Hostellerie Mardaga

Oude Limburgse glorie herleeft.

Conservatief ingestelde lekkerbekken die zoeken naar culinaire verwennerij en een attente bediening zijn in Hostellerie Mardaga aan het goede adres. Het hotel-restaurant draagt de naam van de familie die in 1904, aan de rand van de Kempen, een café met pensionkamers opende. Die kamers waren vooral bestemd voor de ingenieurs van de naburige mijnen. In de jaren zestig van de vorige eeuw was Mardaga het eerste Limburgse restaurant dat een Michelinster verwierf.

Rudi Swennen kocht de hostellerie in 1998. Onder zijn impuls werd Hostellerie Mardaga opgeknapt. Om meer comfort te bieden, werd het aantal hotelkamers teruggebracht van 25 naar achttien. De dagelijkse leiding ging naar de dochter en naar chef-kok Bert Vrancken. De kok is klassiek opgeleid en werkte acht jaar in het Eurotel in Lanaken.

De spijskaart van Hostellerie Mardaga is gevarieerd en verzorgd en krijgt ondersteuning van een indrukwekkende wijnkaart. Die vertelt dat de chef-kok liefhebber is van karaktervolle Italiaanse wijnen. Bert Vrancken is een vriendelijke en oprechte man die vertrouwen schept.

Wij kregen zes soorten brood en drie soorten boter gepresenteerd en werden overladen met welkomsthapjes. Onze keuze viel op twee voorgerechten: een zomerse compositie van krulsalade met witte en groene asperges, plakjes rosé gerookte kalfsfilet, reepjes gerookte ganzenlever en parmezaanse kaas, aangemaakt met een dressing van notenolie en witte aceto balsamico (21,50 euro). Aan de andere kant van de tafel kwam van onder een zilveren stolp een bord met drie staarten onberispelijk verse langoustines, verpakt in deeg en opgediend met partjes sinaasappel en (te) zoete confituur van bergsinaasappelgelei met parfum van gember (29,50 euro). Bij deze bereiding hoorde een glas met heerlijk frisse sorbet van bloedsinaasappel (29,50 euro). In het glas kwam een Tenuta di Valgiano, Giallo dei Muri 2001, een subtiele witte wijn uit Luca, gemaakt van chardonnay- en malvasiadruiven (43 euro). Er waren twee hoofdgerechten: een constructie met taart van aardappelpuree en schenkelflarden als basis, afgedekt door krokant gebraden zwezerik en gedroogd spek en omgeven door saus van rode wijn en het nat van ossobucco met parfum van salie en tijm (25 euro). Deze smaakbom werd waardig begeleid door een Flaccianello della Pieve ’99, een indrukwekkende rode wijn gemaakt van 100 % sangiovesedruiven en achttien maanden op vat bewaard op het domein Fontodi in het beste deel van de Chianti Classico (101 euro). Van zo’n schitterende, intense wijn is één glaasje voldoende! Ook was er succulent gebraden vlees van Bresseduif, zorgvuldig versneden en op het bord gebracht met kasteelaardappels, gestoofde appel en een zoete saus met calvados en cabernet-sauvignonwijn (35 euro). Wij kloven de smakelijke boutjes af, maar er verscheen op tafel geen bakje met water voor de vingers. Als afsluiter van deze maaltijd kregen we ijskoffie geparfumeerd met jenever en koffielikeur.

Pieter van Doveren n

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content