“Ik denk niet in termen van inspanning en ontspanning”

Blanke dagen, gestolen tijd. Daar houd ik van in het weekend. Van die momenten waarop niets gepland staat en daardoor ruimte vrijkomt voor spontaniteit. Dan beslis ik bijvoorbeeld om op te ruimen, maar zit ik een uur later ergens een boek te lezen of naar een podcast te luisteren. Door de week scan ik drie kranten, de belangrijkste magazines, blogs, nieuwsbrieven en podcasts, tijdens het weekend kom ik eraan toe ze ook echt door te nemen. Heel fijn, want dan kan ik die lijstjes ook afvinken. Mijn huis ligt vol papiertjes en schriftjes met zaken die ik heb genoteerd om te bekijken of te beluisteren.

“Toch voelt het niet als ‘moeten’ om die lijstjes af te werken. Ik denk trouwens niet in termen van inspanning en ontspanning, van werk en rust. Zelfs de termen ‘werk’ en ‘pensioen’ vind ik wat vreemd. Bij mij loopt het allemaal door elkaar. Dat wordt ook almaar makkelijker. Naarmate je groeit in je loopbaan, groei je ook als mens en durf je die vrijheid te nemen. Daardoor word je meer meester over je plannen. Sommige professionele taken doe ik daarom liever en beter rustig alleen in het weekend, nadat ik een rondje heb opgeruimd en mijn dochter heb geholpen bij haar huiswerk.

“Al is er een groot contrast tussen de week en het weekend. Van maandag tot vrijdag werk ik vaak samen met andere mensen. Daarom zoek ik tijdens het weekend echt naar tijd voor mezelf. Daar heb ik behoefte aan om te herbronnen. Daarom ga ik op zaterdag of zondag bijvoorbeeld graag ‘s ochtends in mijn eentje in het bos lopen. Als een dag zo begint, moeten ze al van ver komen om die stuk te maken.”

De vest van opa

“Tijdens het weekend werk ik ook vaak alleen aan mijn creatieve nevenproject: Rebirth by the Needle. Daarmee wil ik kledingstukken reanimeren. Het gaat dan om stukken die waardevol, maar onaangepast zijn. Onaangepast omdat ze niet meer je maat zijn, of omdat ze niet van jou zijn. Ze waren bijvoorbeeld van je zoontje toen die twee was, of van je overleden oma. Ik ga dan in gesprek met de mensen die met de kledingstukken langskomen, om te begrijpen waarom die stukken voor hen belangrijk zijn en na te gaan hoe ik ze opnieuw in hun leven van vandaag kan binnenbrengen. Dat is vaak nogal therapeutisch.

“Ik kwam op het idee toen mijn opa overleed. Ik wilde graag een herinnering aan hem die ik dicht bij mij kon hebben. Daarom heb ik een kostuum van hem herwerkt tot een vest voor mij. Telkens als ik die draag, voel ik extra kracht. Zo kan ik naar een meeting gaan om grote beslissingen te nemen met belangrijke mensen, terwijl ik stiekem de vest van mijn opa draag.”

Mentale sterkte

“Nochtans ben ik niet de handigste. Ik heb me alles aangeleerd. Ik frunnik, ik begin en ik herbegin, en ik trek mijn plan, maar ik ben geen doorleerde naaister. Mijn plezier ligt ook veel meer in het creëren, in het vinden van oplossingen, in het onverwacht nieuwe dingen maken. Denk bijvoorbeeld aan migranten die hun laatste T-shirt op hun lijf dragen wanneer ze hier aankomen. Hoe kun je dat T-shirt misschien in een binnenzak van hun sollicitatieoutfit stoppen, zodat het hen extra mentale sterkte geeft?

“Ook grote merken wil ik er graag toe aanzetten hun stof- en kledingresten niet langer te dumpen, maar ze creatief te recupereren. Het project heeft dus vele gezichten en mogelijkheden, maar ik wil het niet runnen als een zakelijk concept. Of het geld opbrengt, kan me eigenlijk niet schelen. Zolang ik me maar creatief kan uitleven.”