworden, wat sinds 1950-1965 niet meer is voorgekomen. Die kentering kan voor een deel worden verklaard door de argwaan die is gegroeid tegenover papieren effecten zoals staatsobligaties. De geloofwaardigheid van heel wat landen, die geacht worden garant te staan voor die activa, heeft averij opgelopen door de schuldencrisis in Europa. Het expansiebeleid gevoerd door de regeringen om de crisis onder controle te krijgen, heeft bovendien geleid tot een overaanbod van die activa. Goud is uiteraard een uitstekend alternatief vanwege zijn tastbare waarde, het beperkte aanbod en het feit dat het niet afhangt van de soevereiniteit van een staat. Tegelijkertijd zien we ook dat er nieuwe kopers hun opwachting maken: de opkomende landen, die het gros van hun reserves hebben belegd in papieren waarden, willen hun beleggingen diversifiëren. Het potentieel van de stijging is zeer groot: op dit moment heeft China slechts 1,5 % van zijn reserves belegd in goud, terwijl het wereldgemiddelde 10 % bedraagt.

In tegenstelling tot wat we hebben gezien in de oliesector, is de piek van de wereldwijde goudproductie bovendien al bereikt: sinds 2001 neemt de productie af. Bij historische producenten, zoals Zuid-Afrika, bedraagt de gemiddelde jaarlijkse daling over drie jaar tussen 4 en 10 %. Ondanks de hoogterecords van de exploratie-uitgaven sinds 2003 zijn er maar een beperkt aantal nieuwe ontdekkingen geweest en aangezien er gemiddeld een tiental jaren verstrijkt tussen de ontdekking van een afzetting en de exploitatie ervan, zal de productiedaling minstens tot 2020 blijven aanhouden.

Ten slotte hebben de meeste producenten hun hedge book afgesloten. Dat is een dekkingssysteem dat hen toelaat om vooraf hun productie voor een welbepaalde prijs te verkopen. Het systeem was nuttig op het moment dat de goudprijs daalde, maar dat is vandaag niet meer het geval. En zelfs al zou het gele metaal opnieuw in waarde dalen, dan nog zouden de producenten niet geneigd zijn om onmiddellijk op termijn te verkopen: ze hebben een tiental jaren van stijgende goudprijzen nodig gehad voor ze een einde maakten aan het systeem en ze zullen dan ook niet van vandaag op morgen een beslissing in de omgekeerde richting nemen.

Tegelijkertijd is de vraag naar goudbeleggingen versneld dankzij de effectisering van goud, met andere woorden de creatie van ETF’s, die de toegang tot het gele metaal als belegging gemakkelijker hebben gemaakt: de vraag is gestegen van ongeveer 200 ton eind 2003 tot zo’n 1700 ton eind 2009! Tot 2004 hadden Chinese particuliere beleggers niet het recht om te beleggen in goud, maar toen die situatie veranderde, zijn ze stilaan gaan inzetten op de sector. Dat potentieel is uiteraard aanzienlijk. Bovendien blijft de vraag naar juwelen ondanks de prijsstijging van goud toenemen, ook in China.

Samengevat: al die fundamentals wijzen erop dat de goudprijs in de toekomst zal stijgen. Het is moeilijk te zeggen hoe hoog die prijs kan gaan. Als we de goudprijs vergelijken met andere ‘trajecten’ van zeepbellen die we hebben gekend, dan lijkt er nog heel wat marge te bestaan. Op langere termijn is het echter duidelijk dat het traject van de goudprijs zal uitmonden in een zeepbel. Die zou zich kunnen manifesteren in de vorm van een verdubbeling van de prijs over een periode van zes tot tien maanden tot boven 2000 dollar per ounce! Het risico op een sterke en duurzame daling is gezien de gunstige fundamentals beperkt. Volatiliteit is niet uitgesloten, maar ze is niet groter voor goud dan voor andere activa van hetzelfde type (grondstoffen). Een hypothetisch maar beperkt risico is een forse stijging van de rentevoeten tot 3 of 4 %, maar daarmee zouden de centrale banken hun eigen ruiten ingooien!

Goudmijnen

Het grootste deel van het kapitaal dat op dit moment belegd is in de sector, zit in fysiek goud en ETF’s en niet in aandelen van goudbedrijven. Om die reden noteren die laatste met een fikse korting van gemiddeld 40 %. De korting is van dien aard dat het kopen van aandelen van een goudbedrijf vandaag betekent dat beleggers goud kopen met een korting van 250 dollar of meer! In die context neemt het belang van de rol van industriëlen toe. Waarom zouden ze miljoenen uitgeven aan exploratiekosten (wat tevergeefs zou kunnen blijken), terwijl ze gemakkelijk een bedrijf en diens bewezen productie voor een aantrekkelijke prijs kunnen kopen. De fusies en overnames hebben historische records gevestigd in 2009 en ook 2010 is goed begonnen. De industriëlen hebben trouwens goed begrepen dat het belangrijk is dat deze operaties verlopen in de vorm van vriendschappelijke overnamebiedingen, waarover uitvoerig onderhandeld wordt; het is niet de bedoeling om hun een te lage prijs te bieden die de aandeelhouders sowieso zouden weigeren. De premies schommelen momenteel tussen 50 en 90 % op de waarde van de activa. Conclusie: zelfs al zou de goudprijs stagneren of dalen, dan nog zou de portefeuille er niet onder lijden dankzij de fusies en overnames. En omgekeerd: als de goudprijs stijgt, zullen ook de koersen van de mijnbedrijven klimmen, wat eveneens een goede zaak is.

Over het algemeen situeren de marges van de sector zich op hun hoogste historische niveau en hebben de bedrijven een lage schuldgraad of zelfs helemaal geen schulden. Onze voorkeur gaat echter uit naar jonge bedrijven die een veel hogere korting bieden (en dus aantrekkelijke overnameprooien zijn). En dat is niet alles: als een bedrijf zo’n 100.000 ounces per jaar produceert en vervolgens een ontdekking doet die de productie doet toenemen tot 120.000 ounces (een stijging van 20 %), heeft dat veel meer impact dan bij een groot bedrijf dat 7 miljoen ounces per jaar produceert. Grote bedrijven kunnen dus moeilijker groeien.

> share gold (isin-code: LU0323243989)

> beheerder

– Dominique Casaï

van Bank Degroof

Door Béatrice Denis

De fusies en overnames hebben historische records gevestigd in 2009 en ook 2010 is goed begonnen.