Independence Day

Spectaculaire speciale effecten, een simplistisch scenario en het inspelen op een utopisch samenhorigheidsgevoel maken van ID4 een “feel-good”film over het einde van de wereld.

“Independence Day” (of “ID4”) is niet meer dan een kleine B-film, waarin de speciale-effecten-knowhow van de jaren negentig gemixt wordt met de paranoïde SF-films van de jaren vijftig en de rampenfilms uit de jaren zeventig. In filmtitels uitgedrukt kun je ‘ID4’ het best situeren tussen ‘War of the Worlds’, ‘Earthquake’, ‘Star Wars’ en een vleugje ‘Alien’. Zoals de SF-films uit de jaren vijftig waarschuwden tegen het communisme, brengt ‘ID4’ soelaas voor een samenleving die in een economische en sociale onzekerheid leeft. ‘ID4’is een feel-goodfilm over hoe het einde van de wereld afgewend wordt door mensen die hun etnische en raciale verschillen opzij schuiven om samen te strijden. Dit inspelen op een utopisch samenhorigheidsgevoel, gekoppeld aan een zorgvuldig uitgekiend marketingplan dat de potentiële toeschouwers reeds zeven maanden voor de release voor een ‘buitenaardse invasie’ waarschuwde, katapulteerde ‘ID4’ tot dé kassakraker die alle records in de VS verpulverde. Buiten het kinderlijke genot om hoofdsteden zoals New York en Los Angeles in vuurzeeën te zien veranderen, valt er enkele hallucinante beelden van de apocalyps niet te na gesproken aan ‘ID4’ weinig plezier te beleven. De reusachtige schaduwen van de UFO’s over de wolkenkrabbers en de aanval van de aliens zijn weliswaar ongemeen spectaculair en indrukwekkend in beeld gebracht. Hoewel ‘ID4’ door een Duitse regisseur en scenarist ( Roland Emmerich, van ondermeer ‘Stargate’) werd gemaakt, straalt hij een patriottisch eergevoel uit voor de VS en zijn president om elk Amerikaans autochtoon te doen blozen van schaamte. Emmerich en Devlin (producent en co-scenarist) verkondigen hun simplistische boodschap in een ongenuanceerd en waanzinnig clichématig script, dat in zijn infantiliteit elke leeftijd en elk intellect “zou moeten aanspreken”.

Het verhaal ? Op 2 juli van een niet nader gedefinieerd jaar wordt de volledige mensheid geconfronteerd met de UFO’s. Of deze met destructieve dan wel met goedaardige bedoelingen neergestreken zijn, weet men aanvankelijk niet. Maar op 3 juli worden de hoofdsteden letterlijk van de kaart geveegd en wordt door de mensheid naar overlevingsstrategieën gezocht en een manier om terug te slaan. Op 4 juli, de Amerikaanse feestdag, besluit de rest van de wereld om de Amerikaanse president te volgen in zijn tegenaanval. Als toppunt van chauvinisme declameert de president, hier vertolkt door Bill Pulman, dat, indien gezegevierd wordt, de hele wereld zijn nationale feestdag op 4 juli kan vieren.

Benieuwd of ‘ID4’ in de rest van de wereld dit blinde chauvinisme zal delen en een even grote kassahysterie zal veroorzaken als op het Amerikaanse thuisfront.

Piet Goethals

ID4 Blind Amerikaans chauvinisme, overgoten met een special-effectsausje van rampen en SF.