In the Company of Men

De zwarte komedie “In the Company of Men” is het provocatieve debuut van de onafhankelijke cineast en scenarist Neil LaBute. Een film over yuppie-angst en mannelijke viriliteit.

Het betrekkelijk misogyne ” In the Company of Men” heeft zijn titel niet gestolen. De film begint toepasselijk in het herentoilet van een luchthaven. De twee kaderleden Chad en Howard praten er over hun faliekant afgelopen relaties met vrouwen. Gedurende een zes weken durende businesstrip delen beide mannen hun frustraties, de nooit aflatende competitie met pas afgestudeerden die op hun job azen, de bijna even harde strijd met vrouwen en de daaruit voortvloeiende concurrentie met seksegenoten. Chad, de meest machiavellistische van de twee, stelt voor een kwetsbare vrouw te versieren, ze gedurende zes weken aan het lijntje te houden en daarna te dumpen, “in die mate dat ze naar slaappillen moet grijpen”, om er later nog eens goed mee te lachen. Chad is tevens de kerel die in een van de meest spraakmakende scènes van de film aan een nieuweling – niet toevallig een Afro-Amerikaan – vraagt z’n broek te laten zakken om te zien of hij de ballen heeft om zaken te doen. Dergelijke handeling tekent Chads pathologische drang om over alles controle en macht te hebben.

“In the Company of Men” is een pervers en sinister boy-meets-girl verhaal. De film kan omschreven worden als een yuppieversie van “Liaisons Dangereuses”. Voor cineast en scenarist Neil LaBute schuilt de bedrieglijke verleidelijkheid in het mooie uiterlijk. Chad is een knappe man. LaBute schijnt de vraag te stellen waarom schoonheid zulke lelijke dingen kan doen. In dit opzicht doet Chad denken aan het psychopatische Patrick Bateman-personage uit Bret Easton Ellis‘ ophefmakende bestseller ” American Psycho“. Het maatschappijbeeld van de egocentrische en prestatiegerichte jaren negentig dat Ellis zo treffend in zijn roman beschrijft, ligt ook in “In the Company of Men” aan de basis van de actie. Terwijl Bateman moordt omdat het zijn drijfveren zijn, is het “let’s hurt someone” van Chad en Howard een louter viriel machtsspel, waarin de vrouw slechts een (in de film letterlijk) monddode speelbal is. Alleen op het einde komen de motivaties en emoties van de twee mannen naar boven. Hun zwakte duidt vervolgens eerder op een slachtofferrol dan op een triomf van de mannelijke sekse. LaBute is duidelijk meer geïnteresseerd in de dialogen en het verhaal dan in de mise-en-scène. De cynische dialogen maken dan ook de echte actie van de film uit.

Piet Goethals