Hier spreekt men Nederlands

Houffalize telt steeds meer tweede verblijven. De verkopers van vastgoed wrijven zich in de handen, want de invasie van Nederlandstaligen stuwt de prijzen fors hoger.

In Houffalize hoor je bijna geen Frans meer. Als ik naar de bakker ga, vraag ik me soms af of ik niet in Gent ben.” Deze vastgoedmakelaar uit de regio overdrijft misschien een beetje, maar het is een feit dat het toerisme in Houffalize goed draait. Ook al is het dan geen massatoerisme, zoals in bijvoorbeeld La Roche. Burgemeester Gérard Otto, in een vorig leven vastgoedmakelaar (zijn kinderen leiden nog altijd het makelaarskantoor Otto), spreekt zich genuanceerd uit: “Er zijn hier inderdaad veel Nederlandstaligen, want het bevalt de mensen hier bij ons. Ze willen blijven en dat is hun goede recht. Sommige inwoners klagen over een soort invasie, maar ik kan u vertellen dat ze minder moeilijk doen als ze aan een Vlaming of een Nederlander kunnen verkopen.”

Christophe Vasquez, die in het kantoor van meester Hébette de vastgoedtransacties opvolgt, heeft avondles Nederlands moeten volgen om de cliënten te woord te staan. Maar ook hij is genuanceerd: “Ongeveer 35 tot 40 % van de tweede woningen gaat naar Nederlandstaligen. Zij zijn vrijwel de enigen die zich de grote villa’s van 350.000 tot 400.000 euro kunnen veroorloven. Maar ze kopen vooral bouwgrond.” Terreinen met een mooi uitzicht op de vallei, het geeft niet in welk dorp. In de Ardennen is dat niet abnormaal. “Afgezien daarvan wordt er van alles verkocht, van krotten tot riante villa’s,” zegt Vasquez. “Maar als de prijs te hoog is, stagneert de verkoop, zoals overal. Een goede prijs is een garantie om binnen een redelijke termijn een koper te vinden.”

Groot potentieel

Houffalize is een dunbevolkte gemeente (17.000 hectare, minder dan 5000 inwoners) en heeft nog altijd een behoorlijk expansiepotentieel. Volgens Otto is 50 % van de woonzones buiten het centrum nog niet benut. Dorpjes als Achouffe, Tavigny of Nadrin, in de omgeving van Les Deux-Ourthes, hebben de wind in de zeilen. Dat is niet meer dan normaal, want het is een mooie streek. Volgens de statistieken van de federale overheidsdienst Economie zou de mediaanprijs voor een vierkante meter bouwgrond er in vijf jaar tijd met 100 % gestegen zijn tot amper 18 euro. Ter plekke spreken de vastgoedspecialisten echter van 30 tot 40 euro als prijs per vierkante meter.

De burgemeester ziet een dilemma: “We willen de ‘vreemdelingen’ verwelkomen, maar we moeten ook de mensen van hier huisvesten. Dat is een hele discussie. Het staat hoe dan ook vast dat de verkopers zoveel mogelijk aan hun eigendom willen verdienen. Maar in Sertomont komt er een nieuwe wijk met zeventig tot tachtig woningen die we zullen voorbehouden voor mensen met lagere inkomens.”

Op de huizenmarkt maakte de FOD Economie voor 2006 gewag van een lichte stijging (+5 %), met referentieprijzen in de buurt van 160.000 euro. Goedkoper dan Bastogne, duurder dan La Roche. Naast de toestroom van mensen die over de grens werken, stipt Christophe Vasquez ook nog een ander fenomeen aan: plaatselijke kopers werken met hun familie of vrienden samen om de kosten van de aankoop van een huis zo laag mogelijk te houden. “In de familie is er altijd wel een verwarmingsinstallateur, een elektricien of een schrijnwerker te vinden. Los van de ruwbouw doen de mensen veel zelf. Op die manier staan de lokale kopers niet buitenspel.”

Guy Verstraeten