Iedereen kan mixen

The Glimmers is het internationaal bekende dj-duo van Mo & Benoelie. Op de Kuiperskaai in Gent begon Benoelie — geboren David Fouqaert — de eerste dj-school van België. Er zijn ook lessen voor bedrijven.

In het voormalige repetitielokaal van het dj-duo Mo & Benoelie staan 25.000 vinylplaten in houten muurrekken. Een groep van acht Brusselse CM-consulenten leert de kneepjes van het vak op Benoelies peperdure multimediaspelers, mengtafel, effectenmodules en pick-ups — blikjes cola bij de hand.

De twintigers, dertigers en een veertiger volgen de cursus dj Doe, een entertainende workshop. De theoretische inleiding hebben ze achter de rug. Nu scrollen ze door de elektronische muziekbibliotheek. Ze leren tracks zoeken, rekening houdend met de beats per minuut, de snelheid ervan op elkaar afstemmen en cue points gebruiken om tot een mooie mix te komen.

Na een poosje wordt er wat ingehouden gedanst. “En nu een switch-oefeningetje”, zegt Benoelie. Ze moeten op de maat tellen, de groove voelen en op het juiste moment een overgang tussen twee nummers maken. “Snapt ge het?” “Nee”, geeft Caro Vergauwen (29) glimlachend toe. Maar The Lion Sleeps Tonight brengt sfeer. “Werkt altijd”, grijnst Benoelie. Weekend van Earth & Fire volgt. “En nu een estafette.” Om beurten moeten ze aan de knoppen komen staan en tijdig tussen twee beatnummers switchen. Als de muziek, die Benoelie gradueel versnelt, stilvalt, valt een van hen af. Ze lopen steeds sneller rond de dj-booth, het begint wat op fitness te gelijken, maar er is ambiance.

Caro vindt het best moeilijk, maar amuseert zich. Zij kwam op het idee. “Toen ik wat rondsurfte, vond ik op een viertal plaatsen dj-lessen, maar ik wist van StuBru dat Benoelie bekend is en dus zal hij wel de beste zijn, dacht ik.” Ze wil nog wat met vinyl spelen in plaats van met de elektronische muziekbibliotheek. “Dance. Goeie ouwe retro. Lekker old school.” Ze graait in de platen en wat later schalt een danceversie van Arno’s Olalala door de luidsprekers. Het licht gaat uit. Nu staan ze te draaien, te zingen, te dansen en elkaar te fotograferen met elkaars smartphones. Benoelie hoeft niets meer te doen.

Om 17.10 uur is de werkdag voorbij. Ieder heeft 69 euro betaald, exclusief btw. Waarom dat nu zinvol is voor een organisatie? Caro schrikt. “Euh,…”

“Het is gewoon teambuilding, voorts doen we daar niks mee”, zegt Nathalie De Saegher (29). “We spreiden ons budget en doen drie of vier keer per jaar zoiets. Eerder was dat koken, gaan eten, gokspelen en fietsen, maar hier hebben we het meeste samengewerkt. De teamsfeer zit goed, maar het is fijn elkaar ook te leren kennen buiten het werk.”

Kunst en ambacht

“Een dj-school zoals je ze in Nederland, Londen of New York hebt, bestond hier nog niet”, zegt Benoelie. Anderen organiseren eens een cursus tussen de soep en de patatten. Ik behandel alles van het dj-schap. Het aanbod naar bedrijven is maar een van zowat tien workshops, en ik geef ook trainingen op maat. Een hoog kaderlid van BNP Paribas arriveert hier geregeld in strak kostuum, met zijn koffertje cd’s in de hand. Hij draait als hobby, voor vrienden. Er komen ook professionals, of mensen die de stap willen doen. En kinderen.”

“Op zo’n teambuilding leer ik de mensen niet draaien, wel mixen. Het eerste is kunst en ambacht, het tweede techniek. Daarvan laat ik hen eens proeven. De meest technische aspecten laat ik achterwege, maar maten herkennen, ritmes aanpassen en muziek synchroniseren komt wel aan bod. Om zuiver op je gehoor te kunnen mixen met vinylplaten moet je heel veel oefenen, maar net als bij fotografie maakt de digitale techniek het veel eenvoudiger en zijn de machines makkelijker te bedienen. Nu kan iedereen het leren. Je moet het nog wel begrijpen, maar na twee, drie uur kan je aan de slag.”

“Draaien is even moeilijk als vroeger. Of nog moeilijker, al was het maar omdat er ontzettend veel muziekgenres zijn. Je leert het al doende. Ook wij zijn ooit afgegaan in de Charlatan in Gent, en hebben we pinten naar onze kop gekregen.”

“Er zijn twee soorten dj’s. Je hebt de popster-dj’s die een set brengen met ook wat eigen muziek. En dan heb je dj’s die van tien tot zes een publiek entertainen. Dat laatste zie ik als een echte kunst, net als zelf muziek maken of in een orkest spelen, en als een ambacht, een beroep. Je moet kijken, luisteren en voelen wat er in de zaal gebeurt, en je aanpassen, inspringen. Dat is iets anders dan een mixke zetten. De beste dj’s hebben nooit zelf muziek gemaakt. Ik heb het ook geprobeerd: het was rommel.”

Sinds enkele jaren worden top-dj’s aanbeden als rocksterren. “Dj’s staan al in de spotlights sinds de jaren veertig”, zegt Benoelie. “In de jaren tachtig kwam er een eerste boomdoordat ze verschenen in videoclips. Dan kwam de house, met dat donkere sfeertje van drugs en razzia’s. Maar nu mag iedere zestienjarige naar dagfestivals als Tomorrowland. De muziek van pakweg David Guetta en dj Fresh heeft de huiskamer bereikt. Het is een sprookje geworden. En een beroemde dj worden de grote droom.”

Straatjoch

Mo & Benoelie aka The Glimmers begonnen rond 1990 plaatjes te draaien. “Ik ben hier op de Kuiperskaai geboren en dit was ons repetitiekot. De eigenaar was Antoon Vantomme, die in de jaren zeventig ook de dancing Gringo’s Cavern had overgenomen van mijn ouders en er de legendarische Fifty Five van maakte.” Tussen 2000 en 2010 zetten ze wereldwijd party’s en festivals in vuur en vlam. “Tokio-Australië-Brazilië-Zottegem-Londen, zoiets kwam regelmatig voor (lacht). Ooit zijn we naar Mexico gevlogen om een halfuur te draaien. Na een paar ritjes in de top tien zit je goed voor tien jaar. Nu is het rustiger: er staat een nieuwe generatie op. Hoewel, onlangs heb ik tijdens één weekend in Sint-Niklaas, Vilnius en Londen gedraaid.”

Waarom het gelukt is? “We weten het ook niet. Het gebeurde gewoon. We hadden een aantal goeie mix-cd’s gemaakt die internationaal veel pers kregen en kwamen bij een goed boekingskantoor in Londen terecht. Lange tijd ging het vanzelf. We hebben het nooit echt gestructureerd aangepakt. Het was allemaal wat improviseren. Nu, wij zijn geen absolute wereldtop die 40.000 tot 50.000 euro kan vragen. Zo zijn er een 25-tal. Wij zitten eerder in een soort undergroundscene. Je kunt stellen dat we internationaal een klein festivalpodium kunnen afsluiten en als derde act op de affiche van een groot kunnen staan.”

“Ooit hebben we het wel geprobeerd, een echt management inschakelen en ons werk anders promoten. Dat is misgelopen. We waren te eigenwijs, jammer genoeg. Je moet het spel meespelen, hè. ‘t Is business. Cinema. Een beetje zoals de modewereld: ons kent ons. Je moet voortdurend kanalen zoeken en platenfirma’s en festivalpromotoren te vriend houden. Wij wilden gewoon plaatjes draaien in leuke clubs en op fijne festivals. Van marketing hebben we nooit veel kaas gegeten.”

“Wij hebben goed verdiend, maar zijn niet binnen. Ervan kunnen leven is al heel mooi. Sinds mijn vijftiende ben ik enkel met muziek bezig. In platenwinkels, bij platenfirma’s, als dj, en nu de school. Die was bedoeld als bijverdienste, maar is nu echt een fulltimebezigheid. We zouden dit weekend in China draaien, maar ik kon niet.”

BERT VOET, FOTOGRAFIE THOMAS DE BOEVER

“Op een teambuilding leer ik de mensen niet draaien, wel mixen. Het eerste is kunst en ambacht, het tweede techniek” dj Benoelie