Iedereen gelijk, maar sommigen gelijker

Al jaren is in iedere zinnige discussie over de ontsporing van de uitgaven in de ziekteverzekering de klinische biologie van de partij. Steevast werd die discipline aangehaald als zondebok en telkens weer ging de snoeischaar in de budgetten. Nergens was ook het regionale verschil in de uitgaven voor gezondheidszorg zo uitgesproken. Vanaf 1 juli 2002 komt er een nieuwe financiering van de klinische biologie. Ruggengraat van de hervorming is een forfaitaire vergoeding per verpleegdag op basis van het ziektepatroon en het aantal bedden in het ziekenhuis. Balans van de operatie: Vlaanderen zal vanaf 1 juli 4,76 miljoen euro winnen, terwijl Wallonië 1,9 miljoen en Brussel zelfs 2,86 miljoen moeten inleveren. Toch loopt de maatregel niet parallel met de taalgrens. Ook binnen Vlaanderen komen er verschuivingen en daar smeult wellicht een nieuw conflict.

De hervorming is alleen van toepassing op de interne labs in ziekenhuizen. In dat subsegment van de ziekteverzekering voert minister van Sociale Zaken FrankVandenbroucke ( SP.A) nu een correctie uit ten voordele van Vlaanderen. Prima. Het basisprincipe van de hervorming volgt het lovenswaardige beginsel ‘hetzelfde loon voor hetzelfde werk’. Applaus. Maar de minister is in dit geval wel in het zicht van de haven gezonken. Hij verruilt immers een regionaal onderscheid voor een nieuwe ongelijkheid.

De universiteitsziekenhuizen worden bevoordeeld tegenover topziekenhuizen. Hartcentra zoals het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis in Aalst, het Middelheim in Antwerpen en het Sint-Janshospitaal in Brugge, net als een hele groep middelgrote en grote ziekenhuizen zien hun budget dalen. De universiteitsziekenhuizen ook, maar zij mogen voor bijna 8 miljoen euro uitgaven in de klinische biologie als een verworven recht beschouwen en die boekhoudkundig overplaatsen naar hun budget voor de onderzoeks- en onderwijsopdracht. De wrevel bij de andere Vlaamse ziekenhuizen is terecht. Een universiteitsziekenhuis heeft weliswaar een extra opdracht, maar moet de ziekteverzekering de rekening betalen? Zou het niet logischer zijn het gelag aan het ministerie van Onderwijs te presenteren? Bovendien: als topklinieken serieus moeten besparen, terwijl de lokale kliniek van Bommerskonten plots het budget met meer dan de helft ziet stijgen, haal je dan geen centen weg waar ze nodig zijn? En geef je ze aan wie ze niet nodig heeft?

Het is tijd voor een open discussie. Er is geen feilloze methodiek, er is gewoon onvoldoende geld om onze huidige, performante gezondheidszorg op peil te houden. Vandenbroucke heeft als socialist een vanzelfsprekende afkeer van een geneeskunde met twee snelheden en probeerde eerder al een gedeeltelijke privatisering af te schieten. Het is de vraag of de huidige maatregel die beweging juist niet in de hand werkt. Als de controle op de zorgketting groeit, daalt de servicegraad van de sector. Dat blijkt in Groot-Brittannië en Nederland. Wachtlijsten voor operaties zijn het gevolg, maar wie het zich kan veroorloven, vindt soelaas in privé-ziekenhuizen of in uitwijkmogelijkheden. Naar België.

Roeland Byl [{ssquf}]