TOT BEGIN DIT JAAR leek het alsof bpost de omschakeling van postbedrijf naar pakjesbedrijf goed verteerde. Dat gaf het aandeel een gouden aura van betrouwbaarheid mee. Maar die tijd is voorbij. Twee basisfactoren hebben de efficiëntieslag die het postbedrijf het voorbije decennium voerde mee ondersteund: de ineenstorting van ...
TOT BEGIN DIT JAAR leek het alsof bpost de omschakeling van postbedrijf naar pakjesbedrijf goed verteerde. Dat gaf het aandeel een gouden aura van betrouwbaarheid mee. Maar die tijd is voorbij. Twee basisfactoren hebben de efficiëntieslag die het postbedrijf het voorbije decennium voerde mee ondersteund: de ineenstorting van de brievenpost verliep in ons land trager dan elders, terwijl de vakbonden en de directie - met dank aan de leeftijdspiramide - de sociale vrede wisten te bewaren. Die twee fundamenten van het succes staan op de helling. Het tempo van de dalende postvolumes versnelt, waardoor de leeftijdscurve en de automatisering niet langer volstaan om investeerders een gunstig perspectief te bieden. En bijgevolg staat ook het pact tussen de vakbonden en de directie stilaan op losse schroeven. Het is dus logisch dat bpost aan zijn formule wil sleutelen. En het zou ook logisch zijn dat de Belgische overheid - de belangrijkste aandeelhouder van bpost, de marktregulator én de subsidiegever - die wijzigende marktomstandigheden meeneemt in de nieuwe beheersovereenkomst met het postbedrijf. Het pleidooi van CEO Koen Van Gerven om de dagelijkse postbedeling op te offeren is niet eens zo'n uitzonderlijk voorstel. Ook buitenlandse postbedrijven overwegen het of deden het al als antwoord op de dalende postvolumes. Je kunt kritisch zijn over de overheidsdotatie die bpost krijgt om overal te lande de dagelijkse postbedeling te verzekeren, maar de zakelijke logica om de bedelingsfrequentie te versoepelen is zonneklaar.
