Hoe een Kempens grondstoffenbedrijf plots sexy werd

Wolfgang Riepl
Wolfgang Riepl redacteur bij Trends

Jarenlang kende Campine een sluimerend en onooglijk bestaan op de beurs van Brussel. De internetzeepbel en dito beursgekte gingen compleet voorbij aan het bedrijf. Sinds kort lopen de beleggers echter storm voor de onbekende parel uit de Kempen. Wat is hier gaande?

I n de stille Kempen, op de purp’ren hei… Het kanaal van Schoten naar Dessel in Beerse herinnert onvermijdelijk aan de knaller van de Vlaamse charmecomponist Armand Preud’homme. Stilte, verlatenheid, groen, sparren, visvijvers… Maar daartussen ook zware indu-striële activiteiten, zoals afvalverwerking, steenbakkerijen, non-ferrobedrijven.

Campine behoort tot die laatste categorie. Een bezoek zonder gps-navigator is geen sinecure voor wie niet vertrouwd is met de streek. Toch hees het beursgenoteerde non-ferrobedrijf zich het voorbije jaar uitgebreid in de belangstelling. Jarenlang modderde de beurskoers maar wat aan. Maar 2004 werd het jaar van de stijgende grondstofprijzen. Campine zag zijn koers in geen jaar tijd met 128 % klimmen. Met een piek op 13 mei van 191 euro voor een aandeel. Voor zo’n niveau moeten we al terug naar 1984. Toen werd omgerekend een koers van 176,25 euro gehaald.

“Zo ver kijk ik meestal niet terug,” lacht gedelegeerd bestuurder Geert Krekel in zijn kantoor met uitzicht op het kanaal. “Het is duidelijk dat er in de grondstoffenwereld het voorbije anderhalve jaar een sterke opleving is geweest. Dat zou veroorzaakt zijn omdat grondstoffen voordien wat ondergewaardeerd waren. Er is dus een inhaalbeweging geweest. Maar ik doe geen enkele uitspraak over de verdere evolutie van de grondstoffenprijzen. Sinds kort stabiliseert de loodprijs. Maar wij maken de prijs niet, dus we weten het niet.”

Nuchterheid en voorzichtigheid overheersen tijdens het interview met de gedelegeerd bestuurder. Geen grote woorden of triomfalisme. Waarschijnlijk een Kempens trekje bij de Nederlander. Hij leidt Campine sinds juli 2001. 2004 was in alle opzichten een topjaar en toch klinkt er geen feestgedruis op het uitgestrekte bedrijventerrein. De bedrijfswinst klom met 155 %, de cashflow met 359 %. De uitkering van dividenden steeg van 1,2 miljoen euro in 2003 naar 3,3 miljoen euro vorig jaar. Daarvan vloeit 2,6 miljoen euro naar de Duitse familie Hempel, die 77,53 % van de aandelen bezit.

Herstructurering werpt vruchten af

Campine heeft slechtere tijden gekend. In 2000 en 2001 werd er geen dividend uitgekeerd, want het bedrijf schreef rode cijfers. Een crisismanager kwam en verdween. In oktober 2001 kwam het zelfs tot een staking, na de bekendmaking van een herstructurering. Een tiende van het personeel werd weggeknipt. Dat werpt zijn vruchten af, want sinds 2002 gaat het bergop. Ook een vakbondsman maakt geen negatieve kant- tekeningen bij de aanpak van Krekel. “Wij zijn een zeer cyclisch bedrijf,” zegt Krekel nuchter. “We fluctueren mee met de prijs van de grondstoffen. Het enige wat we kunnen doen, is onze procesbeheersing optimaliseren, zodat we onze kosten beheersen. Door de herstructurering van 2001 hopen we dat onze activiteiten structureel zullen verbeteren.”

Grondstoffen zetten de toon bij Campine. In de resultatenrekening maakt de post handelsgoederen, grond- en hulpstoffen 68 % van de bedrijfskosten uit. Antimoon, loodafval, cokes, gas en elektriciteit vormen de hoofdbrok van die post. Campine verwerkt het metaal antimoon tot fijn poeder. Dat wordt bij kunststof gevoegd en fungeert als een vlamvertragende stof. In de kunststof omkleding van een pc, tv of ander huishoudelijk toestel zitten bijvoorbeeld kleine deeltjes antimoon. Die grondstof haalt Campine vooral uit China. De prijs schommelde ook het voorbije jaar sterk, met variaties van 40 %. De prijszetting wordt bepaald in Londen, op de London Metal Bulletin. “De prijs van antimoon steeg fel in 2002. Vorig jaar schommelde hij rond 2500 dollar voor een ton. Dat lijkt me een realistische prijs. Bij een lagere prijs is de rentabiliteit voor het ontginnen van de grondstof niet langer interessant.”

Campine is de Europese marktleider voor de verwerking van antimoon. Het Kempense bedrijf is goed voor een tiende van de wereldwijde markt. Met die solide positie kan Campine de prijsverhogingen van de grondstof doorrekenen aan de klanten. “Zij aanvaarden het. Maar er komt natuurlijk een moment dat de prijs te hoog wordt. Klanten gaan dan op zoek naar alternatieven.”

Campine kampt zelf trouwens ook met hoge grondstofprijzen. Het bedrijf gebruikt nogal wat energie bij zijn productieprocédés. Cokes doen de hoogovens draaien. Gas en elektriciteit houden de raffinageovens op temperatuur. Die drie energiebronnen werden fiks duurder. Niet alleen voor de verwerking van antimoon draaien de ovens. Want de belangrijkste activiteit in volume (zie taartdiagram) is de productie van loden staven. Campine recycleert loodafval, voornamelijk uit autobatterijen en kabellood, tot loodblokken. Jaarlijks wordt lood uit zeven tot acht miljoen batterijen uit de Benelux, Duitsland en Frankrijk gehaald. Vooral die niche verklaart het uitstekende resultaat in 2004. Want de prijs op de beurs in Londen voor een ton lood klom met 64 %.

Terwijl het volume verwerkte lood bij Campine lichtjes daalde met 1 %, steeg de omzet met 41 % tot 28,3 miljoen euro. “Wij verkopen het eindproduct, een loodblok, aan de bouw- en de batterij-industrie. De prijs schommelt mee met de loodprijs op de metaalbeurs in Londen. Een hoge loodprijs is dus goed voor ons. Want in tegenstelling tot antimoon verkopen wij lood als een directe grondstof. Maar ook hier komt natuurlijk een moment dat onze klanten op zoek zullen gaan naar alternatieven.”

Toch is Campine vrij gerust in de blijvende vraag naar lood. Met zijn huidige capaciteit kan het bedrijf jaarlijks maximaal 40.000 ton lood verwerken. De onderneming diende een aanvraag in bij de Vlaamse milieuoverheden voor een capaciteitsuitbreiding tot 50.000 ton.

Aandelen splitsen

De hernieuwde belangstelling voor het aandeel Campine maakt ook de aandeelhouders begerig. De liquiditeit wordt fors verhoogd: één aandeel wordt in tien gesplitst. Nog voor het einde van de maand juni wordt de operatie afgerond. “Maar er komt dus geen kapitaalverhoging,” zegt Geert Krekel. “Stel dat een aandeel eind juni tegen 175 euro noteert. Straks wordt dat dus tienmaal 17,5 euro. Dat maakt het aantrekkelijker om de aandelen te kopen.”

Campine is een van de oudste genoteerde bedrijven op Euronext. Op 18 oktober 1936 trok het naar de beurs. Maar de interesse voor Campine stond de voorbije jaren op een zeer laag pitje. In 1998 werden gemiddeld 42 aandelen per dag verhandeld. Soms zelfs nul. Een order van twintig aandelen kon de markt ontregelen. In 2003 klom dat aantal naar 61. Om het voorbije jaar te stijgen naar een gemiddelde van 85 verhandelde aandelen per dag. De marktkapitalisatie maakte een sprong van 8 miljoen euro in 2003, naar 28,35 miljoen euro op vrijdag 18 mei 2005. Toch blijft de free float met 22,47 % erg laag. Want het bedrijf zit sinds 1982 stevig in de greep van de Duitse familie Hempel. Het belang in Campine is opgesplitst over drie bedrijven. De grootste aandeelhouder is André Hempel (41,67 %) met de NV Camhold uit Beerse. Vader Friedrich-Wilhelm Hempel, tevens voorzitter van de raad van bestuur, heeft een rechtstreeks belang van 25,86 % via de NV FW Hempel Intermétaux uit Genève. Ten slotte is er de 10 % van de AGW Commodity Holdings uit Londen.

Waarnemers zien de Hempels zeer geregeld opduiken in Beerse. Ze volgen de gang van zaken in het bedrijf nauwgezet. De familie heeft haar hoofdkantoor in Düsseldorf en is actief in de in- en verkoop van metalen. Campine is de enige beursgenoteerde onderneming in de Duitse bedrijvengroep.

Wolfgang Riepl

2004 was in alle opzichten een topjaar en toch klinkt er geen feestgedruis op het uitgestrekte bedrijventerrein.

De liquiditeit wordt fors verhoogd: één aandeel wordt in tien gesplitst. Nog voor het einde van de maand juni wordt de operatie afgerond.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content