‘Het zwaarste werk is achter de rug’

Jarenlang hield het aandeel van Resilux een winterslaap. Maar met de nieuwe verpakking Airopack verdrievoudigde de beurskoers in twee jaar tijd. Resilux verwacht dat Airopack binnen anderhalf jaar op volle toeren zal draaien.

Op het bedrijventerrein wappert de Zwitserse vlag. Het is tekenend voor Resilux en zijn gedelegeerd bestuurder Dirk De Cuyper. Hij verborg nooit zijn voorliefde voor het Alpenland, waar hij in de jaren tachtig een decennium werkte. “Toch zou ik er niet willen wonen. Ik heb het moeilijk met het Zwitserse politieke beleid de voorbije vijf tot tien jaar. De soevereiniteit van het land is voor een stuk teloorgegaan. Je ziet almaar meer anti-Europese referenda. Ze krijgen dat pro-Europese beleid nu als een boemerang in het gezicht, via de dure Zwitserse frank.”

Bent u blij met het succes van Airopack, een milieuvriendelijk vervangproduct uit polyethyleentereftalaat (pet) voor de klassieke spuitbus of aerosol?

DIRK DE CUYPER. “Airopack is een grote stap in een compleet andere richting voor ons bedrijf, met een heel innovatieve verpakking. Tot vandaag zaten we vooral gevangen in de drankensector, met harde petverpakkingen. Airopack verruimt onze horizon. Met polyethyleentereftalaat blijf je altijd in de drankensector, je gaat nooit naar de specialiteiten. Het is zeer boeiend, maar het blijft gestandaardiseerd. Met Airopack gaan we naar voeding, smeermiddelen, cosmetica, scheergel en medische toepassingen.

Allemaal prachtig. Maar tot vandaag stapelt Airolux, de joint venture rond Airopack, de verliezen op: bijna 25 miljoen euro overgedragen verliezen bij de Zwitserse beursgenoteerde holding Airopack Technology Group. En Resilux gaf eind januari nog eens 25,6 miljoen euro voor kapitaalinvesteringen dit en volgend jaar.

DE CUYPER. “Momentje. Dat is een toezegging die we deden, met ingebouwde drempels. Dat bedrag wordt niet automatisch besteed. Het gebeurt in fasen, in functie van de rendabiliteit en de groeisnelheid. Als Resilux dat bedrag leent aan de joint venture, is dat een bevestiging van het groeipotentieel van Airopack.”

Dat bedrag vonden we niet in het jaarverslag van Resilux, maar in dat van Airopack Technology Group. In het jaarverslag van Resilux lezen we alleen: “Ondanks de goede vooruitzichten is het tijdstip van het bereiken van het break-evenpunt nog te onzeker om te bepalen.” Airopack Technology schrijft nochtans dat uiterlijk vanaf 2017 winst wordt gemaakt. Waarom communiceert Resilux zo weinig over Airopack?

DE CUYPER. “Airolux is een joint venture. Ik heb geen controle over Airopack Technology Group. En ik ben een conservatief ingestelde mens. Ik kijk altijd naar wat ons eventueel zou kunnen overkomen. Ik ben met Airolux zeer conservatief. Nochtans is het zwaarste werk achter de rug. We hebben de juiste structuren en de juiste mensen. Binnen 18 maanden draaien we op volle toeren.”

Nog iets waarover u eindelijk tevreden kan zijn. Al jaren eist u van de Europese Centrale Bank een goedkope euro.

DE CUYPER. “Europa heeft veel te lang een te dure euro gehad. Ik heb nooit begrepen waarom. De Amerikaanse ondernemingen zien hun bedrijfsresultaten langzaam dalen. Ook de Chinezen hebben nu last van de goedkope euro. Met die dure euro heeft Europa zijn volledige industrie doen uitwijken naar China. In Europa koop je een iPod en een gsm uit China. Waar zijn we mee bezig? We kunnen nu goedkoop consumeren, maar we hebben wel onze hele werkgelegenheid geëxporteerd.

“Een groot deel van onze industrie is verdwenen en verplaatst, niet enkel door de dure euro, maar ook door de zeer hoge loonkosten. Als we die willen terughalen, zullen we nog een pak moeten zweten. De petrochemie is weg. Zelfs Oost-Europa heeft dat probleem. Vroeger had je nog wat textielindustrie in Bulgarije, Roemenië, Turkije. Dat is allemaal verhuisd naar China en India.”

Wenkt de oplossing voor uw Griekse filiaal? Met de herinvoering van de drachme zou het weer heel competitief kunnen worden.

DE CUYPER. “Dat zou toch leuk zijn als we er met vakantie gaan, niet? Drachme of euro: dat maakt toch weinig verschil? Onze machines zijn met euro’s betaald. Ze behouden hun waarde, want ik kan ze op een vrachtwagen zetten en naar België of de Verenigde Staten exporteren. De grondstoffen worden ook vandaag al geïmporteerd. Ook onze Griekse productie wordt voor 60 procent geëxporteerd. Het enige wat goedkoper zou worden, zijn de lonen. Ik was vorige week nog in Griekenland. Ik heb er urenlang gepraat met mijn werknemers. Dat was hard werken. Het waren moeilijke discussies. Grieken werken heel hard. Ik zou graag hebben dat de Belgen ook zo hard willen werken, en bovendien voor het loon van een Griek: 500 tot 600 euro per maand. En de levensduurte is er dezelfde als bij ons.”

Werken de Grieken harder dan de Belgen?

DE CUYPER. “Langer. Meer uren. Ze werken gemakkelijk 48 uur per week. Ze zouden het liefst 60 uur werken, als ze zouden kunnen. Ze hebben de centen hard nodig. Griekenland is meer dan ouzo en sirtaki.”

U zit in Griekenland sinds 2000. Zou u er nu opnieuw beginnen, onder de huidige omstandigheden?

DE CUYPER. “Geen enkel alternatief in de regio spreekt me aan. Noch Bulgarije, noch Roemenië, noch Egypte. De logistiek voor onze grondstoffen is cruciaal, wij zijn niet echt arbeidsintensief. Ik moet ook dicht bij de consument zitten. Turkije vind ik politiek en economisch niet het meest stabiele land. In de regio is Griekenland de beste optie.”

Maar veel buitenlandse investeerders klagen over het gebrek aan een juridisch kader en wetgeving?

DE CUYPER. “Het blijft een lidstaat van de Europese Unie. Ik heb het moeilijk met het slechte imago dat soms van de Grieken wordt opgehangen. Alsof het onbeschaafde wezens zouden zijn. Ongeletterde beesten. Het is wel de bakermat van onze Europese beschaving. Voor mij zijn het correcte mensen.”

Aan de andere kant hebt u fabrieken in Zwitserland met zijn dure frank.

DE CUYPER. “De voorbije vijf jaar is Zwitserland sterk veranderd. Het land is de Europese Unie heel sterk tegemoetgekomen. Open grenzen, het Schengen-akkoord, het bankgeheim. Ik vraag me af vanaf welk niveau de industrie gaat kraken. Ik kan de Zwitserse economie vandaag heel moeilijk inschatten.”

Uw Zwitserse werknemers hebben zelf voorgesteld dat ze 48 uren in plaats van 40 uren per week gaan werken, door de sterk gestegen Zwitserse frank. Ziet u zoiets gebeuren in uw Belgische filialen?

DE CUYPER. “Nee, in België kan ik het me niet voorstellen. Maar in Zwitserland is dat heel normaal. Ze werken 48 uur voor hetzelfde loon als voordien. In Griekenland heb ik het ook gezien. Ik was drie weken geleden in Rusland. Dat was even slikken. Het effect van de crisis is er echt zichtbaar, en dat gekoppeld aan de devaluatie van de roebel. Er is ook geen sociale bescherming. Werknemers ontslaan kan daar zomaar.”

U bent geschrokken van de crisis?

DE CUYPER. “Resilux heeft voorlopig geen last van de crisis. Dat kan vreemd klinken, maar als de Russische economie slecht boert, doen wij het beter. Ik vermoed dat veel van mijn concurrenten schulden hebben in euro of dollar. Resilux is schuldenvrij. Wij winnen klanten van zwakkere concurrenten, zeker door de hoge intrestvoeten in Rusland.”

Latijns-Amerika wordt geregeld genoemd als een nieuw te ontginnen markt voor Resilux

DE CUYPER. “Je kan niet alles doen in het leven. We zijn nog altijd een familiebedrijf. De eerste prioriteit is nu de zoektocht naar de opvolging van de topmensen. We zijn met Resilux begonnen in 1994, als dertigers. De sleutelpersonen zijn nu vijftigers. Elk lid van het directiecomité moet zijn eigen opvolger zoeken. We moeten ons ontdubbelen.”

Uw kinderen zullen u niet automatisch opvolgen?

DE CUYPER. “Ik noch mijn broer wil dat. Ik heb twee kinderen van 18 en 21 jaar, Peter heeft drie kinderen. We spreken over vijf potentiële aandeelhouders, maar dat kunnen geen vijf potentiële directeurs zijn. Voor mij is nu al duidelijk: het bedrijf zal in handen van een extern management komen.”

Maar het zou kunnen dat één van de vijf kinderen…

DE CUYPER. (onderbreekt) “Eén zou werken voor de vier andere? En dan dagelijks familieruzies?”

U kan Resilux ook verkopen?

DE CUYPER. “Ik ben geen kandidaat-verkoper. Hoe ouder ik word, hoe minder zin ik daar zin in heb. Het is niet emotioneel. Het zit in ons DNA. Wat is er verkeerd aan een extern management, dat het bedrijf verder uitbouwt naar een hogere dimensie? Ik zou niet weten hoe ik het anders moet oplossen.”

Kan u zelf afstand nemen? Of voelt u zich onmisbaar?

DE CUYPER. “Uiteraard niet. Ik móet onmisbaar zijn. En mijn broer moet ook onmisbaar zijn. Met werknemers is dat soms moeilijker dan met werkgevers. Als ik morgen iemand vind die het beter doet dan mijn broer en ik… (lange zucht) Oh, ik zou de gelukkigste man van de wereld zijn. En mijn broer ook. Ik ben 52, ik ben versleten. Het wordt tijd dat we uitkijken naar de volgende generatie.

Danny Reweghs en Wolfgang Riepl, fotografie Jelle Vermeersch

“We hebben de juiste structuren en de juiste mensen. Binnen 18 maanden draaien we op volle toeren”

“Een groot deel van onze industrie is verdwenen en verplaatst. Als we die willen terughalen, zullen we nog een pak moeten zweten”

“De eerste prioriteit is nu de zoektocht naar de opvolging van de topmensen”