Investeren in het coronatijdperk

VANAF 13 MAART moesten ook wij in ons kot blijven. Ook voor We are Jane, een fonds dat investeert in vrouwelijk ondernemerschap, veranderde toen alles grondig. In pre-coronatijden zetten we in op evenementen voor werving, vandaag moeten we op een compleet andere manier communiceren. Een blik op mijn baan ten gevolge van covid-19. Lang leve Zoom en Windows Teams.

ZO’N VIRTUELE MEETING met Sophie Mestré, de CEO van ons portfoliobedrijf Medipartner, loopt vrij vlot. We zitten dan wel niet in dezelfde ruimte, we zien elkaar wel en we praten open en vertrouwd online. De impact van de overheidsmaatregelen op de activiteiten wordt besproken. Wat met het personeel, de omzet en de cashflow? We hebben al snel een duidelijk beeld van de belangrijkste cijfers en de te nemen acties. Er wordt ook volop naar de toekomst gekeken en we maken een post-coronaplan, rekening houdend met op zijn minst een paar maanden stilstand.

BIJ ONLINECONTACTEN voor investeringskansen is non-verbale communicatie belangrijk. We voeren verregaande gesprekken met een aantal bedrijven. Ook daarvoor schakelen we over naar virtuele meetings, maar we hebben de ondernemers al een paar keer ontmoet. Dat gaat dus vrij vlot. We maken vorderingen in de besprekingen. Ik merk weinig verschil tegenover fysieke gesprekken.

ANDERS ERVAAR IK HET met de investeringskansen waarvan we de mensen nog nooit hebben ontmoet. Geplande meetings ter plaatse worden onlinemeetings. We zien elkaar een eerste keer via de camera van de pc. Virtuele meetings wijzen me er opnieuw op hoe belangrijk het is een helder en duidelijk verhaal te brengen naar je investeerder. Het valt me telkens op dat de ondernemers die we spreken toch wat moeite hebben om voor de camera van hun pc een glashelder verhaal te vertellen.

ONDERNEMERS DELEN soms hun scherm, bespreken wat slides, een ander teamlid neemt over. De een antwoordt bondig op een vraag, de ander maakt een paar bochten om dan toch niet tot de essentie te komen. Een korte, bondige conversatie lijkt moeilijker. Is het omdat we elkaar niet eerder gezien hebben? Omdat we de non-verbale communicatie missen? Zijn teamleden op afstand minder op elkaar afgestemd? Missen we nuances of het vertrouwen van een fysieke persoon die je kunt aanspreken?

TERWIJL WE BIJ softwarebedrijven naast de virtuele ontmoeting met het team ook een goed beeld krijgen van het product – met een demo – is dat bij productiebedrijven natuurlijk niet haalbaar. In elk geval, we maken gestaag vorderingen, maar investeren zonder de ondernemers of het team gezien te hebben, zonder bij het bedrijf langs te gaan, ik geloof er niet echt in.

COMMUNICATIE HEEFT veel dimensies. Met je lichaamstaal verklap je soms meer dan woorden kunnen uitdrukken. Een investeringsproces betekent onvermijdelijk dat je de ondernemer leert kennen en vertrouwen opbouwt via een langetermijnrelatie. Zonder hem of haar gezien te hebben is dat moeilijk. Dus knopen doorhakken in deze tijden? Ik denk het niet.

ALS INVESTEERDER WILLEN we ook in moeilijke tijden klaarstaan voor de ondernemers. Ons doel is door corona niet veranderd. Wij investeren in groeibedrijven geleid door voornamelijk vrouwelijke teams. Ook voor de bedrijven die door de crisis uitzonderlijke financiële behoeften hebben, staan we klaar om te luisteren als mogelijke investeerder. Uitzonderlijke omstandigheden vragen uitzonderlijk leiderschap, en dat komt bovendrijven, daar ben ik van overtuigd.

GELUKKIG BLIJVEN WE aanvragen ontvangen en kunnen we ondertussen wel de business en de financiële plannen blijven doornemen, en de markt en de concurrentie bekijken. Maar echt ondernemerschap moet je kunnen voelen. Wat kijken we er al naar uit om met de relance onze onderneemsters weer face-to-face te ontmoeten.